بزرگنمايي:

چه خبر -

از ديگر محرک هاي دخيل در احساس ترس، مي‌توان به ترس از تاريکي، تجربه مواجهه با حيوانات وحشي و حشرات سمي اشاره کرد. ترس ها به قدري با روان انسان آميخته شده اند که روانشناسي به نام "يونگ" ترس را ميراث ناخودآگاه جمعي افراد خوانده است؛ ميراثي که از نياکانمان به ما رسيده است. اين در حالي است که امروزه بررسي هاي زيست شناسي اثبات مي کند که ترس جنبه زيستي دارد و هر موجودي نسبت به محرک خاصي واکنش نشان مي دهد.

مصطفي افشار کارشناس ارشد مشاوره خانواده عنوان کرد: کودکان و نوجوانان اغلب به دليل حس رقابت پذيري که با ساير همسالان خود دارند گرايش شديدي به تماشاي فيلم هاي ترسناک و مهيج دارند. آنها با تماشاي فيلم هاي ترسناک قصد دارند اين توانمندي ويژه و منحصر به فردشان را به دوستانشان اثبات کنند.

لاله شهيدي دکتري روانشناسي بيان کرد: بر اساس تئوري "جامعه پذيري جنسيتي"، پسران نوجوان هنگام مشاهده ترس در چهره دختران از تماشاي فيلم هاي ترسناک، لذت بيشتري مي برند. ولي دختران در هنگام تماشاي فيلم هاي ترسناک وقتي ترس را در صورت پسران مي بينند، لذت کمتري مي برند.

وي بيان کرد: از آنجايي که براي کودکان تفکيک واقعيت از تخيل بسيار مشکل است، توصيه مي شود که والدين در حضور فرزندانشان، اين نوع فيلم ها را تماشا نکنند زيرا منجر به شکل گيري فوبياهاي مختلفي مانند ترس از تاريکي، مار و عنکبوت مي شود.

وي يادآورشد: سه عامل تنش و ارتباط (فرهنگي و شخصي) و گرايش به دروغ، سبب جذابيت فيلم هاي ترسناک مي شود. در ارتباط شخصي، مخاطب با قهرمان فيلم همزادپنداري (همذات‌پنداري) مي کند و شخصيت منفي فيلم را محکوم مي کند. همچنين ارتباط فرهنگي در برخورد با مسائل اجتماعي بروز مي کند.

وي افزود: از ديدگاه فلسفي داستان هاي ترسناک و نمايشنامه هاي مهيج خشونت آميز، به اين دليل براي مردم جذاب و گيرا هستند که فرصت تخليه احساسات منفي افراد را در اختيارشان قرار مي دهد. طبق استدلال ارسطو، علت اصلي گرايش به تماشاي فيلم هاي ترسناک اين است که سبب آزاد شدن احساسات پرخاشگرايانه فروخورده افراد مي شود. اما بنا به گفته روانشناسان ديگر، تماشاي اين فيلم ها سبب افزايش پرخاشگري در انسان ها مي شود.

شهيدي عنوان کرد: طبق نظريه "انتقال انگيزه"، احساسات منفي که در اثر تماشاي فيلم هاي ترسناک ايجاد مي شوند در واقع باعث تشديد احساسات مثبت به هنگام پيروزي قهرمان در پايان داستان مي شود. مطالعات ديگري حاکي از آن است که ارتباط قابل ملاحظه اي بين افرادي که رفتارهاي هنجارشکنانه را مي پسندند و کشش نسبت به فيلم هاي ترسناک وجود دارد. لذت بردن از مجازات افرادي که سزاوار تنبيه هستند نظريه اي را به نام همطرازي خلقي ايجاد مي کند.

وي بيان کرد: انسان ها براساس سطح پايه ارثي برانگيختگي و واکنش پذيري، نسبت به محرک هاي محيطي متفاوت هستند.

منظور از سطح پايه برانگيختگي، اين است که فرد بدون تحريک بيروني چقدر برانگيخته است.

واکنش پذيري، به واکنش برانگيختگي فرد هنگام قرار گرفتن در معرض تحريک بيروني اشاره دارد.

و هيجان خواهي نوعي صفت شخصيت است که با برانگيختگي و واکنش پذيري ارتباط دارد.

شهيدي گفت: فرد با هيجان خواهي بالا تحريک بيروني مداوم مغز را ترجيح مي دهد از کارهاي تکراري اجتناب مي کند و همواره در جستجوي راه هايي براي افزايش برانگيختگي از طريق تجربيات هيجان انگيز است.

در مقابل فرد کم هيجان خواه به تحريک مغزي کمتري تمايل نشان مي دهد و از منابع تحريک مخاطره جويانه بيزاري مي جويد.

وي در خصوص منبع زيستي هيجان خواهي يادآور شد: طبق بررسي و پژوهش هاي صورت گرفته افراد، هيجان خواه از سطح پاييني منوآمين اکسيداز (MAO) برخوردار هستند.

منو آمين اکسيداز آنزيم سيستم ليمبيک است که در تجزيه کردن انتقال دهنده هاي عصبي مغز مانند دوپامين و سروتونين دخالت دارد.

دوپامين در تجربيات پاداش مشارکت دارد و بنابرين به رفتارهاي گرايشي کمک مي کند مانند گرايش به تماشاي فيلم هاي مهيج.

سروتونين در بازداري زيستي يا سيستم توقف فيزيولوژيکي مغز مشارکت دارد و از اين رو مانع از انجام رفتار هاي گرايشي مي شود.

افراد هيجان خواه از سطح بالاي دوپامين برخوردارند بنابرين زيست شيمي مغز آن ها گرايش را به بازداري ترجيح مي دهد.

همچنين اين افراد داراي سطح پايين سروتونين نيز هستند بنابرين زيست شيمي مغزشان نمي تواند مانع از ريسک کردنشان شود.

هورمون دوپامين که در ايجاد احساس لذت نقش دارد سبب احساس ترس و هراس نيز مي شود.

در واقع مخاطرات بدني،اجتماعي، قانوني و مالي بهاي گران قيمتي است که افراد هيجان خواه براي دست يافتن به هيجان هايشان و کسب تجربيات جديد بايد بپردازند.




منبع: alodoctor.ir