بزرگنمايي:

چه خبر -

بعضي افراد مي پندارند که بعد از ازدواج، حريم خصوصي زن و شوهر صفر مي شود و آن ها نبايد هيچ ناگفته اي بين خود داشته باشند. طبيعي است که هيچ کسي به اندازه همسر به انسان نزديک نيست. اين بدان معناست که شعاع حريم خصوصي بين زن و شوهر در کمترين حد خواهد بود؛ اما هيچ گاه به صفر نخواهد رسيد. هر فردي بايد بپذيرد که طرف مقابل هم انسان است و هر انساني به فضا و حريم خصوصي نياز دارد. انتظار اين که همسرتان همه چيز را به شما بگويد و هيچ رازي نداشته باشد، بي مورد است. بايد قبول کرد فرد مقابل مي تواند موضوعات يا وسايل شخصي، مانند کيف، گوشي تلفن همراه و... داشته باشد.

روان شناسان تاکيد مي کنند ازدواج هرگز به معناي برده داري يا زنداني و زندانباني نيست بلکه رابطه عاشقانه اي است که ريشه در ثبات، استقلال راي و حق اظهار نظر طرفين در تصميمات شخصي و مشترک دارد.

در واقع حريم خصوصي، فضا، محدوده و حيطه شخصي و محرمانه اي است که مديريت و مسئوليت آن به خود فرد مربوط مي شود و ديگران حق مداخله و اعمال نفوذ در آن را ندارند. بسياري از افراد چون به اين مهم توجه ندارند در روابط اجتماعي به خصوص روابط زناشويي دچار مشکل مي شوند. وجود حريم خصوصي در هر ارتباطي الزامي است و ضرورت رعايت اين مهم، بين زوجين هم از اهميت بسياري برخوردار است؛ البته بايد متذکر شويم که در روابط هم مالکيت بسيار مهم است، به اين معنا که اگر در رابطه خود با ديگران حد و مرزها را بشناسيم، مي توانيم درک کنيم چه کسي مالک کدام احساس، نگرش و رفتار است. به طور خاص در رابطه اي مانند ازدواج لازم است هر کدام از زوجين حريم خودش را تشخيص دهد و مطابق آن رفتار کند. رعايت حد و مرز در چنين رابطه اي، مساوات برقرار کرده و رابطه دو نفر را متوازن مي کند.

بايد گفت مخالفت در برابر مرزها در زندگي زناشويي علت هاي مختلفي دارد که مهم ترين آن ها عبارت است از:

چنين فردي، داشتن هر نوع محدوديتي را غيرمنطقي، غيرمنصفانه و آزاردهنده مي داند و نسبت به آن احساس خوبي ندارد، بنابراين، زماني که همسرش از او مي خواهد «نه» او را محترم بشمارد، او درک نمي کند که اين حق همسر اوست بلکه احساس مي کند همسرش از او تنفر دارد.

برخي همسران خود را چندان مسئول رفتارشان نمي دانند و تصور مي کنند، بايد بتوانند هرکاري که مي خواهند انجام دهند و در برابر کسي هم پاسخگو نيستند؛ براي مثال ممکن است مردي آدم خوبي باشد، اما به دليل بي مسئوليتي نان آور خوبي نباشد يا دائم شغل خود را تغيير دهد. گاهي هم فرد احساس مي کند با پذيرفتن حد و مرز، آزادي اش به خطر مي افتد و به همين دليل، مرزها را رعايت نمي کند و با هر محدوديتي مخالف است. حد و مرز داشتن به او احساس بيچارگي و آسيب پذيري مي دهد. به طور معمول پسراني که در خانواده هاي سختگير بزرگ شده اند، به همسراني مخالف حد و مرز تبديل مي شوند.

اين همسران سعي مي کنند، همسرشان را کنترل کنند، فريب دهند و بر او مسلط شوند. آن ها قادر به درک اين مسئله نيستند که همسرشان احساس، افکار و رفتار مستقل خود را دارد و هميشه تلاش مي کنند آزادي مشروع همسرشان را نفي کنند يا به حداقل برسانند.

به بهانه دوست داشتن سعي نکنيد دائم همسر خود را کنترل کنيد و يا از او بخواهيد هر آنچه را که تجربه کرده براي شما تعريف کند، اين وضعيت مسموم را هرگز با عشق اشتباه نگيريد، چراکه کنترل زياد، عشقي به دنبال نخواهد داشت و گاهي فقط موجب تنفر مي شود.

چرا که يکي از برداشت هاي اشتباه در زندگي مشترک اين است که همسر بايد اختياردار کامل زندگي باشد و هرچه مي گويد طرف مقابل هم بدون چون و چرا بپذيرد؛ به بيان ديگر، همسران ايراني به اشتباه ياد گرفته و پذيرفته اند که عنان و اختيار طرف مقابل را به طور کامل در دست داشته باشند.

روابط همسر با خانواده اش جزئي از حريم شخصي اوست. ارتباط هر يک از همسران با اعضاي خانواده يا فاميل وي تا زماني که مشکلي در حريم زندگي مشترک ايجاد نکند، حريم شخصي فرد است؛ بنابراين تا جايي که ممکن است، هر يک از طرفين بايد سعي کنند درگيري مستقيم با اعضاي خانواده يا فاميل همسر نداشته باشند.

4 - و در نهايت اينکه هرگز اين تصور را نداشته باشيد که مرزگذاري در رابطه يعني به ديگران بي اعتماد و بدبين و دائم منتظر باشيد که مچ گيري کنيد و افراد را به دليل نقاط ضعف آنان کنار بگذاريد.

منبع : khorasannews.com