بزرگنمايي:

چه خبر - آيا قهر کردن با همسرم براي حل مشکلات موثر است؟

داشتن زندگي عاشقانه آرزوي هر زوجي است، با اين حال، برخي رفتارها مي‌تواند به‌عنوان قاتلان رابطه سالم، باعث تخريب و از هم پاشيدن زندگي مشترک شود. عيب‌جويي از يکديگر، تمسخر و تحقير، حالت دفاعي‌گرفتن در برابر همسر و ايجاد يک ديوار به دور خود براي دوري از هر گونه مکالمه و مراوده با او از علت‌هايي هستند که مي‌تواند باعث قهر و دلخوري و در نهايت نابودي زندگي مشترک شود. قهر کردن، رفتاري کودکانه است که دکتر فرشاد نجفي‌پور، روان‌شناس و عضو هيئت‌علمي دانشگاه ارتش، معتقد است در سال‌هاي اخير بين همسران شيوع بيشتري پيدا کرده است و کم‌حوصلگي و بي‌ارزش‌ شدن روابط از مهم‌ترين دلايل بروز اين رفتار است.

سئوال: خيلي‌ها معتقدند که قهر کردن، رفتاري کودکانه است. پس چرا برخي افراد با شروع يک مشاجره کوچک به اين رفتار متوسل مي‌شوند؟

قهر گاهي نوعي تنبيه و گاهي ابزار زور گفتن و کنترل کردن است که با قطع ارتباط يا حرف‌نزدن‌ بروز مي‌کند و مي‌تواند ريشه در گذشته افراد داشته باشد. به عبارت ساده‌تر، افرادي که رفتارهاي قهرآميز در آنها بيشتر مشاهده مي‌شود، افرادي هستند که وقتي در کودکي قهر مي‌کردند، به چيزي که مي‌خواستند، مي‌رسيدند، همين موضوع کم‌کم باعث شده که قهر کردن را به‌عنوان يک شيوه‌ رفتاري کارآمد دروني کنند. معمولا اين افراد تصور مي‌کنند بهترين کار براي تسلط بر طرف مقابل، اين است که او را تحت‌کنترل درآورند. از اين‌رو وقتي با ناکامي مواجه مي‌شوند، متوسل به قهر مي‌شوند.

قهر در روابطي که افراد انتظارهاي بيشتري از هم دارند و به هم نزديک‌تر هستند، به مراتب بيشتر رخ مي‌دهد. البته قهر در شخصيت‌هاي باکفايت و مستقل تقريبا ديده نمي‌شود و مي‌توان گفت، قهر رفتاري است که نشانگر ضعف در کفايت شخصيت است. شخصيت‌هاي باکفايت و مستقل که مهارت‌هاي زندگي را آموخته‌اند، با تکيه بر عزت‌نفس و مهارت حل مساله‌اي که دارند نيازي به قهر ندارند. ضمن اينکه، افرادي که سعي مي‌کنند با توسل به قهر به سمت خواسته خود قدمي مثبت بردارند، متحمل استرس‌هاي زيادي مي‌شوند، انتقادناپذير و زودرنج هستند و احتياج به مطرح‌شدن حل مشکل يا جلب توجه دارند و بسياري از مواقع از نداشتن اعتماد به‌نفس رنج مي‌برند.

متاسفانه بخش عمده‌اي از مشکلات، مربوط به شناخت ناکافي از يکديگر است. اکثر افراد به جاي شناخت واقعي از يکديگر به تصورات و کليشه‌هاي ذهنشان متوسل مي‌شوند و بدبختانه به جاي شناخت و گفت‌وگو با هم از همديگر فاصله مي‌گيرند و با ديگران گفت‌وگو مي‌کنند که نتيجه آن چيزي جز افزايش فاصله نخواهد بود.

سئوال: زن‌ها بيشتر قهر مي‌کنند يا مردها؟

مردها با تصور اينکه اين عمل زنانه است، کمتر قهر مي‌کنند، هرچند که تحقيقات منسجمي در اين رابطه وجود ندارد. اغلب مردان قهر را ضعف تلقي مي‌کنند، در حالي که زنان اين‌گونه به آن نگاه نمي‌کنند. به طور معمول در مردان قانون همه يا هيچ حکمفرماست. يا رابطه‌اي را قطع مي‌کنند يا به آن ادامه مي‌دهند اما زنان اين‌طور نيستند.

قهر روندي است که نشان مي‌دهد ارتباط به طور کامل قطع نشده و دوباره آشتي اتفاق مي‌افتد که در اين ارتباط و تعامل دوباره، ارتباط کلامي موثر است اما چون مردان به طور معمول در ارتباطات کلامي ضعيف‌اند يا رابطه را قطع مي‌کنند يا ادامه مي‌دهند و در رابطه حد واسطي به نام قهر نمي‌شناسند.

سئوال: آيا قهر مي‌تواند ابزاري براي بهبود روابط همسران باشد؟

قهر کردن نه‌تنها رابطه‌اي را اصلاح نمي‌کند، بلکه تخريب‌کننده روابط هم هست. در روابط انساني هيچ چيز به اندازه کفايت و استقلال شخصيت و داشتن مهارت‌هاي زندگي و گفت‌وگوي مودبانه و صريح کارساز نيست. در زندگي مشترک بايد شجاع بود و اشتباه را پذيرفت و عذر خواست. کسي که فکر مي‌کند عذرخواهي به خاطر اشتباهش باعث نزول موقعيت اجتماعي‌اش مي‌شود، قطعا شخصيت مستقل و باکفايتي ندارد.

در مواردي ممکن است طرف مقابل هم مقابله‌به‌مثل کند و بگويد: اگر من هم چند روز به او بي‌محلي کنم، خودش کوتاه مي‌آيد.بايد توجه داشت که مقابله به مثل، در رفتارهاي منفي اصولا نتايج مثبت نخواهد داشت. پس بايد براي بهبود روابط عاطفي و زناشويي، فاصله را کم و به جاي سکوت، صحبت کرد و به جاي پس کشيدن، براي اصلاح رابطه عمل کرد.

سئوال: اگر با جر و بحث يکي از طرفين قهر کرد و رفت، طرفي که مانده، چه کار بايد بکند؟

بعضي افراد فکر مي‌کنند با به‌وجود آمدن هرگونه مشکلي اگر بتوانند طرف مقابل را تحت‌فشار قرار دهند، زودتر به نتيجه مي‌رسند، اما واقعيت اين است که شايد در کوتاه‌مدت بتوان طرف مقابل را تحت‌فشار قرار داد، اما بعضي رفتارها، چنان تجربه تلخي را دارند که حتي اگر زوجي بخواهند، مسلما رابطه‌شان ديگر مانند گذشته نخواهد شد.

به‌عبارتي، به قهر کردن نبايد جايزه داد، بلکه همان بار اول، بايد از طرف مقابل خواست که اين شيوه نادرست رفتاري خود را تغيير دهد. ضمن اينکه بايد به او نشان داد اگر باز هم اين کار را تکرار کند، دفعه بعدي در کار نيست، چون اين افراد معمولا راه‌حل‌هاي موقت و ناکارآمدي مثل قهرکردن را به شيوه‌هاي درست حل مشکلات ترجيح مي‌دهند.




منبع:salamat.ir