بزرگنمايي:

چه خبر - اولين خانواده سياه پوست در کاخ سفيد از ميراث خود مي گويد:

باراک اوباما و همسرش ميشله اوباما، پس از نزديک به هشت سال اقامت در کاخ سفيد کوله باري از تجربه و خاطره با خود اندوخته اند. اين زوج که اولين ساکنان سياه پوست کاخ سفيد هستند، با مجله اسنس (Essence) گفت و گو کردند تا در مورد ميراث خود و اين که از اين پس بر خانواده آنها چه خواهد گذشت، سخن بگويند.

با وجود اين واقعيت که ظرف دو ماه آينده قرار است از کاخ سفيد برويد، حتي ذره اي از فعاليت هاي شما کاسته نشده است. در واقع، با افتتاح موزه ملي فرهنگ و تاريخ سياه پوستان اسميت سونيان، مي خواهيد همچنان ميراثي از خود بر جاي بگذاريد. تکميل اين پروژه براي شما چه معنايي دارد؟

باراک اوباما: اول از همه بايد بگويم اين ميراث ما نيست. اين ناشي از تلاش افراد زيادي است. اما داشتن چنين سندي از سهمي که سياه پوستان در تاريخ آمريکا داشته اند، در چنين مکان برجسته اي يک دستاورد بزرگ محسوب مي شود.

ميشل اوباما: خيلي خوب است که افتتاح اين موزه زماني اتفاق مي افتد که هنوز سر کار هستيم و خيلي در مورد آن هيجان زده ايم.

يک نسل در آمريکا وجود دارد که از وقتي به دنيا آمده، فقط يک رييس جمهور و بانوي اول سياه پوست در کاخ سفيد ديده است. اما آن را نسل اوباما مي ناميم. دنيا از اولين باري که وارد کاخ سفيد شديد، چه تغيير کرده است؟

باراک اوباما: در اين هفت هشت سال گذشته دوران پرآشوبي را پشت سر گذاشتيم. وجود بدترين بحران مالي و اقتصادي پس از «رکود بزرگ» در بدو رييس جمهور شدن من؛ تلاش براي آرام کردن دو جنگ آمريکا همزمان با حفظ تمرکزمان براي حفاظت از مردم آمريکا در برابر تروريسم، تلاش براي تحول اقتصادمان به سوي اقتصادي با انرژي پاک که با چالش جهاني تغييرات آب و هوايي مقابله مي کند؛ و تضمين اين که در کشوري به ثروتمندي کشور ما خدمات بيمه همگاني به همه مردم ارائه مي شود.

در انبوهي از مسائل، پيشرفت هاي واقعي داشته ايم و صراحتا مي توانم بگويم که آمريکا نسبت به زماني که ما وارد کار شديم، شرايط بهتري دارد. با اين حال، هنوز کارهاي زيادي بايد انجام شود و مي دانم از برخي جهات انتظارات از ما خيلي زياد بود، به خصوص به خاطر ماهيت تاريخي داشتن يک رييس جمهور و بانوي اول سياه پوست و کلا يک خانواده سياه پوست در سطح اول مملکت.

چيزي که مي دانيم اين است که هنوز در مسائلي مثل سيستم قضايي و مباحثي مثل نابرابري، چالش هايي واقعي داريم. واقعيت اين است که بسياري از سياه پوستان هنوز درگير ميراث بردگي هستند.

ميشل اوباما: من فکر مي کنم در مورد کودکان سياه پوست، آنها در بيشتر عمر خود شاهد بوده اند که خانواده اي مثل خودشان در کاخ سفيد بوده است. اين مهم است. من فکر مي کنم در چند سال گذشته ما سقف محدوديت هاي تصورات بسياري از کودکان را در مورد اين که چه چيزي براي آنها امکان پذير است، برداشته ايم. به عنوان يک مادر، اهميت اين موضوع را دست کم نمي گيرم ،چرا که مي توانيد واقعا هر کاري را انجام دهيد، نه به اين خاطر که کسي به شما گفته، بلکه چون خودتان آن را تجربه کرده ايد. فکر مي کنم اين يک اثر ماندگار بر کودکان ما خواهدداشت.

تعدادي از خاطرات مورد علاقه تان در کاخ سفيد را عنوان مي کنيد؟

ميشل اوباما: خيلي از آن اتفاقات شخصي است، مثل تماشاي بازي و بزرگ شدن فرزندان مان در ساوت لان کاخ سفيد. از اين موارد زياد است. مراسم زيادي در اينجا برگزار شده که خيلي از آنها اولين تجربه هاي دختران مان بوده است. اما غير از خاطرات شخصي، فراهم کردن امکان دسترسي به کاخ سفيد براي خيلي از افراد که به طور طبيعي اين امکان را نداشتند جالب بود.

باراک اوباما: روزي که قانون بيمه همگاني تصويب شد، چون به خاطر تلاش خيره کننده بسياري از افراد در کاخ سفيد و متحدان ما در کنگره، ميليون ها نفر از مردم مشمول بيمه درمان مي شدند که پيش تر از آن محروم بودند. خاطره هايي داريم از اطمينان از اين که اين دنيا به مکاني امن تر تبديل مي شود، يا وقتي اعلام کرديم مي خواهيم روابط ديپلماتيک با کوبا را شروع کنيم. بنابراين لحظات بزرگ اين چنيني که به ياد مي آوريم و مي دانيم چقدر براي آن تلاش کرديم براي ما اهميت بسياري دارد.

ميشل اوباما: وقتي به عقب نگاه مي کنيد، هشت سال زمان زيادي است. درواقع، دوران کودکي فرزندان ما بود. براي ساشا تقريبا کل نوجواني اش بود. او در هفت سالگي وارد اينجا شد و اکنون در 15 سالگي بايد اينجا را ترک کند.

در مورد زندگي تان بعد از ترک کاخ سفيد چه تصوري داريد؟ براي انجام چه کاري که احتمالا تاکنون فرصت آن را نداشته ايد، بيشتر هيجان زده ايد؟

ميشل اوباما: کارهاي خيلي زيادي وجود دارد. اين حسن نسبتا جوان بودن ما هنگام ترک کاخ سفيد است. من پس از اين به دنبال زندگي مي روم، چون هنوز کارهاي خيلي زيادي هست که بايد انجام دهم و تاثيرات خيلي زيادي است که مي توانيم داشته باشيم. اما شخصا، اقامت در منزل جديد را خيلي دوست خواهم داشت. دوست دارم اين امکان وجود داشته باشد که بتوانم با سگ هايم در خيابان قدم بزنم يا حتي قرار دو نفره بدون محافظ يا آمبولانس داشته باشيم. هر وقت باراک بيرون مي رود خبرنگاران، تيم محافظ، آمبولانس و غيره اطراف او هستند. هر جا مي رود، 20 خودرو او را همراهي مي کنند. قرارهاي ما مثل اين است که به همه اعلام کنيم کجا مي رويم و سپس هر 100 نفرمان براي شام بيرون برويم (خنده).

باراک اوباما: چيز يکه بيشتر از همه در مورد آن صحبت مي کنيم انجام کارهاي عادي روزمره است. ما اين تجربيات خارق العاده را داشته ايم و اين يک امتياز بوده است اما کارهاي روزمره را که بخشي از زندگي هستند و از آنها غافل شده ايم را درک نمي کنيم. کارهاي ساده اي مثل قدم زدن بدون اين که گروه عظيمي از افراد اطرافتان باشند يا مسافرت رفتن و گشتن، بدون اين که تک تک کارهايتان مورد موشکافي باشد. فکر مي کنم اين لذت بزرگي است.

رييس جمهور با محدوديت هاي سازمان مواجه است که از بيرون همواره نگاه خوبي نسبت به آن وجود ندارد. من به اين واقعيت افتخار مي کنم که اگر به سخنراني من در سال 2004 مراجعه کنيد و آن را با آنچه امروز مي گويم مقايسه کنيد، مي بينيد کاملا باثبات بوده ام. اين مساله براي هرگونه اشتباه يا کوتاهي، ارزش ها، عقايد و تلاش هايم در طول دوران رياست جمهوري براي متحد کردن کشور و فراهم کردن فرصت هاي بيشتر که براي مردم داشته ام، نيز درست است.

جيسون کاولي

مترجم: مريم رضايي

منبع: هفته نامه صدا