بزرگنمايي:

چه خبر - نوبت به هيلاري رسيدجيمز راسل لوول، بنيانگذار نشريه آتلانتيک در اکتبر 1860 در همين نشريه هشدار داد که اگر شهروندان (در آن زمان تنها مردان و سفيدپوستان حق راي داشتند) حق راي خود را جدي نگيرند تجربه دموکراسي بزرگ آمريکايي از دست خواهد رفت. لاول نوشته بود: «در جامعه ما درست که دولت به لحاظ عملي استقلال دارد اما هر چهار سال يک بار مردم به پاي صندوق هاي راي مي روند تا نظر خود را درباره اداره امور اعلام کنند.»

يکي از انگيزه هاي اصلي آغاز به کار اين نشريه در سال 1857 لغو برده داري بود و لوول اعلام کرد که تنها حزب جمهوري خواه و مردي که پرچمدار اين حزب در سال 1860 بود، مي تواند کشور را از چالش هايي که در پيش داشت به سلامت خارج کند. لوول در تاييد آبرهام لينکلن براي نشستن بر کرسي رياست جمهوري از طرف نشريه نوشت: برده داري به عنوان اشتباهي بزرگ عملي خلاف اخلاق است و مخالفت حزب جمهوري خواه با اين عمل خلاف اخلاق نقطه قوت آن است." لوول تا آنجا پيش رفت که اعلام کرد "آبراهام لينکلن در امور اجتماعي به قدري تجربه دارد که از او يک دولتمرد بسازد، اما نه آن قدر که او را به يک سياستمدار تبديل کند."

اما اين اتفاق ديگر تا بيش از يک قرن تکرار نشد و نشريه آتلانتيک از هيچ کانديدايي در انتخابات رياست جمهوري به طور علني حمايت نکرد؛ حال يا به اين خاطر که ديگر کسي را در حد و اندازه هاي لينکلن نمي ديد يا به اين دليل که هيچ خطر جدي را احساس نمي کرد. اما 104 سال بعد، نشريه آتلانتيک بار ديگر از يک کانديدا در انتخابات حمايت کرد: ليندون بي جانسون. در اکتبر 1964 ادوارد ويکز به نمايندگي از نشريه آتلانتيک سخنان 100 سال پيش لوول را تکرار کرد و از شهروندان آمريکايي خواست که به ليندون جانسون راي بدهند. ادوارد ويکز در اعلاميه حمايت از جانسون نوشته بود: «ما از ادامه کار رييس جمهوري حمايت مي کنيم، کسي که در عصر طرح مارشال سياست خارجي مسئولانه اي را در اقصي نقاط جهان در پيش گرفته است.» در آن زمان دست اندرکاران نشريه آتلانتيک عقيده داشتند که تغيير دولت احتمالا ايالات متحده را از پيشروي در سياست خارجي باز خواهد داشت.

با اين حال در آن زمان حمايت آتلانتيک کمتر بر ويژگي هاي مثبت جانسون و بيشتر بر ويژگي هاي منفي بري گلدواتر، سناتور آريزونا و رقيب او تمرکز داشت. ويکز در آن زمان درباره گولدواتر نوشت: «پيشنهاد او براي اين که به فرماندهان اجازه استفاده از تسليحات هسته اي در مقياس کوچک داده شود از نقض يک باور اساسي نشات مي گيرد، باوري که از دوران آبراهام لينکلن تا کنون وجود داشته است؛ اين که در شرايط بحراني مقام هاي غيرنظامي بايد کنترل تسليحات نظامي را در دست داشته باشند.» نشريه همچنين در آن زمان اعلام کرد، ايده گولدواتر مبني بر اين که در ايالات هاي آمريکا هر يک اجازه داشته باشد که قوانين حقوق شهروندي را در داخل مرزهاي خود متناسب با شرايط آن ايالت خود اجرا کند تلاشي براي جلب حمايت برخي از فرمانداران به نام آن دوران بوده است. آن چه دست اندرکاران نشريه آتلانتيک در آن زمان نگرانش بودند ظرفيت محدود گلدواتر در اتخاذ تصميم هاي معقول و محتاطانه بود.
حالا هم شرايط ما تقريبا مشابه همان روزهاي 1964 است. امروز هم دست اندرکاران نشريه آتلانتيک تحت تاثير توانايي هاي نامزد حزب دموکرات در انتخابات رياست جمهوري قرار گرفته است، اما عميقا نگران دونالد ترامپ، کانديداي حزب جمهوري خواه هستند، کسي که در تاريخ 227 ساله رياست جمهوري آمريکا، بي کفايت ترين نامزد يکي از دو حزب اصلي اين کشور بوده است. اين نگراني ما را وا داشته است که براي سومين بار از زمان تاسيس اين نشريه حمايت خود را از کانديداتوري يک نامزد کرسي رياست جمهوري اعلام کنيم. هيلاري رودهام کلينتون به عنوان بانوي اول، سناتور نيويورک و وزير امور خارجه کارنامه موفقي داشته و حالا اين حق را دارد که مستاجر بعدي کاخ سفيد باشد. البته او نقص هايي هم دارد که برخي از آنان کاملا به حق و برخي نيز اغراق آميز است، اما مي توان گفت که او يکي از آماده ترين کانديداها براي رسيدن به کرسي رياست جمهوري بوده است. ما (نشريه آتلانتيک) مطمئن هستيم که او درک درستي از نقش ايالات متحده در جهان دارد؛ شک نداريم که او پشتکار لازم براي مقابله با چالش هايي که آمريکا با آنها روبه روست را دارد؛ و اين که او نشان داده درک درست و تحليل واقع گرايانه اي از شرايط دارد.

اما در طرف ديگر با دونالد ترامپ روبه رو هستيم، کسي که هيچ سابقه سياسي ندارد؛ خيلي راحت کنترل خود را از دست مي دهد و از کوره در مي رود؛ نگاه تبعيض آميز و جنسيتي دارد؛ نامنظم، مرموز و بيگانه هراس است؛ ستايشگر حاکمان اقتدارگراست؛ و تمايلات اقتدارگرايانه از خود نشان مي دهد. او نسبت به امور بين الملل و سياسي جاهل است و اعتنايي به قانون اساسي ندارد.

حمايت ما از کلينتون و مخالفت ما با ترامپ به معني طرد حاميان نامزد جمهوري خواه نيست، کساني که در مورد آينده خود و جايگاهشان در اقتصادي آمريکا نگراني هاي کاملا مشروعي دارند. اما واقعيت اين است که ترامپ با دامن زدن به اين نگراني ها به دنبال بهره برداري از اين احساسات است.

منبع : پايگاه خبري انتخاب