بزرگنمايي:
چه خبر - نگاه وب سايت اينديواير به بازيگران فيلم فروشنده
اينديواير با انتشار فهرستي از «بهترين گروه بازيگران فيلمهاي 2016» بهترين کستينگ دايرکتورهاى (casting director) سال گذشته را انتخاب کرد.
در اين فهرست که به قلم کريس افالت يکي از نويسندگان اينديواير تهيه شده، نام 13 فيلم به عنوان بهترين انتخاب بازيگر آورده شده است. اينديواير به بهانه نبود بخش بهترين کستينگ دايرکتور در ميان جوايز اسکار، از 13 نفر از بهترين مسئولان انتخاب بازيگران خواسته فيلمهايي را که امسال شايسته نامزد شدن در اين بخش فرضي اسکار هستند، معرفي کنند.
فيلم «فروشنده» ساخته اصغر فرهادى يكى از فيلمهايىست كه به عنوان بهترين انتخاب گروه بازيگران در ليست ايندى واير ديده مى شود.
ايندي واير تاييد کرده است که اصغر فرهادي به عنوان کارگردان فيلم، خودش بازيگران فيلم را انتخاب کرده است.
اينديواير درباره انتخاب بازيگران «فروشنده» نوشته است:
«انتخاب بازيگران، بخش پنهان و ناديده هر فيلم موفقيست. وقتي انتخاب بازيگران درست انجام ميشود، ما به دل داستان ميرويم و تمام تصوراتمان را درباره سابقه بازيگر روي پرده، از ياد ميبريم به دليل اينکه بازيگر، تبديل به شخصيت شده است. اغلب وقتي فيلمهاي خارجي را تماشا ميکنيم از ياد بردن اين پيشزمينهها براي ما آسانتر است چرا که کمتر با توانايىها و سابقه بازيگران فيلمهاي خارجي آشناييم. اما آنچه که من بيش از هرچيز ديگري درباره فيلمهاي خارجي دوست دارم، ديدن بازيگرانيست که به نظر نميرسد براي حضور روي فرش قرمز يا انتشار مطالبي درباره خودشان در مجلهها آماده باشند. من عاشق کشف کردن بازيگراني هستم که به نظر ميرسد به شکل بينقصي معمولىاند. اين اغلب براي من با ديدن فيلمهاي خارجي اتفاق ميافتد.
«فروشنده» به کارگرداني اصغر فرهادي، يکي از همان آثار بينقص است. من با يکي از بازيگران نقش اصلي اين فيلم يعني شهاب حسيني از فيلم برنده اسکار فرهادي يعني «جدايي» آشنا بودم اما به غير از او، بقيه برايم ناآشنا بودند.
فيلم، يک درام هوشمندانه است که از «مرگ فروشنده» آرتور ميلر به عنوان پسزمينه استفاده ميکند، لحظههايي از زندگي بازيگراني را که در حال اجراي متن ميلر هستند، انتخاب ميکند و به شکل درخشاني آنها را با زندگي واقعي آن آدمها پيوند ميزند.
در پشت صحنه اين تئاتر، ما زندگي زوجي را ميبينيم که به دنبال يک آپارتمان جديد هستند چون آپارتمان قبليشان ناامن است. ما زندگي روزمره بازيگر ها را ميبينيم که به عنوان بازيگر زندگي نميکنند و آنها را درست مثل آدمهايي که در جهان پيرامون خودمان هستند، شناسايي ميکنيم. آنها هيچ تفاوتي با بازيگرهاي نيويورکي و لسآنجلسي ندارند.
اين بازيگران، از صاحبخانه (بابک) گرفته تا مادر (صنم) و پسر کوچکش و همچنين زوج اصلي فيلم که نقش زن و شوهر و ويلي لومان و ليندا را بازي ميکنند، بينقص هستند ؛ هم در بازي نقشهاي تئاتريشان و هم در بازي زندگي عاديشان که در واقع هنرمندانياند ناچار به داشتن يک شغل روزانه در کنار کار تئاتر.
من احساس کردم در حال ديدن يک مستند درباره بازيگران تئاترى هستم که در زيرزمين تئاترهاي آمريکا کار ميکنند؛ به دور از زرق و برق برادوي يا هاليوود. بازيهاي نئورئاليستي محکم و کامل بازيگران وقتي جهان احساسي کاراکترها و رابطه اين دو زوج (عماد و رعنا -ويلى و ليندا) را با همنشيني موسيقي پاياني ساختند، من را ميخکوب کرد. قطعا استعداد همه جا هست و حد و مرز نميشناسد.»
منبع : khabaronline.ir