بزرگنمايي:

چه خبر - 22 توصيه براي غلبه بر ترس از مدرسه

با شروع فصل بازگشايي مدارس بسياري از مادراني که فرزندشان براي اولين بار به مدرسه مي روند با مساله وجود ترس از مدرسه در کودکان شان مواجه هستند. اگر چه ترس از مدرسه ممکن است در کودکان در دوره‌هاي گوناگون تحصيلي وجود داشته باشد ولي نوع ترس کودکان کلاس اول با کودکان دوره‌هاي ديگر متفاوت است. بعضي از کودکان تقريبا دچار اضطراب جدايي از والدين به خصوص مادرشان هستند. در حقيقت ترسي که مايه اصلي آن هراس از مدرسه است علت جسماني و فيزيولوژيکي ندارد و فقط ناشي از به هم خوردگي وضع درون است.

اضطراب جدايي به صورت‌هاي گوناگون خود را نشان مي دهد مانند اختلال در هضم غذا, بي اشتهايي, دردهاي شکمي, حالت تهوع, مشکلات خواب, تب, سر درد, گوش درد و زماني هم بيماري‌هاي بدني.

کودک به جزييات همه قوانين و مقررات مدرسه واقف نيست بنابراين تهديد و ترساندن کودک مي تواند مشکل آفرين باشد, مانند اين سخن که والدين به فرزند خود مي گويند:" اگر غذا نخوري به معلم تان خواهم گفت." در اين دوران به طور معمول کودک نگران و دلواپس والدين خود به خصوص مادر است. فکر مي کند اگر او در مدرسه و مادر در منزل باشد, ممکن است براي مادر حادثه اي ناگوار به وجود بيايد بنابراين با گريه و اصرار مي خواهد در کنار مادر خود بماند.

آگاهي از نکات و توصيه‌هاي زير همه ما را در انجام بهتر وظايفمان ياري خواهد کرد

1 - پيش از شروع مدرسه به هنگام ثبت نام و يا هر زمان ديگر که ميسر بود کودک را با خود به مدرسه ببريم. براي او از مدرسه صحبت کنيم. اطراف و فضاي داخل آن و حتي مسئولان مدرسه را به او بشناسانيم تا آمادگي لازم را کسب کند.

2 - براي خريد وسايل مدرسه حتما کودک را همراه خود ببريم و در انتخاب لوازم, نظر او را جويا شويم.

3 - براي بردن کودک به مدرسه از زور, تهديد يا تنبيه استفاده نکنيم. زيرا شدت اضطراب او را بيشتر خواهد کرد.

4 - به احساسات و حرف‌هاي فرزندمان با دقت توجه کنيم. در مسير برگشت از مدرسه, فرزندان دوست دارند همه چيز را براي والدين, به خصوص براي مادر تعريف کنند. سعي کنيم شنونده خوبي براي صحبت‌هاي آنها باشيم.

5 - خاطرات خوب و خوش خود و يا خواهر و برادر بزرگ تر او را از مدرسه برايش بازگو کنيم.

6 - با آرامش کودکان را به مدرسه بفرستيم و از اصرار‌ها و تاکيد‌ها و امر و نهي‌هاي زياد بپرهيزيم چون اضطراب‌هابه فرزندان منتقل مي شود.

7 - از مدرسه به عنوان حربه اي براي تنبيه استفاده نکنيم. براي مثال نگوييم "اگر مشق‌هايت را ننويسي, به معلم تان مي گويم."

8 - توجه و عکس العمل زياد موجب تقويت ترس در کودکان مي شود. از اين رو از اين موارد بپرهيزيم.

9 - فرزندمان را هر شب به موقع و در ساعات معيني بخوابانيم.

10 - بيشتر از نيرو و توان کودک از او تکليف درسي نخواهيم.

11 - به گونه اي برخورد نکنيم که کودک براي رفتن به مدرسه احساس گناه کند. هنگامي که مي گوييم "ما کار مي کنيم و زحمت مي کشيم تا تو درس بخواني" او فکر مي کند مرتکب گناه و جرم بزرگي شده است.

12 - همراهي کردن کودک در روزهاي اول سال تحصيلي بسيار مهم است.

13 - از سرزنش و تحقير فرزندمان براي رفتارهاي نادرست او, به ويژه در حضور ديگران , خودداري کنيم.

14 - با برنامه ريزي نامناسب براي انجام تکاليف و درس خواندن, تمام اوقات فراغت و استراحت را از فرزندمان نگيريم.

15 - دانش آموز خود را حتما با ظاهر آراسته به مدرسه بفرستيم تا نزد همکلاسي‌هاي خود شرمنده و خجالت زده نشود.

16 - اگر يکي از وسايل مدرسه اش را گم کرده است , از او بخواهيم فردا در مدرسه جستجو کند تا آن را بيابد و از معلم و همکلاسي‌هانيز کمک بگيرد. نبايد او را براي اين بي توجهي تنبيه کنيم يا بترسانيم.

17 - وقتي کودک از مدرسه به منزل بر مي گردد, حداقل يکي از اعضاي خانواده (به خصوص مادر) در انتظار او باشد. حتي المقدور از دادن کليد خانه به فرزند و يا پشت در منتظر گذاشتن او جدا بپرهيزيم زيرا اضطراب در اين گونه فرزندان "بچه‌هاي کليد به دست و پشت دري" بسيار بيشتر از بچه‌هاي ديگر است.

18 - فرزندمان را با ديگري مقايسه نکنيم. (به ويژه در بدو ورود به مدرسه)

19 - فرزندمان را با توانايي‌ها و مهارت‌هايش آشنا کنيم.

20 - از اين خطاي رايج که فرزندمان را به صورت کودکي خودمان تصور مي کنيم و مي خواهيم نيازهاي ارضا نشده دوران کودکي ما به وسيله او برآورده شود, جدا بپرهيزيم. به ياد داشته باشيم که او انساني ديگر و متفاوت است و احساسات مخصوص به خود را دارد.

21 - اگر فرزندمان "درون گرا است", او را ضعيف و درمانده قلمداد نکنيم بلکه با ايجاد مهارت ارتباط , واگذاري نقش‌هاو مسئوليت‌هاي اجتماعي به او کمک کنيم تا بتواند با افراد جديد آسان تر ارتباط برقرار کند و با آنان حرف بزند و نيازهايش را بيان کند.

22 - در پايان مدرسه نيز بايد سعي کند شرايط کودک را درک نمايد. کودک پيش از اين در زندگي پر از هيجان و بازي و نشاط به سر برده است و حال نشستن در درس و سکوت ونظم و انضباط دقيق براي او قابل توجيه نيست. بايد شرايط بهتري را براي کودک فراهم کرد.

منبع : هفته نامه سلامت