بزرگنمايي:

چه خبر - از ماسک مرگ چه مي دانيد؟

«دوزخ» فيلمي به کارگرداني «ران هاوارد» با بازي «تام هنکس» بود که در سال 2016 اتفاقا هم مورد توجه قرار گرفته بود، اين فيلم در حقيقت دنباله‌اي بر فيلم‌هاي «راز داوينچي» و «فرشتگان و شياطين» بود. تام هنکس در هر سه فيلم در نقش پروفسوري امريکايي است که در نماد شناسي و ديرين شناسي تبحر دارد.

در «دوزخ» اين‌بار پروفسور درگير ماجرايي در فلورانس ايتاليا مي‌شود و طي آن رجوع‌هاي زيادي به کتاب «کمدي الهي» دانته زده مي‌شود و حتي در مسير فيلم مي‌بينيم که «ماسک مرگ دانته» را براي کشف رازهاي پنهان شده در آن، مي‌دزدند!

در جريان فيلم برايم سوال بود «ماسک مرگ» چيست و اصلا چقدر واقعيت دارد که در فيلم از آن استفاده کرده‌اند.

ماسک مرگ چيست؟

اساسا ماسک مرگ يک شي واقعي است که از موم يا گچ ساخته مي‌شود. ماسک را چند ساعت بعد از مرگ فرد مورد نظر از روي چهره او مي‌سازند. اين ماسک به عنوان يادگاري از فرد درگذشته باقي مي‌مانده است و به دليل اينکه گچ و موم چهره را به همان شکل مشخصي که بوده، ثبت مي‌کرده است، به همين دليل با رجوع به آن امکان طراحي چهره واقعي فرد وجود داشت.

معروف‌ترين ماسک‌هاي مرگ مربوط به مصريان باستان بوده است که در فرآيند موميايي کردن مرده‌هاي خود، ماسک‌ مرگ آن ها را هم تهيه مي‌کردند و البته با خودشان در قبر مي‌گذاشتند و بر اساس رده و جايگاهي که فرد داشته روي آن را طراحي مي‌کردند.

در کشورهاي اروپايي ماسک‌هاي مرگ به عنوان تمثيلي از فرد مرحوم در تشييع جنازه‌هاي دولتي استفاده مي‌شده است. بعد از گذشت زمان، در قرن‌هاي 18 و 19 ميلادي ماسک مرگ براي ضبط ويژگي‌هاي اجساد بسيار استفاده مي‌شده است. و بعدها عکاسي جايگزين ماسک ها براي ثبت جزئيات جسد پس از مرگ شد.

روايت تاريخي ماسک مرگ چيست؟

ماسک‌ها بخش مهمي از فرايند مرگ در کشورهاي مختلف بوده، اين روند را در مصر بيشتر از بقيه کشورها مي‌توان ديد. مصريان باستان در مراسم تشييع جنازه بعد از عبادات مخصوص خودشان مراسمي ويژه جهت قرار دادن بدن متوفي در تابوت داشتند که در اين بخش ماسک مرگ فرد متوفي هم روي صورت او گذاشته مي‌شده است. آن‌ها بر اين باور بوده‌اند که ماسک، از مُرده‌ آن‌ها در برابر ارواح شيطاني و در مسير رسيدن به دنياي پس از مرگ حمايت مي‌کند. يکي از معروف‌ترين اين ماسک‌ها «ماسک توتان خامون» بوده است.

آبراهام لينکلن-سياستمدار

وقتي ماسک مرگ رواج پيدا کرد

در اواخر قرون وسطي ماسک‌هاي مرگ را واقعا از روي چهره‌هاي مرده‌ها مي‌ساختند و ديگر آن‌را با فرد در خاک نمي‌گذاشتند. در عوض آن‌ها را در مراسم تشييع استفاده مي‌کردند و سپس در کتابخانه، موزه يا دانشگاه ها نگهداري مي‌کردند. ماسک مرگ تنها براي اشراف‌زاده‌ها نبود، بلکه براي فيلسوفان، شاعران و دانشمنداني چون دانته بتهوون، ناپلئون، پاسکال و شوپن نيز ماسک مرگ ساخته شده است.

کاربرد ماسک در علم

در اواخر قرن 18 ميلادي استفاده از ماسک‌هاي مرگ در ميان دانشمندان براي استفاده‌هاي علمي رواج زيادي پيدا کرده بود، به طوريکه حتي در مواردي ماسک‌هايي را از چهره‌ آدم‌هاي زنده مي‌ساختند و روند تغييرات انسان را مورد بررسي قرار مي‌دادند. ماسک‌هاي مرگ يکي از موارد مناسب براي جمع آوري داده‌ها روي تفاوت‌هاي نژادي بوده است.

ماسک ناپلئون بناپارت-سياستمدار

آدم‌هاي معروفي که ماسک مرگ دارند

با اينکه مصريان باستان معتقد بودند با استفاده از ماسک مرگ، روح فرد در بدنش باقي مي‌ماند و مي‌تواند از او در دنياي پس از مرگ حمايت کند، اما بعد از قرن 18 و تغيير کاربري آن‌ها، ماسک‌ها بيشتر يک کالاي معنوي بودند که براي حفظ خاطرات فرد درگذشته مورد استفاده قرار مي‌گرفتند. به همين دليل بسياري از افراد مشهور ماسک مرگ دارند.




منبع: mehrnews.com