بزرگنمايي:

چه خبر - گفت و گو با مرضيه برومند

برومند در مورد وضعيت امروز و گذشته‌ تلويزيون گفت:
«يک دوره‌اي هرکس که مي‌گفت تلويزيون نگاه نمي‌کنم با او برخورد مي‌کردم چون اعتقاد داشتم که همه بايد تلويزيون ببينند، اما حالا ديگر چنين اعتقادي ندارم و هربار که تلويزيون مي‌بينم آنقدر آزار مي‌بينم که ترجيح مي‌دهم نگاه نکنم.»

او درهمين راستا اضافه کرد:
«من هميشه نگاه آرمانگرايانه به تلويزيون داشته‌ام و از ابتداي انقلاب به اين سخن امام خميني که تلويزيون دانشگاه است باور داشتم و همچنان دارم ولي فکر مي‌کنم اين باور کلا از ميان برداشته شده است و فقط بخش سياسي‌اش است که خيلي مواظبش هستند، ولي به بخش فرهنگي آن توجه نمي‌شود و اين دانشگاه گاهي به اکابر و مهد کودک تبديل مي‌شود.»

اين کارگردان درباره فعاليت تلويزيون در حوزه فرهنگ، بيان کرد:
«متاسفانه آثار تلويزيوني ما از زبان درست، زيبايي شناسي و روح انساني حاکم بر اثر هنري تهي شده و تنها چيزي که خيلي از آن مراقبت مي‌شود مسايل سياسي است. در حاليکه تلويزيون بايد با مردم روراست و بازتاب و انعکاس جامعه باشد. البته قبول دارم که در هر حکومتي يکسري محدوديت‌هاي سياسي و امنيتي وجود دارد. متاسفانه مسايل اقتصادي اختيار فرهنگ را دست بازار داده است و غالبا اهداف بازار با اهداف فرهنگي همسو نيست.»

برومند درخصوص نقش تهيه‌کنندگان تلويزيوني، گفت:
«در حال حاضر تهيه‌کنندگان دلال هستند و هرکس که اسپانسر بياورد تهيه‌کننده مي‌شود، اکثر اين واسطه‌ها هستند که پول مي‌آورند. ما هم خيلي کارها بلد هستيم ولي شان ما اجازه انجام چنين کارهايي را نمي‌دهد.»

او در مورد وضعيت سريال‌هاي تلويزيوني، توضيح داد:
«خيلي وقت است که ديگر سريال جذابي از تلويزيون نديده‌ام، روح انساني از سريال‌هاي ما رخ بسته است، در گذشته که سريال «ميوه ممنوعه» پخش مي‌شد اگر کسي مي گفت نمي‌بينم ناراحت مي‌شدم چون سريال خوبي بود، حتي «آب پريا» را هم دوست داشتم مردم ببينند و نظرشان را بگويند، اما الان که سريال‌ها را مي بينم حرص مي‌خورم چرا که فورانيت سازنده را تشخيص مي‌دهم. نيت خيلي مهم است و نيت آدم‌ها در کارشان بازتاب دارد و معلوم مي‌شود برنامه‌اي براي پول ساخته شده يا مي‌خواهد به مردم خدمت کند، به اين مردمي که رهايشان کرده‌ايم و حالا تماشاگر ماهواره شده‌اند، از ماهواره دفاع نمي‌کنم و نمي‌گويم خوب است، ولي خودمان باعث شديم بيننده سمتش برود.»

او در پايان درباره عيدي که رييس سازمان صدا و سيما مي‌تواند به مخاطبان تلويزيون بدهد گفت:
«ساز نشان دهد، شجريان نشان دهد، همين ماجراي استاد شجريان، آيا کسي دلسوزتر از او براي اين مردم و انقلاب وجود دارد؟ کسي که اول انقلاب «برادر کاکلش آتش فشان است» را خواند. برادر من دکتراي اقتصادش در آمريکا را رها کرد و به خاطر اين قطعه به ايران آمد. وقتي مي‌خواند «تفنگت را زمين بگذار» از اين جمله زيباتر چيست، آن وقت ما با او لج مي‌کنيم، با چه کسي لج کرده‌ايم؟با آقاي شجريان؟ نه با خودتان لج کرده‌ايد و با اين کار بخش مهمي از مردم و جوانان را از خودتان رنجانده‌ايد. مردمي که همه عاشق شجريان هستند و برايش احترام قائلند.»

برومند همچنين ادامه داد:
«شما شجريان، ناظري و ساز در تلويزيون نشان دهيد آن وقت مي‌بينيد که مردم تلويزيون نگاه مي‌کنند يا نه؟ يعني چه تلويزيون ساز نشان نمي‌دهد؟ اصلا مگر آقاي علي عسگري به حوزه علميه رفته تا براي نشان دادن ساز استفتا کند و راه حلي براي آن بيابد، اين‌ها مسايلي است که بايد حل شود.»

گروه فرهنگ و هنر

منبع: روزنامه اعتماد