بزرگنمايي:

چه خبر - 5فيلم برتر روز پدر: از فيلم هاي غمگين گريگوري پيک گرفته تا فيلم هاي جامعه ستيز جان جان گيلگادپدر عروس با بازي استو مارتين و کيمبرلي ويليامز

خب، تا به حال فيلم هاي بي شماري در مورد پدرها يا شخصيت پدران با موضوعات مختلفي ساخته شده است. از نظر کيفيت، اين فيلم ها متغير هستند، از فيلم هاي کمدي گرفته( مانند دو جينش ارزان تر است 1950؛ نامزد جايزه اسکار- و فيلم پدر برزگ) تا فيلم هاي تراژيک (مانند پدر عروس 1950، با پاياني بي رحمانه، و سهم کوچک پدر). اگر چه نمي توان همه فيلم هاي برتر روز پدر را که تاکنون ساخته شده اند به طور کامل نام برد (يا فيلم هاي مربوط به پدر را )، در ادامه پنج فيلم را معرفي مي شود که موضوع اصلي آنها مربوط به پدر است ( در واقع شش نوع فيلم هستند که يکي از فيلم ها دوبار ساخته شد). البته همه پدرهاي به تصوير کشيده شده در اين فيلم ها، پدري قهرمان، دوست داشتني يا محبوب نيستند. خيلي از اين شخصيت ها، انسان هايي ساده هستند (مانند ميليون ها پدر در سراسر دنيا).
هرچند نميتوانيم بگوييم هم بي مزه و هم ازاردهنده هستند، ولي آيا اين جمله بدين معناست که پدرهاي اين پنج فيلم برتر مربوط به روز پدر داراي اين ويژگي هستند!؟
خوب، به نقل از فيلم اتاق ال شکل به کارگرداني برايان فوربس 1963 که در آن خانمي مسن و عاقل (سيسيلي کورتينج) در حال تعليم حقايق زندگي به زني جوان (ليسلي کارون) مي باشد:
"عزيزم، هر چيزي زماني دارد."

و آن پنج فيلم برتر اينها هستند:
1-"برت هاي خيابان ويمپول" با بازي جان گيلگاد و جنيفر جونز در درامي با موضوع زناي با محارم

در سال 1934 و 1957، نسخه هايي از فيلم برت هاي خيابان ويمپول، برگرفته از زندگي واقعي در قرن نوزدهم به کارگرداني رودالف بيسير، ساخته شد. (اين فيلم دوبار ساخته شد) به ترتيب چارلز لافتون و جان گيلگود در نقش ادوارد و مولتون-برت بازي کردند . در داستان اين فيلم شخصيت پدر مي خواهد مانع ازدواج فرزندش شود. مولتون برت به روش بيمار گونه خود و به طور خاصي به دختر خود اليزابت برت علاقه مند شده است. اليزابت به لحاظ جسماني ضعيف است، او مي خواهد دخترش را از تمام شر و بدي هاي دنيا حفظ کند، به ويژه از شهوت. (در زندگي واقعي، مولتون-برت مرد مسيحي با تقوايي بود.)
با اينکه اليزابت به خاطر مراقبت و توجه تمام نشدني پدر خود از وي سپاسگزار است، اما زندگي براي او جهنمي محض شده است، در واقع، او در خانه زنداني ست. عشق رمانتيک (به شکل شعري بي پروا اثر روبرت براوينگ) راه آزادي اليزابت مي شود.

شخصيت خشمگين چارلز لافتون در مقابل جان گيلگاد خونسرد

چارلز لافتون در نقش ادوارد مولتون-برت که نقش يک جامعه ستيز را بازي مي کند ، يکي از بهترين و به ياد ماندني ترين نقش هاي برنده جايزه اسکار باقي مانده است. به عبارت ديگر، متاسفانه جان گيلگاد که براي نقش مولتون-برت انتخاب شده بود،. نسبت به لافتون بازي ضعيف تري داشت. با اين وجود، از ديد مثبت، گيلگاد فردي مي باشد که جذابيت همخوابگي مولتون-برت را با اليزابت نشان مي دهد –که رفتار سلطه گرانه او را هم پيچيده تر و هم قابل فهم تر مي کند.
سيدني فرانکلين پيشکسوت با ساخت فيلم از دهه 1910( هودلوم، خواهر او از پاريس) ، هر دوي اين فيلم ها را کارگرداني کرد. در حقيقت، دوباره سازي فيلم اولين کار فرانکلين در اين دو دهه بود ، بعد از آن فيلم خاک خوب (1937) را کارگرداني کرد – که به خاطر اين فيلم نامزد بهترين کارگردان جايزه اسکار شد.
در کل، به نظر من هر دو فيلم برت هاي خيابان ويمپول به يک اندازه جذاب هستند. حال آنکه بازي چارلز لافتون در نقش ادوارد مولتون-برت بهتر از جان گيلگود است، جنيفر جونز در نقش اليزابت برت نسبت به نورما شيرر نامزد جايزه اسکار دوست داشتني تر است ( اگرچه هيچ کدام از بازيگرها ظاهر خشن و ضعيف اليزابت واقعي را نداشتند). فردريک مارچ و بيل تراورز ، به خاطر نقشي که دارند، نتوانستند به خوبي روبرت براونينگ را بازي کنند.
در کل منتقد آن دوره ، ورژن 1934را ترجيح مي داد که نامزد بهترين فيلم جايزه اسکار نيز شد. ( برنده آن سال فيلم "در يک شب اتفاق افتاد" به کارگرداني فرانک کاپرا بود).

بر اساس زندگي نامه گاوينو ليدا، نمايش نامه برادران تايواني پائولو و ويتتوريو به نام پدرسالار (1977) ، ارتباط مشکل دار, بين مرد ساردينايي (ساويريو مارکوني) و پدر محافظه کارش يا به عبارتي ديگر سلطه گر (اومرو آنتونوتي) را نشان مي دهد.
زمان وقوع اين داستان اواسط قرن بيستم در نزديکي ساردينيا است، اما پدر سالاري در هر جايي در اروپا در طول قرون وسطي و يا حتي قبل از آن هم مشاهده مي شده است.
اين فيلم که اسم اصلي آن به زبان ايتاليايي پادره پادرون است و به معناي "پدرسالار" يا "پدر رئيس" است، جايزه بهترين فيلم بين المللي انتخاب منتخبان و نخل طلايي را در جشنواره فيلم کن سال 1977 از آن خود کرد.

اتيکوس فينچ وکيلي است که در سال 1930 در آلاباما زندگي مي کند. او وکالت مردي سياه پوست را بر عهده ميگيرد که به اتهام تجاوز به يک زن سفيد پوست در حال محاکمه شدن است. بسياري از مردم شهر سعي دارند تا فينچ را از اين کار باز دارند ولي او به به کار خود ادامه مي دهد. اين فيلم برنده اسکار در بهترين بازيگر گريگوري پک، بهترين فيلمنامه اقتباسي براي هورتون فوت، و بهترين طراحي صحنه بود.

لامبرتو ماگيوراني که در نقش آنتوني بازي مي کند، مجبور است به خاطر شغل خود دوچرخه اي را به همراه داشته باشد تا پوسترهايي را در سطح شهر بچسباند. روزي دزدي دوچرخه آنتوني را مي دزدد. او براي اينکه شغل خود را از دست ندهد مجبور مي شود هر چه زودتر دزدها را پيدا کند. او با کمک پسر کوچک و دوستانش، شهر را جستجو مي کنند و دزد دوچرخه را در خياباني مي بينند. اين فيلم نامزد جايزه دو اسکار در سال 1949 شد .

اين فيلم به کارگرداني مارک ريدل و يکي از فيلم هاي خانوادگي بسيار زيبا ست. در داستان فيلم نورمن (هنري فاندا) در خانه ييلاقي اش در نيوانگلند در کنار همسرش "اتل" از تنفرش از پيري مي گويد. دخترشان در مراسم تولد پدرش به آنجا مي آيد. نورمن شروع به توهين کردن به همسر خود مي کند. در داستان ماجراهايي اتفاق مي افتد که نورمن در ميابد هر لحظه از زندگي ارزشمندتر از آن است که با نارضايتي و سخنان تند هدر برود. در اين فيلم فاندا جايزه نامزد بهترين بازيگر نقش اول را دريافت کرد.

ترجمه و تدوين: گروه فرهنگ و هنر
منبع: سيمرغ