بزرگنمايي:

چه خبر -

کابوس روياي روشن و ترسناکي است که به تدريج اضطراب ناشي از آن در خواب زياد مي شود و نهايتا شخص را هراسان از خواب بيدار مي کند. فرد کابوس ديده، پس از بيداري به سرعت هوشيار مي‌شود و اغلب خوابي را که ديده به ياد مي آورد. در ادامه اين مطلب نکات قابل توجهي درباره کابوس ديدن مطرح مي کنيم.

کابوس ها بيشتر با احساس نگراني، ناامني و اضطراب همراه هستند که اين حالات واکنش طبيعي نسبت به روياهاي ترسناک است. کابوس ها بيشتر حوالي صبح اتفاق مي افتند و شروع آن ها از سنين 4 تا 6 سالگي است و بيشترين شيوع در سنين 10 تا 12 سالگي است. ديدن کابوس الزاما غير طبيعي نيست. تقريبا همه افراد طي عمرشان کابوس ديده اند و 50 درصد بزرگسالان گاهي دچار کابوس مي شوند؛ اما کابوس هاي هر فرد داراي معاني روانشناختي است که با توجه به زندگي شخصي و رواني او معنا مي شود.

هميشه کابوس حول زندگي شخصي و رواني بيننده خواب ساخته مي شود. در واقع مي توان گفت خواب و کابوس هر فرد معرف وضعيت رواني و حالات روحي اوست. زماني که انسان در زندگي خود تحت تاثير فشارهاي رواني قرار مي گيرد مسلما يکي از تغييرات مهمي که ممکن است رخ دهد، تغيير در خواب و کابوس ديدن است.

افراد تحت تنش رواني بيشتر دچار کابوس مي‌شوند. کابوس نوعي از حملات اضطراب به هنگام خواب است و علامت يک بيماري نيست. کابوس ها معمولا تجلي اتفاقات روزمره، دغدغه هاي فکري، ناراحتي ها، نگراني هاي هيجاني و عاطفي خواب بيننده است. اگر فرد، خواب هايي با يک محتوا و به طور مکرر مي بيند نشان مي دهد که يک مسئله، يک اختلال يا يک موضوع فکر او را آزار مي دهد. مثلا فردي که دائم خواب مي بيند دارد از دست فردي فرار مي کند، به نظر مي آيد که زمينه اضطراب، خود را در ناخودآگاه به اين فرم نشان مي دهد.

1- قبل از خوابيدن، کاغذ و قلم کنار رختخواب بگذاريد و به مجردي که بيدار شديد کابوس هايي را که ديده ايد ، يادداشت کنيد. پس از يادداشت به مدت يک يا دو دقيقه افکار، احساسات و خاطره هايي را که نسبت به کل و اجزاء کابوس در شما بيدار مي شود، بنويسيد. پس از آن به اين پرسش ها پاسخ دهيد: هر يک از افراد و اشياء درون کابوس شما، چه حالت و رفتاري دارند؟ درباره آن ها چه موضع و حالتي داشته ايد؟ منظورشان از آنچه مي کنند يا مي گويند، چيست؟

2- درباره کابوس هايتان حرف بزنيد. آن ها را به دنياي بيرون منتقل و سعي کنيد ريشه اين کابوس ها را بيابيد.

3- از خود بپرسيد هم اکنون در زندگي‌تان چه چيز شما را نگران مي کند؟! وقتي نگران هستيد به چه مي انديشيد؟ چه تصويري در ذهنتان مي آيد؟ آيا با همين نگراني ها به رختخواب مي رويد؟ آيا هميشه نگران هستيد يا وقت خاصي دچار نگراني و اضطراب مي شويد؟ لازم است نگراني ها، دغدغه هاي ذهني، ترس ها و افکارتان را مرور و بررسي کنيد.

4- وضعيت خانوادگي و شغليتان را بررسي کنيد. آيا در حال حاضر رضايت و آرامش کافي در خانه داريد؟ آيا در رابطه با همسرتان احساس آرامش مي کنيد؟ اگر مسئله اي هست که به حل و پيگيري نياز دارد توصيه مي شود آن را برطرف کنيد؛ زيرا مسائل استرس زا به ميزان زيادي مي تواند کابوس هايتان را تشديد کند و موجب تداوم آن شود.

5- از خوردن پيش از خوابيدن خودداري کنيد. خوردن پيش از رفتن به رختخواب مي تواند موجب کابوس ديدن شود چون غذا سرعت متابوليسم شما را افزايش مي دهد و سيگنال‌هايي به مغز ارسال مي کند که فعال‌تر شود؛ بنابراين بهتر است از صرف غذا يا ميان وعده پيش از خواب پرهيز کنيد، به ويژه غذاهايي که قند زيادي دارند.

6- حتما استرس تان را کاهش دهيد. استرس مي تواند در کابوس شبانه نقش داشته باشد؛ بنابراين زماني در روز را صرف آرام سازي بدن و ذهن کنيد و با ذهني آرام به رختخواب برويد. فعاليت هايي مانند عبادت و دعا کردن مي تواند باعث کاهش تشنج شما شود و شما را آرام کند. فعاليت هاي ديگري مانند مطالعه، دويدن، بافتني يا تنها صرف زمان بيشتر با خانواده و عزيزان، مي تواند استرس را کاهش دهد. در ضمن توصيه مي شود پيش از خواب حمام گرم بگيريد تا به خالي شدن ذهنتان از استرس هاي روز و آرام شدن شما کمک کند.

7- اتاق خواب خود را به محيطي آرام تبديل کنيد. اتاق خواب خود را تميز و مرتب نگه داريد، به اندازه کافي آن را تاريک کنيد و دماي اتاق را مساعد کنيد (خيلي گرم يا خيلي سرد نباشد). مطمئن شويد رختخواب‌تان راحت است. اتاق خواب را مختص خواب کنيد و از کار کردن در آن بپرهيزيد چون موجب مي شود اتاق خواب برايتان با استرس همراه باشد.

اگر کابوس ديدن تان پس از يک ماه متوقف نشد، بايد به دنبال کمک حرفه اي باشيد. ممکن است به دليل از دست دادن فرد نزديکي، دچار کابوس شده ايد، در اين موارد غلبه بر اين شرايط بسيار دشوار است. اگر دائم در فائق آمدن بر مسئله اي در زندگي مشکل داريد و هميشه درباره آن موضوع کابوس مي بينيد با متخصص صحبت کنيد.




منبع: روزنامه خراسان