بزرگنمايي:

چه خبر - چگونه شانس خوشبختي ام را بالا ببرم؟

اگر خوشبختي را مرحله ارتقا يافته رضايت از زندگي و شادي دروني ترجمه کنيم، براي رسيدن به آن بايد عوامل منفي و اثرگذار بر اين حس را دور بزنيم؛ يعني از مسائلي که مانع احساس شادي ما شده دوري کرده و برعکس به سمت مسائلي برويم که ما را شاد مي‌کنند. وقتي شادي‌هاي کوچک و کوتاه ما حالتي به‌هم پيوسته پيدا کنند، به لذت و احساس رضايت پايدارتري مي‌رسيم که فرم‌دهنده احساس خوشبختي است.

از نظر علمي ‌آدم خوشبخت کسي است که رضايتش از خودش و زندگي‌اش ثبات و پايداري مداوم‌تري داشته باشد. چنين فردي بسيار کمتر به مرحله‌اي مي‌رسد که بگويد: «کاش اين‌طور نبود» يا «کاش آن‌طور بود»! به همين دليل از داشته‌هايش لذت بيشتري خواهد برد. هرچه احساس تاسف‌ها کمتر باشد، فرد رضايت‌مندتري هستيم و اين کمک مي‌کند نگاهي شادتر و احساسي خوشايندتر داشته باشيم. يک مساله مهم اين است که همه ما مستحق احساس خوشبختي هستيم اما ضريب شانس ما براي رسيدن به آن متفاوت است که در بسياري مواقع از نظر دروني، اين ضريب‌هاي شانس دست خود ما است. ما به شما راه‌هايي را نشان مي‌دهيم که مي‌توانند ضريب شانس خوشبختي‌تان را افزايش بدهند.

وقتي شخصي انتقاد نابه‌جايي از شما مي‌کند يا حرف ناخوشايندي به شما مي‌زند، بهترين راه اين است که آن را فراموش کنيد. اين را در ذهن تان داشته باشيد که گاهي حرف‌ها بي‌قصد و نيت قبلي و قلبي گفته مي‌شوند؛ اما اگر به نظرتان فرد مقابل‌تان با آگاهي کامل و نيت قلبي صحبت نامناسبي کرده باز به ياد داشته باشيد که شما با تمرين بخشش و فراموشي به فردي قوي‌تر بدل مي‌شويد. اگر ذهن‌تان را مشغول اين بحث‌ها نگه داريد، انرژي منفي زيادي در وجودتان شکل مي‌گيرد که به احساس تنفر، کينه و حتي قصد انتقام جويي مي‌رسد. اين حس‌ها مانع درک شادي هستند.

شايد در نگاهي بدبينانه اين‌طور باشد که به هرکس خوبي کرده‌ايم، بدي ديده‌ايم؛ اما واقعيت ماجرا اين است که وقتي مهرباني مي‌کنيد، مهرباني هم مي‌بينيد. حتي اگر اين مهرباني رد و بدل شده در حد يک لبخند يا احوال‌پرسي گرم و دوستانه باشد. درحالي‌که ما فقط بدي‌ها را به خاطر مي‌سپاريم. افرادي که به ديگران مهرباني مي‌ورزند، به احساس رضايتمندي دروني بيشتري مي‌رسند که آنها را مثبت‌تر و شادتر نگه مي‌دارد.

هر زمان به مشکلي چه در مواجهه با يک فرد و چه با يک اتفاق برخورد کرديد، آن را فرصتي براي افزايش توانمندي حسي و محکي براي کشف توانايي‌هاي خود ببينيد. اين فرصت‌ها به شما درس‌هايي براي آينده مي‌دهند تا با دانش و تجربه بيشتري رفتار کنيد. جمله معروفي هست که «آنچه مرا نمي‌کشد، قوي‌ترم مي‌کند». مشکلات بخشي از زندگي هستند که اگر آنها را نپذيريد و نخواهيد از آنها عبور کنيد، به حس آرامش و رضايت نمي‌رسيد.

وقتي شما يک واژه کوچک اما پرمعناي «متشکرم» را در قبال کاري که ديگران براي‌تان انجام داده‌اند، به زبان مي‌آوريد، نشان مي‌دهيد که آن مساله هرچند اندک، اما باعث رضايت خاظر شما بوده است. از طرفي وقتي از ديگران تشکر مي‌کنيد و مراتب قدرشناسي‌تان را ابراز مي‌کنيد، آنها را مشتاق مي‌کنيد تا بعدها با خواست ذهني و دلي بيشتري به مشا کمک کنند. همين مساله در شکر داشته‌ها هم نقش دارد و شما را در زندگي به انساني شادتر و رضايتمندتر بدل مي‌کند.

هميشه بين خيال پردازي و بلندپروازي فاصله است. براي آنکه شادي و خوشبختي بيشتري را تجربه کنيد، بايد دستاوردهاي بيشتري داشته باشيد. اگر سقف آرزوهاي شما کوتاه باشد، به همان ميزان رشد هم خواهيد رسيد. هرچه اهداف بزرگ‌تري داشته باشيد، تلاش بيشتري براي به دست آوردن آنها مي‌کنيد و قطعا به سطح بالاتري از رضايت از خود و زندگي مي‌رسيد.

يکي از بزرگ‌ترين بازدارنده‌هاي احساس شادي، افکار منفي است. باور معروفي هست که مي‌گويد «افکار ما به کردار ما بدل مي‌شوند». اگر فکرتان منفي باشد قطعا عملکرد مثبتي هم نخواهيد داشت. اين مساله در روابط بين فردي بسيار نمود دارد. گاهي تنها به واسطه يک تفکر منفي درباره يک فرد حتي نمي‌توانيم با او ارتباط مناسبي برقرار کنيم؛ حتي اگر آن تفکر واقعا وجود نداشته باشد و تنها به ما القا شده باشد. ذهن‌تان را از تفکر منفي درباره ديگران حتي به شکل غيبت کردن و شايعه‌پراکني خالي کنيد تا روح شادتري داشته باشيد.

به محض آنکه خود را با يک آدم به هر حال به جهت يا جهاتي از شما در رده بالاتري قرار دارد مقايسه کنيد، در تله از دست دادن اعتماد به‌نفس افتاده و خود را به همين راحتي مي‌بازيد. نمي‌خواهيم بگوييم بهتر است خود را با آدم‌هاي سطح پايين‌تر از خود مقايسه کنيد تا دچار اعتماد به نفس کاذب يا حتي حس غرور بشويد. شما بايد خودتان را با خودتان مقايسه کنيد و ببينيد نسبت به قبل چقدر رشد کرده‌ايد تا از اين رشد شخصي احساس لذت و رضايت داشته باشيد. وقتي خود را از ديگران پايين‌تر ببينيد بي‌بروبرگرد جايي براي احساس رضايت نخواهد ماند.

درست است که همه ما نيازمند توجه ديگران، کمک آنها و حتي حضور در حلقه عاطفي سايرين هستيم؛ اما بدان معني نيست که اساسا خوشبختي و احساس رضايت ما وابسته به آنها باشد. در اين حالت اگر هريک از اين آدم‌ها نباشند يا دچار تغيير در رفتار با ما بشوند، ديگر احساس خوشبختي نخواهيم داست. با ديگران باشيد و از حضورشان لذت ببريد اما احساسات خود را وابسته به حضور يا عدم حضور آنها نکنيد.

وقتي نسبت به خودتان يا ديگران صادق نباشيد حسي از نارضايتي زير پوست افکار شما موج مي‌زند. دروغ هرچقدر هم کوچک باشد در ناخودآگاه ما عذاب وجدان ايجاد مي‌کند و هميشه ترس از برملا شدن آن ما را در سطحي از نگراني نگه مي‌دارد. اين نگراني و ترس مانع از آن مي‌شود که شادي را تمام و کمال درک کنيم. هرچه صادق‌تر باشيم، شايد بعضي منافع بيروني را از دست بدهيم اما از ترس و نگراني مزمن دروني کمتري رنج خواهيم برد.

آدم‌هايي که زياد حرف مي‌زنند، بيشتر هم اشتباه مي‌کنند. وقتي درصد خطاهاي ما افزايش پيدا مي‌کند، سطح رضايتمندي و به تبع آن شادي ما هم کاهش مي‌يابد. به جاي آنکه مدام در بحث‌ها شرکت کنيد و حرف بزنيد، شنونده باشيد. خوب گوش بدهيد و از تجربه‌هاي ديگران ياد بگيريد. البته شنونده خوب کسي است که تنها حرف‌هاي خوب را بشنود وگرنه همه آنچه ديگران مي‌گويند هم ارزش شنيدن و فکر کردن ندارد.

حتي سوپرمن هم بدون جلوه‌هاي ويژه قادر به انجام همه کارهايي که مي‌خواهد، نيست. بله گاهي ممکن است حس کنيد کاش آدمي‌ پولدارتر، موفق‌تر، باهوش‌تر، زيباتر و... بودم؛ اما نيستم. ماجرا به همين راحتي است که شما قادر به تغيير بعضي مسائل و فاکتورها در مورد خودتان و پيرامون‌تان نيستيد. به جاي تفکر بيهوده و پرحسرت درباره چيزهايي که نمي‌شود، تمرکز خود را بر آن چيزهايي بگذاريد که شدني هستند.

آدم‌هاي شاد و خوشبخت هميشه زماني را براي خلوت خودشان در نظر مي‌گيرند. اين يعني شما خودتان را دوست داريد؛ مساله‌اي که در رسيدن به رضايت دروني و لذت بردن از داشته‌هاي‌تان در زندگي بسيار مهم است. شما بايد آن آرامش ويژه در تنها شدن را پيدا کنيد. لازم نيست تمام مدت از ديگران و جمع دوري کنيد، تنها کافي است که ساعاتي را براي خودتان گذاشته، با خود صحبت کرده و براي بهتر شدن خود فکر کنيد.

منبع : روزنامه سايه