بزرگنمايي:
چه خبر -
سوال کاربر
زني 49 ساله هستم که فرزندانم در سنين مختلف به سر مي برند. من و پدرشان که بسيار به اصول مذهبي مقيد هستيم، هميشه سعي مي کنيم با آن ها دوست باشيم ولي آن ها هر روز از ما بيشتر فاصله مي‌گيرند و حرف هايشان را به ما نمي زنند. دخترم که اصلا هيچ علاقه اي به صحبت کردن با ما ندارد و دوست دارد خيلي امروزي بگردد. نمي دانم مشکل کجاست. مي دانم که آن ها به نسل امروز تعلق دارند و مي خواهم درکشان کنم ولي آن ها اصلا با من و پدرشان دوست نيستند.
پاسخ کارشناس
از آنجايي که سن فرزند در مسائل تربيتي مهم است و شما اين موضوع را در سوالتان قيد نکرده ايد، پاسخ به پرسش شما به صورت کلي ذکر مي شود.
قبل از صحبت درباره روش هاي نزديک شدن به فرزندانتان لازم است به اين نکته مهم توجه کنيد که روابط فرزندان با والدين نمي تواند مشابه روابط دوستانه آن ها با هم سن و سال هايشان باشد چون والدين از نظر سن، مسئوليت ها و حقوق و تجربيات با فرزندانشان تفاوت دارند. روابط والدين با فرزندان يک ارتباط تعريف شده و منحصر به فرد است که ويژگي هاي خاص خودش را دارد و به طور کلي در دو ويژگي «اقتدار» يا «نفوذ و محبت» خلاصه مي شود. وجود اين دو ويژگي در کل دوران رشد فرزندان ضروري است، هرچند ويژگي اقتدار والدين با افزايش سن فرزندان بايد به سمت مشاور يا راهنما تغيير کند. براي اينکه بتوانيد در فرزندانتان نفوذ و قدرت لازم را داشته باشيد، لازم است ابتدا يک رابطه خوب و صميمانه را با آن ها شکل دهيد که شما مادر دلسوز به خوبي متوجه آن شده ايد.
حال براي رسيدن به اين نوع رابطه، پيشنهادهايي ارائه مي شود
_ توجه داشته باشيد اين روش ها تاثيراتشان را در طولاني مدت نشان مي دهند و اين يعني نبايد نا اميد شويد و ديگر اين که انجام آن ها بايد هميشگي باشد تا بتوانند تاثيرگذار باشند.
_ نسبت به جنبه هاي مهم زندگي فرزندانتان مثل کار، دوستان و علايق و سرگرمي هايشان، با پرسش از آن ها علاقه و اشتياق نشان دهيد و آن ها را در جاهايي که خوب عمل کرده، پيشرفتي داشته يا مودبانه رفتار کرده اند، تشويق کنيد تا از اين طريق احساس باارزش بودن را به آن ها بدهيد.
_ تا جايي که مي توانيد دشمنان يک رابطه رضايت بخش را که شامل سرزنش کردن، توهين و تحقيرکردن، نصيحت مداوم، مقايسه کردن، تحکم بدون استدلال، نفرين و تهديد کردن و محروم کردن از محبت مي باشد در روابط تان شناسايي و سعي کنيد آن ها را به حداقل برسانيد.
_ از آنجايي که يکي از نيازهاي اصلي جوانان، داشتن استقلال در تعيين مسير زندگي شان است و هر نوع نصيحت و دستور، از جانب افراد با تجربه را تهديدي براي اين نيازشان قلمداد مي کنند؛ بنابراين به جاي اينکه در دام جنگ قدرت و اثبات وجود گرفتار شويد، بهتر است به اين نياز آن ها احترام بگذاريد و بهتر است در مواردي که تصميماتشان با نتايج خطرناکي همراه است قبل از هرگونه ابراز نظر يا نصيحت، ابتدا نظر آن ها را درباره اثرات کوتاه مدت و طولاني مدت تصميم شان بپرسيد و اجازه دهيد خودشان به نتايجي که در ذهن شماست، برسند. در صورتي که از اين راه به نتيجه نرسيديد، مي توانيد آن ها را تشويق کنيد که به يک متخصص سلامت روان مراجعه کنند.
_ در زمان نياز فرزندانتان (چه به لحاظ عاطفي و چه مالي) و در صورت تمايل‌شان در دسترس آن ها باشيد.
_ بيان عواطف و احساسات مثبت تان را افزايش دهيد. به فرزندانتان بگوييد که چقدر آن ها را دوست داريد، چقدر سلامت و آرامش آن ها براي شما مهم است، چقدر به وجودشان افتخار مي کنيد و... در صورتي که اين نوع صحبت هاي شفابخش با درآغوش کشيدن، بوسيدن، نگاه محبت آميز، نوازش کردن و لبخند زدن همراه شوند تاثيرشان به شدت بيشتر مي شود.
منبع : khorasannews.com