بزرگنمايي:

چه خبر -

خيانت، بي وفايي، تقلب، تزوير، پيمان شکني و ... برخي از واژه هايي است که براي اشاره به روابط مثلثي در زندگي مشترک بيان مي شود. روابط مثلثي به روابطي اطلاق مي شود که دو نفر براي حل مشکلات خود در رابطه، نفر سومي را وارد رابطه خود مي کنند. اين نفر سوم در روابط همسران مي تواند مادر شوهر، خواهر زن، دوست و برخي اوقات يک معشوقه باشد.
در مورد اينکه خيانت چرا اتفاق مي افتد و خيانت کرده و خيانت ديده چه بايد بکنند، مطالب زيادي نوشته شده است اما کسي که از نظر افراد مختلف و حتي روان شناسان دور مانده، «نفر سوم» است؛ همان شخصي که در اين رابطه مثلثي نقش مهمي دارد و در بيشتر مواقع هم رنج هاي زيادي مي کشد. در اين مقاله کمي در مورد اين «نفر سوم» خواهيم نوشت. اگر شما کسي را مي شناسيد که وارد رابطه دو نفر ديگر شده يا خودتان اين تجربه را داريد، مطالعه مقاله زير کمک کننده است.

دلايل زيادي باعث مي شود که به عنوان نفر سوم، وارد يک رابطه شويم. از مهم ترين اين دلايل مي تواند به وابستگي، احساس ناامني و ناکامي در نيازهاي دوران کودکي اشاره کرد. همچنين سرمايه گذاري عاطفي زياد، تهديد به آبروريزي، بي ارزش کردن رابطه در نظر فرد عهدشکن و ... هم مي تواند از مهم ترين دلايل تداوم رابطه باشد.

بودن در يک رابطه، آن طور که بقيه فکر مي کنند، براي نفر سوم ساده نيست. نفر سوم در بيشتر اوقات هيجانات منفي زيادي تجربه مي کند. گاهي عصباني است که چرا بايد تجربه رابطه عاطفي خود را اين گونه شروع کند. گاهي مضطرب است که آيا اين رابطه افشا مي شود و واکنش نفر مقابل چه خواهد بود؟ گاهي احساس مي کند فريب خورده است، زيرا خودش هم نمي دانسته که در چنين رابطه اي است. گاهي از خودش بدش مي آيد که به شخص يا اشخاصي دارد آسيب مي زند. گاهي گيج و آشفته است چون نمي داند درست و غلط چيست. گاهي خشم دارد از کسي که او را وارد رابطه کرده و حالا وابسته شده است. گاهي مستاصل است چون فکر مي کند چاره اي ندارد.
البته هميشه اينطور نيست که فرد سوم هيجانات منفي تجربه کند. برخي مواقع هيجانات مثبت را هم تجربه مي کند. هيجاناتي مانند راحتي، محبت، خوشحالي از مرکز توجه بودن، حمايت شدن، انتخاب شدن، و براي اولين بار پذيرفته شدن.

در اين بين آنچه مهم است، تحليل رابطه و تصميم درست براي نفر سوم است. براي اين کار پيشنهادهاي زير کمک کننده است:

اول بايد خوب رابطه تان و خودتان را تحليل و بررسي کنيد. بهتر است با دقت در مورد اين سوالات فکر کنيد؛ چرا وارد اين رابطه شده ام؟ چرا من را انتخاب کرده است؟ اين رابطه ممکن است چه آسيب هايي براي من داشته باشد؟ تصميم درست چيست؟ آيا لازم است از شخصي کمک بگيرم؟ اگر فرد مقابل مقاومت کرد يا برخورد مناسبي داشت چه بايد بکنم؟ و ...

در روابط مثلثي، فردي که وارد رابطه مي شود، در چرخه اي از ظالم بودن، مظلوم بودن يا ناجي بودن قرار مي گيرد. زماني مي خواهد انتقام خود را از فرد، خانواده و جامعه بگيرد و براي همين، نقش ظالم را بر عهده مي گيرد. نفر سوم با خود مي گويد: «اگر کسي به فکر من نيست پس من هم به فکر هيچ کس نخواهم بود.» زماني هم نقش مظلوم را بر عهده مي گيرد و مي گويد: «من که کاري نداشتم و تقصيري ندارم. به من هم ظلم شده است.»
زماني هم با اين هدف که «بايد به آن خانم يا آقا کمک کنيم چون از طرف همسرش ظلم مي بيند»، مي خواهد نقش ناجي را بر عهده گيرد. تمام اين نقش ها در برخورد با واقعيت نقش بر آب مي شود و نه تنها کاري را پيش نمي برد، بلکه فرد را دچار بحران خواهد کرد. بهترين نقشي که مي تواند به عهده بگيرد، نقش يک فرد قاطع و مصمم است که بتواند سرنوشت زندگي خودش را تعيين کند.

هميشه افراد براي رابطه مثلثي خود بهانه و عذر مي آورند. داستان هايي مانند اين که «همسرم مريض است و نمي تواند نيازهاي من را برآورده کند»؛ «همسرم آدم سردمزاجي است و رابطه عاطفي خوبي نداريم»؛ «خودش گفته مي تواني با شخص ديگري رابطه برقرار کني و فقط منتظر انتخاب من است»؛ «بعد از اين که با تو آشنا شدم حتما او را طلاق مي دهم»؛ «من فقط نياز به يک همدم دارم و حق من است که اگر از طرف همسرم ارضا نمي شوم با شخص ديگري باشم» و ده ها بهانه ديگر، هيچ کدام توجيه کننده رابطه مثلثي، آن هم از نوع خيانت نيست. در بسياري از موارد شاهد آن هستيم که نفر سوم با همين دلايل واهي وارد رابطه شده است و وقتي با واقعيت آشنا مي شود، شوکه شده و احساس فريب خوردگي مي کند.

براي تصميم گيري در مورد قطع يا ادامه رابطه، شايد ساده ترين کار اين است که خودتان را جاي طرف مقابل بگذاريد. با اين کار احساس همدلي بيشتري خواهيد کرد. مثلا از خودتان بپرسيد: «اگر من ازدواج کرده بودم و بيمار بودم، آيا مي پذيرفتم که همسرم با شخص ديگري ارتباط داشته باشد؟» يا در موقعيتي ديگر بپرسيد: «اگر من در رابطه اي بودم که متوجه مي شدم همسرم با شخص ديگري رابطه عاطفي دارد، چه مي کردم؟» و يا سوالاتي مشابه اين، که بسته به موقعيتي که شما در آن قرار داريد، مي تواند کمک کننده باشد.

اگر گمان مي کنيد که بالاخره نفر مقابل از رابطه تان خراج مي شود و شما مي توانيد با فردي که آشنا شده ايد يک رابطه پايدار و البته آرام داشته باشيد، اشتباه مي کنيد. حضور نفر مقابل به خصوص زماني که پاي فرزند در ميان باشد، هميشگي است. اکثرا نفر مقابل ميدان را ترک نمي کند و قصد آسيب رساندن به رابطه را دارد.

احتمال افشاي واقعيت، ترس از طرد و قطع رابطه، واکنش هاي منفي و شديد فرد مقابل، سرزنش ديگران، قضاوت هاي منفي اطرافيان، مخالفت هاي خانواده، احساس بدبيني و شک در رابطه، مشکلات مالي به سبب پرداخت نفقه يا مهريه، درگيري با فرزند فرد مقابل و ... تنها بخشي از مشکلات احتمالي وجود اين گونه روابط است. بهتر است با در نظر گرفتن تمامي جوانب، تصميم درستي بگيريد.

شايد شما بعد از اين که متوجه حضورتان در رابطه دو نفر ديگر شديد بخواهيد از رابطه خارج شويد اما نفر مقابل در هر لحظه ممکن است به شما حمله کند. در اين مواقع بهتر است کمي صبور باشيد و به او حق دهيد که عصباني شود و شما را متهم و سرزنش کند. فرد مقابل از زخمي که خورده عصباني است و در حال حاضر شما در دسترس ترين فرد براي تخليه خشم او هستيد. اگر لازم است کمي به او مو خودتان فرصت دهيد تا بتوانيد آنچه اتفاق افتاده را تحليل کنيد و اگر واکنش هاي منفي ديده ايد، اجازه بدهيد زمان مسائل را حل کند و در فرصت مناسب، با فرد مقابل حرف بزنيد.

بهترين اقدام اين است که رابطه خود را بعد از اطلاع از ماهيت رابطه، قطع کنيد. براي اين کار لازم است با معشوق خود شفاف و قاطع و محکم صحبت کنيد. تصميم خود را به صورت غير مشروط بيان کنيد. مثلا نگوييد که «چون همسرت هست، من مي روم.» زيرا اين شرط ها باعث مي شود که معشوقه فعلي شما بخواهد به گونه اي شما را راضي کندو شرط ها را بپذيرد، فقط به خاطر اين که شما بمانيد.

تصميم خود را مي توانيد اين گونه بيان کنيد : « من نمي خواهم با تو رابطه ام را ادامه دهم و تصميم من قطعي است، حتي اگر شرايط تغيير کنند.»
در ادامه هم بهتر است به جاي حرف زدن و دليل آوردن، تنها به اقدامات عملي مانند قطع کامل پل هاي ارتباطي اقدام کنيد. ممکن است فرد مقابل بعد از مدتي برگردد، بهتر است باز هم مصمم و قاطع باشيد. بدانيد قرار نيست که او را راضي کنيد يا کاري کنيد که ناراحت نشود.

بعد از مشخص کردن تکليف رابطه خود، کمي خلوت کنيد و ببينيد چرا وارد اين رابطه شده ايد؟ در مورد رفتار خود و تصميم تان مسئوليت پذير باشيد و دنبال مقصر نگرديد. البته قرار نيست تا آخر عمر هم خودتان را سرزنش کنيد. بر تحليل رابطه و مشخص کردن نقاط کور و ضعف خودتان تمرکز کنيد که باعث شده وارد رابطه شويد يا آن را ادامه دهيد.

منبع : ماهنامه پيام سلامتي