بزرگنمايي:

در روش کايروپرکتيک، درمانگران، بيشتر سعي مي‌کنند اختلالات ناشي از حرکت يا اختلالات ساختاري در ستون مهره ها را برطرف کنند.

تاريخچه:

تاريخچه استفاده از اين روش و استفاده آن در علم پزشکي به 2000 سال پيش باز مي‌گردد.

بقراط پدر علم طب، با انجام دادن مانورهايي روي ستون فقرات و مفاصل به درمان خيلي از بيماريها مي‌پرداخته‌است و پس از او ابو علي سينا پزشک بزرگ ايراني نيز از اين روشها استفاده کرده‌است.

سيستم و تئوري جديد کايروپرکتيک در سال 1895 توسط "دانيل ديويد پلامر" پايه گذاري شد.

دانيل مدتها دانشجوي فيزيولوژي و آناتومي‌در دانشگاه "دونپورت لووا" بود. دراواخر سال 1895 يک سرايدار به نام "ليلارد" به دفتر او وارد شد.ليلارد از 17 سال پيش، زماني که در يک فضاي کوچک نگهباني کار مي‌کرد دچار ناشنوائي شده بود. پلامر در معاينه، يک زائده مهره اي دردناک را در ستون فقرات فوقاني پيدا کرد. ليلارد معتقد بود اين برآمدگي از همان زمان که دچار ناشنوائي شده است ايجاد شده است.

پلامر با استفاده از يک ضربه، استخوان را به جاي خودش برگرداند و شنوائي ليلارد بهتر از گذشته شد

و از آن زمان کايروپرکتيک متولد شد.

کار کردن بر روي ستون فقرات يکي از اصول اوليه در اين رشته است که در تمام تمدنها وجود داشته است. از يونان تا جزاير اقيانوس آرام و حتي بوميان آمريکا.اين روش به سرعت در دنياي مدرن پيشرفت کرد و اولين دانشکده کايروپرکتيک توسط پلامر در سال 1897 تاسيس شد. اولين قانون کايروپرکتيک در سال 1913 تصويب شد.

پلامر هدف خود را ايجاد ارتباط بين جسم وروح انسان مي‌دانست و معتقد بود با رفع اختلال در جريان دروني روح مي‌تواند اين کار را در بيماران انجام دهد.او معتقد بود تمام جانوران خونگرم داراي يک جريان دروني روح در بدن هستند و اين جريان دروني تمام قابليت هاي حيات را کنترل مي‌کند و از سيستم اعصاب مرکزي منشاء مي‌گيرد.

به خاطر همين پلامر معتقد بود که وظيفه اوليه يک درمانگر کايروپرکتيک، درمان بيماريها نيست بلکه درمان اختلالات عصبي ناشي از جابه جائي ناچيز مفاصل است. از اين طريق نيروي دروني در بدن گردش مي‌کند و بدون وجود داشتن انسداد در سر راهش مي‌تواند تعادل را برقرار کند.

پلامر به نظريه نيروي دروني و ارتباط آن با سيستم عصبي بسيار علاقمند بود.اين تئوري به عنوان پايه و اساس کايروپرکتيک شکل گرفت. او مي‌گفت : علم حيات، يعني، اين که‌موجود زنده در بيماري و سلامتي چگونه رفتار مي‌کند و هنر متعادل کردن اسکلت و اعصاب است.

تمام بيماريها تحت تاثير سيستم عصبي هستند و اين سيستم حداقل مي‌تواند بي حسي يا احساس را در يک عضو به وجود آورد.به خاطر همين بيشتر بيماران از اين روش سود مي‌برند.

کايروپرکتيک چيست؟

در روش کايروپرکتيک، درمانگران، بيشتر سعي مي‌کنند اختلالات ناشي از حرکت يا اختلالات ساختاري در ستون مهره ها را برطرف کنند.روشهاي جا انداختن براي بهتر کردن عملکرد بدن و پيشگيري از اختلالات ساختاري به کار مي‌روند.

کايروپرکتيک شامل طيف وسيعي از تکنيکهاي اصلاح کننده است.

تکنيکهاي کايروپرکتيک:

مانيپولاسيون:به معني حرکت با دامنه کم ولي با سرعت زياد است اين حرکات مفصل را بيشتر از چيزي حرکت مي‌دهد که عضلات اين کار را انجام مي‌دهند. اما بدون آسيب به رباط.