بزرگنمايي:

چه خبر -

گروه بين الملل- مرجان شيخي: فينيان کانينگهام، کارشناس امور بين المللي و تحليلگر بحران کنوني سوريه، در گفتگو با خبرنگار مهر زواياي مختلف اهداف جنگي آمريکا در سوريه را مورد بحث قرار داد.

به اعتقاد وي، حملات هوايي اخير تحت رهبري آمريکا بر مواضع ارتش سوريه که در پي آن دست کم 60 سرباز کشته شدند، عامدانه صورت گرفته است.

وي همچنين تاکيد دارد که اين حمله، برخلاف ادعاي آمريکا، با روسيه هماهنگ نشده بود و درخواست وزير خارجه آمريکا جان کري براي ايجاد منطقه پرواز ممنوع در سوريه – که روسيه را از انجام حملات هوايي باز مي دارد درحاليکه به هواپيماهاي جنگي آمريکا اجازه ادامه حملات را مي دهد – در واقع «رد گم کني است براي آمريکا تا تروريست هاي نيابتي خود را از آنچه قرار است براي آن ها شکستي تاريخي باشد، نجات دهد.» اين نظريه پرداز ايرلندي همچنين اذعان داشت که «شکست آتش بس مهر تاييدي بر همدستي واشنگتن با شورشيان در جنگ سوريه است.»

متن کامل اين گفتگو را در ادامه مي خوانيد.

*جنگنده‌هاي ائتلاف تحت رهبري آمريکا، 17 سپتامبر (27 شهريور) به پايگاه ارتش سوريه در «ديرالزور» در شرق اين کشور حمله کردند که در پي آن نزديک به 80 سرباز سوري جان خود را از دست داد و دست کم 120 تن ديگر زخمي شدند. ارتش آمريکا مدعي شد که هدف جنگنده ها تروريست هاي داعش بوده و اگر حملات هوايي به سربازان سوري برخورد کرده، کاملا غيرعمدي بوده است. اين درحالي است که روسيه و سوريه اظهار داشتند که حملات هوايي ثابت مي کند آمريکا و متحدانش از مواضع داعش حمايت مي کنند. شما اين ماجرا را چطور ارزيابي مي کنيد؟

باور ادعاهاي رسمي آمريکا مبني بر اينکه حمله به پايگاه ارتش سوريه در ديرالزور «اتفاقي» بوده – طوري که رسانه هاي غربي به طور خودکار و بدون مطرح کردن هيچ پرسشي به آن پرداختند – به طرز فجيعي ساده لوحانه است. صحبت از يک پايگاه کليدي سوري با صدها سرباز و فرودگاه است.

بنا به گزارش ها، ارتش آمريکا اين مقر را به مدت دو روز قبل از حمله زير نظر داشته بود. اين حمله – که دست کم با چهار هواپيماي جنگي و يک پهپاد صورت گرفت – يک ساعت به طول انجاميده و همزمان با حمله ي زميني تروريست هاي داعش به اين پايگاه اتفاق افتاده است. از آنجايي که مي دانيم واشنگتن به طور پنهاني از مارس 2011 تا کنون در حال حمايت، مسلح کردن و تمرين دادن گروه هاي تروريستي نيابتي در جنگ کثيف خود براي تغيير نظام سياسي در سوريه بوده است، ناگزير از اين نتيجه گيري هستيم که اقدام آمريکا در ديرالزور حمله اي خونين و عامدانه عليه ارتش سوريه بود تا نيروهاي تروريستي نيابتي را روي زمين و در راستاي هدف تغيير نظام سياسي در سوريه تقويت کند. شک و ترديد روسيه و سوريه نسبت به ادعاهاي آمريکا که خلاف اين قضيه است، کاملا به جاست. چنين ادعاهايي تنها فريبکاري حقيرانه و منفوري است تا بر آنچه که به واقع جنايت جنگي آمريکاست، سرپوش گذاشته شود.

*آمريکا ادعا مي کند که حملات هوايي با هماهنگي روسيه صورت گرفته و بلافاصله بعد از اينکه مقامات روسي به آنها خبر دادند که ممکن است مواضع ارتش سوريه را هدف گرفته باشند، اين حملات را متوقف کردند. اين در حالي است که روسيه، آمريکا را بابت عدم هماهنگي حملات مقصر مي داند. کدام طرف راست مي گويد؟

ادعاهاي آمريکا مبني بر از قبل در جريان گذاشتن روسيه در مورد جزييات حمله را هم سخت مي توان جدي گرفت. طبق قرار هماهنگي نظامي بين آمريکا و روسيه، دو طرف موظفند يکديگر را در جريان مانورهاي هوايي شان قرار دهند.

در رابطه با حادثه ي ديرالزور، اين احتمال هست که آمريکايي ها هشدار مبهمي به روسيه درباره ي عمليات هوايي در آن بخش از کشور داده باشند، اما جاي ترديد است که اين اطلاعات با جزييات همراه بوده و آنقدر دقيق بوده باشد تا روسيه را به درستي از وقوع اين «حمله تصادفي» عليه ارتش سوريه در پايگاه دير الزور آگاه کند.

اين ادعا نقض امتناع آشکار و پابرجاي آمريکايي ها براي هماهنگي با روسيه در عمليات به ظاهر عليه گروه هاي تروريستي در سوريه در يک سال گذشته است. بعد از يک سال که از هماهنگي با روس ها در مورد اين قضيه سر باز زدند، حالا از ما انتظار دارند که باور کنيم آمريکايي ها ناگهان از سياست عملي عدم همکاري خود روي برگرداندند. در اين مورد هم، روايت روس ها از حادثه بسيار موثق تر و منطقي تر است.

*نزاع ديپلماتيک بين آمريکا و روسيه مرتبا شدت مي گيرد، و از آن طرف افزايش خشونت در سوريه، پيمان آتش بسي را که اوايل اين ماه بسته شده بود، با شکست رو به رو کرد. حالا وزير خارجه آمريکا جان کري پيشنهاد ايجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز آسمان مناطق تحت نفوذ مخالفان به اصطلاح ميانه روي سوريه را داده است با اين ادعا که از حمله ي دولت سوريه به «اهداف غيرنظامي به بهانه حمله به النصره» جلوگيري کند. با توجه به اينکه وابستگي جبهه النصره به گروه تروريستي القاعده ثابت شده، آيا اين درخواست به حمايت آمريکا از تروريست ها در سوريه صحه نمي گذارد؟

بله، چنين استنباطي کاملا منطقي است. درخواست جان کري براي ايجاد منطقه پرواز ممنوع به نظر تلاش عاجزانه اي از سمت ائتلاف آمريکايي حامي تروريست است تا سپري براي نيروهاي جنگنده زميني نيابتي خود در سوريه دست و پا کند. ايجاد مناطق پرواز ممنوع خيلي وقت است که توسط ترکيه و عربستان درخواست شده و حالا آمريکا هم به نظر مي آيد از چنين اقدامي حمايت مي کند. جريان از اين قرار است که جنگ پنهاني ائتلاف تحت رهبري آمريکا براي تغيير حکومت در سوريه از جانب نيروهاي قدرتمند و مرکب از ارتش سوريه، روسيه، ايران و حزب الله با شکست روبروست.

نبرد حلب حاکي از شکست نهايي توطئه بين المللي به رهبري آمريکاست که تلاش دارد با تهديد و ارعاب، ملت سوريه را به تسليم در برابر طرح هژمونيک خود براي تغيير رژيم وا دارد. با توجه به ريسک بالاي اين ماجرا، درماندگي آمريکا بابت شکست خوردن در جنگ پنهاني خود روز به روز بيشتر مي شود. درخواست جان کري براي محدود کردن منطقه پرواز در سوريه که تحت لواي حفاظت از کاروان کمک هاي بشردوستانه در نشست سازمان ملل مطرح شده بود، در واقع ردگم کني است براي آمريکا تا تروريست هاي نيابتي خود را از آنچه قرار است براي آن ها شکستي تاريخي باشد، نجات دهد.

*حرف از کاروان هاي امدادرساني شد؛ يکي از همين کاروان هاي تحت پوشش سازمان ملل و هلال احمر در حوالي شرق حلب درست دو روز بعد از حمله هوايي آمريکا به مواضع ارتش سوريه مورد حمله قرار گرفت. سازمان ملل ابتدا مدعي شد که اين يک «حمله هوايي» بوده، اما هيات روسي اظهار داشت نه نيروي هوايي روسيه و نه سوريه در اين حمله نقشي نداشته اند. اين اظهار نظر موجب شد سازمان ملل در بيانيه اش حمله هوايي را به «حمله نامعلوم» تغيير دهد. از طرف ديگر، آمريکا بدون ارائه هيچ مدرکي، دولت سوريه يا روسيه را مقصر مي داند. برداشت شما از اين ماجرا چيست؟ آيا مي توان نتيجه گيري کرد که اين حمله، هوايي بوده اما توسط نيروهايي آمريکايي صورت گرفته و سازمان ملل تحت فشار واشنگتن مجبور به تغيير بيانيه اش شده، درست همانطور که در مورد يمن و تحت فشار عربستان حرف خود را پس گرفت؟

خب اين دقيقا روش معمول تبليغاتي غرب است. اتهام هايي زده مي شود و بعد رسانه هاي جمعي غربي به آن پر و بال مي دهند، بدون اينکه شواهد و مدارکي ارائه دهند. نوعي گزافه گويي است که با تکيه بر ادعا هاي موکد و مکرر سعي دارد درجه اي از اعتبار پيدا کند. حاميان رسانه اي گروه تروريستي النصره که به نيروهاي کلاه سفيد معروفند و خود را به عنوان امدادرسان معرفي مي کنند، خيلي راحت درست در زمان و مکان مناسبي بودند تا از حمله به کاميون هاي حامل کمک هاي بشردوستانه فيلم تهيه کنند. فيلم هم طبق معمول توسط رسانه هاي غربي بدون هيچ پرسش يا تاييدي منتشر شد.

طبق منابع موثق، ماهيت آسيبي که به کاميون هاي امدادرسان وارد شده، نشان مي دهد آن ها يا به آتش کشيده شدند يا از روي زمين به آن ها شليک شده است. اين شواهد ادعاهاي دولت آمريکا و رسانه هاي غربي مبني بر اينکه کاميون حامل کمک هاي بشردوستانه مورد اصابت حمله هوايي روسيه يا سوريه قرار گرفته است را نقض مي کند. به علاوه، مقامات روسي و سوري قويا اين اتهام را رد کرده اند. در ضمن، ويديويي که پهپاد روسي تهيه کرده نشان مي دهد کاروان کمک رساني بدون هيچ آسيبي از منطقه غربي حلب که تحت کنترل دولت سوريه است عبور کرده و به محله شرقي تحت کنترل شورشي ها وارد شده است. يک وسيله نقليه خمپاره انداز متعلق به شورشيان هم از کنار کاروان رد شده است.

از زماني که آتش بس اجرا شد، گروه هاي شورشي مسلح غير قانوني که همان تروريست هاي نيابتي ائتلاف آمريکايي هستند، در حال گلوله باران و تک تيراندازي در مسير پيشنهادي امدادرساني به شرق حلب هستند. اين شبه نظاميان حتي هشدار مي دادند که در اعتراض به آتش بس پيشنهادي، به کاروان هاي بشردوستانه حمله خواهند کرد. اينکه دقيقا چه اتفاقي براي آن کاروان مورد حمله افتاد، نامشخص است.

اما بسيار قابل تصور است که اين حمله توسط گروه هاي تروريستي مورد حمايت آمريکا صورت گرفته و بعد طي يک اقدام دروغين تبليغاتي، آن را به نادرستي به نيروهاي روسي يا سوري نسبت دادند. در طول نزديک به شش سال جنگ پنهاني تغيير حکومت سوريه، ما شاهد موارد بسياري از چنين اقدامات دروغين تبليغاتي بوده ايم. مثلا کشتار «الحوله» در ماه مه 2012 (که طي آن گروه هاي تروريستي خانه هاي مردم را آتش زدند و مدعي شدند ارتش سوريه اين منطقه را گلوله باران مي کند) و اتهام حملات شيميايي در غوطه شرقي در ماه آگوست 2013 که با پوشش جنجالي رسانه هاي غربي همراه بود که اين حملات را به نيروهاي دولت سوريه نسبت مي دادند.

حال آنکه واقعيت اين بود که اين حملات از جانب نيروهاي تروريستي تحت حمايت غرب بود. با توجه به اين رفتار سيستماتيک، کاملا محتمل است که حمله به کاروان کمک رساني در حلب هم نمونه ديگري از همين اقدامات دروغين تبليغاتي آمريکا است تا سوريه و روسيه را بدنام کند و براي خودش امتيازات سياسي، از جمله همين درخواست براي ايجاد منطقه پرواز ممنوع، بدست آورد.

*اگرچه آمريکا اذعان داشته توانايي کنترل گروه هاي مسلح را در زمان برقراري آتش بس دارد، با اين حال اين گروه ها مرتکب صدها مورد نقض آتش بس شده اند و واشنگتن قادر به کنترل آن ها نبوده است. برخي معتقدند آتش بس اخير و شکست متعاقب آن ثابت مي کند ميان آمريکايي ها و متحدان سابقشان نظير ترکيه، عربستان و قطر اختلافاتي وجود دارد. اين کشورها از درخواست هاي آمريکا اطاعت نکردند و اجازه دادند گروه هاي تروريستي و مسلح در سوريه پيمان آتش بس را نقض کنند. ارزيابي شما از اين موضوع چيست و اگر اين موضوع صحت دارد، فکر مي کنيد سناريو هاي بعدي آمريکا در سوريه چه خواهد بود؟

از وجود اختلاف چندان بزرگي بين آمريکا و همدستانش در توطئه تغيير حکومت سوريه اطلاعي ندارم. البته هميشه بين اين کشورها بر سر تاکتيک تنش وجود داشته، طوري که ترکيه و عربستان براي انجام عمليات نظامي خود در سوريه شور و هيجان بيشتري نسبت به آمريکا از خود نشان مي دهند. برداشت من از شکست آتش بس اين است که اين ماجرا بي شک همدستي واشنگتن در جنگ تروريسم دولتي در سوريه را ثابت مي کند. اين واقعيت که درخواست واشنگتن از «شورشيان ميانه رو» براي جداشدن از «تروريست ها» به طرز چشمگيري بي اثر بود، نشان مي دهد روايت رسمي غرب در مورد بحران سوريه تماما دروغ است.

ادعاي آمريکا مبني بر حمايت از «مخالفان سکولار» در يک «شورش حامي دموکراسي» و در عين حال جنگ آن ها عليه تروريسم مشخص شد که چيزي جز به سخره گرفتن حقيقت نيست؛ حقيقتي که در آن واشنگتن و مشتريان ناتو و عربش با به کار گيري گروه هاي تروريستي مختلف به عنوان نيروهاي زميني نيابتي خودشان، مقصر اصلي در به راه اندازي جنگ عليه سوريه هستند.

آتش بس بلافاصله به دست تمام اين گروه هاي شورشي نقض شد و از قرار معلوم، آنطور که واشنگتن و رسانه هاي جمعي گوش به فرمانش طي شش سال گذشته ادعا مي کردند، هيچ فرق بين آن ها نبود. آمريکا تحمل نداشت به اين بارقه خيره کننده از حقيقت اجازه خودنمايي بدهد و به نظر من، اين همان دليل مهمي بود تا آمريکا آتش بس را پايان دهد.

حالا که تروريست هاي نيابتي آمريکا در معرض شکست قرار گرفته اند، سوريه با خطر قريب الوقوع حمله مستقيم آمريکا و همدستان ناتو و ديکتاتور عربش رو به روست. اشغال اخير خاک سوريه توسط نيروهاي نظامي ترکيه و آمريکا منادي واهمه انگيزي است که جنگ پنهاني براي تغيير حکومت در سوريه ممکن است به جنگي آشکار و بين المللي تبديل شود که يک سمت آن ناتو و سمت ديگر آن روسيه و ايران قرار گرفته اند.

منبع : مهر