بزرگنمايي:

چه خبر - چرا گرسنگي باعث عصبانيت مي شود؟

چند سال پيش در يک روز دلپذير پائيزي، همسر الان من ( نمي دانم بعد از آن ماجرا چرا باز قصدش برا ازدواج با من تغيير نکرد ) مرا کنار جاده منتظر نگه داشت، از ديدن يک مسابقه مي آمديم و من به شدت گرسنه بودم. واکنش من به اين انتظار خيلي بدتر از آن چيزي بود که فکرش را مي کنيد، اصلا زنانه يا متمدنانه نبود! حتي ديگر نمي خواهم حرف هايي که زده شد را دوباره اينجا تايپ کنم. در نهايت فقط يک همبرگر و سيب زميني سرخ کرده توانست ديو درونم که بيدار شده بود را دوباره بخواباند. حساسيتي که عاملش گرسنگي است براي چيست؟ شما هم وقتي گرسنه هستيد عصبي مي شويد؟

1- وقتي غذا مي خوريم کربوهيدرات ها به قند هاي ساده شکسته مي شوند، که يکي از آنها گلوکز است. درست بعد از يک وعده، سطح گلوکز در خونمان بالا مي رود. با گذشت زمان گلوکز خون افت مي کند. در نهايت اگر اين مقدار به اندازه کافي افت کند، بدن آن را به عنوان عامل تهديد کننده جان شناسايي مي کند. برخلاف ديگر ارگان ها که پشتيباني انرژي دارند، مغز تنها از گلوکز به عنوان سوخت استفاده مي کند، بنابراين به يک منبع مداوم نياز دارد. در واقع جداي اينکه مغز تنها 2 درصد از توده بدن را در بر گرفته اما تخمين زده شده 20 تا 23 درصد از انرژي که در طول روز دريافت مي کنيد توسط مغز مصرف مي شود. حتي هنگام استراحت، سطح گلوکز پايين به مغز اين پيام را مي رساند که جانت در خطر است همين حالا وارد عمل شو!

2- در ديگر ارگان هاي ما، گلوکز پايين باعث افزايش ترشح هورمون هايي مي شود که گلوکز در بدن را افزايش مي دهند. در ميان اين هورمون ها اپي نفرين و کورتيزول، که در غدد آدرنال سنتز مي شوند وجود دارند. هر دوي اينها هورمون هاي استرس هستند، و هنگامي ترشح مي شوند که بدنتان تهديدي دريافت کند، مثل زماني که يک شير دنبالتان کند و يا استاد ناگهان اعلام کند که مي خواهد امتحان بگيرد، همه اينها براي تغيير خلق و خو يک فرد کافيست نه؟

3- تحقيقات نشان مي دهند که، گرسنگي و عصبانيت توسط ژن هاي يکساني کنترل مي شوند. يکي از اين ژن ها پروتئيني توليد مي کند با نام نوروپپتيد واي (neuropeptide Y )، که نه تنها رفتار خوردن را تحريک مي کند، بلکه خشم و پرخاشگري را نيز تنظيم مي کند. خلاصه بگويم، فکر کنم بعد از آن مسابقه نوروپپتيد واي بدنم خيلي خيلي بالا بود!




منبع:سايت دکتر کرماني