بزرگنمايي:

چه خبر - برخي از راه ها، جاده ها و خودروها هنوز استاندارد نيست و همين عامل مي تواند ميزان خطرها را افزايش دهد. در اين شرايط براي کاهش ميزان حوادث بايد يک اصل مهم که همان رانندگي صحيح است، رعايت کنيم.

جدا از عواملي که در وقوع حادثه رانندگي بيان شده عامل بسياري از حوادث رانندگي، خطاي انساني است که سالانه رقم بالايي را بخود اختصاص مي دهد. يکي از مهمترين عوامل تصادفات، سرعت غيرمجاز است. خيلي از افراد براي رسيدن به مقصد عجله دارند و برخي نيز بخاطر يک عادت و يا عوامل ديگر با سرعت غيرمجاز حرکت مي کنند که اگر به عواقب کار کمي فکر کنيم، هر دو علت اشتباه است.
عجله و شتاب شايد در اعمال خير جايز باشد اما انجام اين عمل در خيلي از جاها به ويژه در هنگام رانندگي درست نيست، زيرا کوچکترين اشتباه و غفلت مي تواند خسارات جبران ناپذير جاني و مالي براي فرد به همراه داشته باشد.
خيلي از افراد با ناديدن گرفتن اين اصل، هم خانواده خود و هم خانواده ديگران را عزادار کردند و در سال هاي گذشته شاهد اين تراژدي غم انگيز در جاده ها بوده ايم که جز پيشماني و ندامت براي راننده حاصلي نداشته است.
در حاليکه چند روزي از سفرهاي نوروز 96 سپري شده اما خبرهاي خوشي از جاده هاي کشور به گوش نمي رسد.
در اين مدت کوتاه (از 25 اسفند تاکنون) دستکم 54 نفر در جاده ها و بزرگراه ها جان خود را در سوانح مختلف رانندگي از دست داده اند و صدها نفر ديگر نيز زخمي شدند. اين آمارها وضعيت ناخوشايندي از جاده هاي کشور ترسيم مي کند که اگر کمي احتياط کنيم هرگز با چنين آمار تکان دهنده اي روبرو نخواهيم شد.
در جاده ها افراد مختلفي با خانواده هاي خود در حال تردد هستند که اصل اين است که حقوق آنان را رعايت کنيم همانطور که انتظار داريم آنان حقوق ما را رعايت کنند.
رعايت حقوق ديگران در جاده ها را اگر در مقابل پيامدهاي ناديده گرفتن اين اصل قرار دهيم بطور قطع بسيار زيان آور خواهد بود.
رعايت نکردن حق تقدم در جاده ها و سرعت غيرمجاز ممکن است با خطر جاني هر دو طرف همراه باشد، بنابر اين عقل سليم حکم مي کند، که براي حفظ جان خود و ديگران اين اصل را رعايت کنيم.
صحبت کردن با تلفن همراه، خوردن و آشاميدن در هنگام رانندگي، سرعت غيرمجاز، نداشتن دقت و تمرکز کافي، رعايت نکردن فاصله مجاز، تغيير ناگهاني خودرو، عبور از چراغ قرمز، نداشتن تجربه، رانندگي بعداز مصرف دارو، سبقت غيرمجاز و درگيري با راننده از عوامل مهم تصادفات رانندگي است که رعايت نکردن هريک از اينها در واقع به استقبال خطر رفتن است و اين يعني تجاوز به حقوق ديگران.
براي نمونه نداشتن تجربه و دقت و تمرکز کافي در رانندگي مي تواند صدمات جبران ناپذيري به افراد وارد کند در حاليکه هر فردي که به عنوان راننده وارد جاده ها مي شود، بايد نسبت به داشتن اين دو اصل مطمئن باشد.
خيلي از تصادفات بخاطر تسلط نداشتن راننده بوقوع مي پيوندد که اين مساله به تجربه و تمرکز نداشتن راننده باز مي گردد، بنابراين برخورداري از اين ويژگي در جاده ها يک ضرورت انکارناپذير است، زيرا چنانچه اين موارد رعايت نشود آمار تلفات رانندگي همچنان بالا خواهد ماند.
رعايت نکردن مقررات راهنمايي و رانندگي در ايران باعث شده که تلفات رانندگي در ايران از نرم بين المللي بالاتر قرار گيرد که لزوم رسيدگي به اين موضوع بيش از پيش ضرورت پيدا مي کند.
آمارها نشان مي دهد در دنيا به ازاي هر 10 هزار خودرو حدود 9 نفر کشته مي‌شوند، در حاليکه در ايران به ازاي اين تعداد خودرو، 37 تن کشته است. آمار تصادفات منجر به فوت به 16 هزار و 600 فوتي در پايان سال 94 رسيده که بيش از 70 درصد تصادفات منجر به فوت در خارج از شهرها رخ مي دهد که اين آمارها، فرهنگ رانندگي ما و ناامن بودن جاده هاي کشور را بوضوح نمايان مي سازد.
هر چند در سال هاي اخير اقداماتي براي کاهش تلفات رانندگي انجام شده که براي نمونه تلفات حوادث رانندگي از سال 84 از 27 هزار نفر به 16 هزار و 600 نفر درسال94 رسيده اما باوجود اين موفقيت ها، هنوز آمار تلفات جاده هاي کشور بالا است که براي کاهش بيشتر اين تلفات، نياز به برخي از اصلاحات در قانون رسيدگي به تخلفات رانندگي در ايران است.
براي نمونه هنوز بستن کمربند ايمني به عنوان يکي از ضرورت هاي رانندگي در ميان همه رانندگان گسترش پيدا نکرده و هنوز 10 درصد رانندگان نسبت به بستن کمربند ايمني بي توجه هستند.
هنوز در جاده ها و اتوبان ها، سرعت هاي غير مجاز بسياري از تخلفات را به خود اختصاص مي دهد و همين موضوع، عامل بسياري از تصادف هاي دلخراش رانندگي است.
اکنون 217 هزار کيلومتر جاده که شامل110 هزار کيلومتر جاده روستايي و بقيه جاده‌هاي اصلي و فرعي است در کشور وجود دارد که به طور طبيعي در زمان حاضر نمي توان براي همه اين جاده ها، پليس و يا دستکم دوربين پيش بيني کرد، بنابراين در جاده ها و هنگام تردد همه بايد در نقش يک پليس ظاهر شويم و به مقررات احترام بگذاريم که سود و منفعت آن در وهله نخست به خانواده هاي خود مي رسد. اين ساده ترين راه در امان ماندن از هرگونه آسيب در جاده ها است.
ما ضرب المثلي به اين مضمون داريم که «دير رسيدن بهتر از هرگز نرسيدن است» اگر به عمق اين ضرب المثل توجه کنيم مي توانيم از خيلي از حوادث پيشگيري کنيم اما وقتي وارد جاده مي شويم خيلي از موضوعات حياتي ازجمله همين موضوع را به فراموشي مي سپاريم.
هيچيک از ما حاضر نيستيم آسيبي به خانواده هاي ما و حتي خانواده هاي ديگران وارد آيد، براي رسيدن به اين مرحله بايد در رانندگي گذشت کنيم و گذشت در جاده هاي پرخطر به معني حفظ جان خود و ديگران خواهد بود و اين از هر چيزي با ارزش تر است.

منبع:irna.ir