بزرگنمايي:

چه خبر - هديه تهراني ساده و دوست داشتني

هر دوره‌اي در سينما ستاره‌هاي خودش را دارد و مردم با ذائقه‌اي زودگذر و متنوع هرچند سال يک‌ بار و حتي زودتر از اينها بازيگراني را به عنوان ستاره حلوا حلوا مي‌کنند و در طرفه‌العيني و به محض لغزش، حلواي آن ستاره را مي‌خورند و دل به ستاره از راه رسيده‌اي مي‌بندند.

اين بيرحمي خوف‌انگيز خاصيت سينماست. با اين حال ستاره‌ها اين‌قدرها هم دست و پابسته نيستند و باوجود مشقت‌هاي قبل و حسرت‌هاي بعدِ دوران ستاره بودن، زماني که در بورس توجه و شهرت و محبوبيت هستند، در آسمان‌ها سير مي‌کنند و دنيا به کامشان است. ستاره‌ها هر چقدر تواناتر باشند و بايد بدانند که چگونه مسير حرفه‌اي‌شان را هدايت و مديريت کنند، البته بخت هم با آنها يار باشد، مي‌توانند کمي اين دوران را بيشتر امتداد دهند تا جايي که هربار و هرسال با نقشي و با حرکتي مثبت و فرانقشي، زمان ستاره بودنشان را عجالتا تمديد کنند.

اما خب همان‌طور که گفتيم سينماست و بي‌رحمي و ذات عجولش و نو که به بازار مي‌آيد، ستاره‌هاي کهنه دل‌آزار مي‌شوند. سن و سال که کمي بالا مي‌رود و انواع و اقسام بزک روي چهره جواب نمي‌دهد و ستاره از زمانه و سليقه جديد مردم عقب مي‌افتد، نقش‌هاي اصلي و جوان اول فيلم‌ها هم با او قهر مي‌کنند و غروب بتدريج طوري نمايان مي‌شود که انگار ديگر خبري از طلوع نيست و شب‌هايي ابدي از راه مي‌رسند که ديگر سوسوزدن ستاره سابق و افول کرده ديگر چندان در آن به چشم نمي‌آيد.

با اين همه ستاره‌هايي هستند که باوجود فاصله گرفتن از دوران اوج، همچنان و براي هميشه ميان مردم جايگاه ويژه‌اي دارند و مخاطبان همواره کنجکاو اين هستند که از حال و روز و فعاليت‌هايشان باخبر شوند. هديه تهراني ستاره بي‌چون و چراي سينماي ايران در دهه 70 و 80 يکي از اين ستاره‌هاست که در آن سال‌ها به قدري خوب کار کرد و درخشيد که تلالوي درخشش براي هميشه در سينما باقي خواهد ماند، حتي اگر ديگر اتفاق ويژه‌اي از سوي او در بازيگري نيفتد.

بازگشت ستاره

هديه تهراني را سال‌هاي اخير چندان در سينما نديده‌ايم. درواقع آن «چندان» را هم از روي رودربايستي و تعارف گفتيم و از نظر مخاطبان خاص‌تر سينما عرض کرديم که او را در يکي دو فيلم هنري‌تر و متفاوت‌تر و با نقشي کوتاه ديده‌اند، وگرنه از نظر مردم بايد بگوييم او را «اصلا» اين اواخر در فيلم‌ها نديده‌ايم.

آخرين فيلمي که از او اکران عمومي شد و مردم آن را در سينما ديدند، «پل چوبي» ساخته مهدي کرم‌پور بود که تهراني با بهرام رادان و مهناز افشار همبازي بود. با اين حال بتازگي فيلم «عادت نمي‌کنيم» ساخته ابراهيم ابراهيميان با بازي او اکران شده که در آن با بازيگراني چون محمدرضا فروتن، حميدرضا آذرنگ و ساره بيات همبازي است.

اين موضوع براي طرفداران اين بازيگر قطعا خوشايند است و کم نيستند بازيگراني که به خاطر حضور او به تماشاي اين فيلم خواهند رفت. اين مراجعه بيشتر از هرچيز بار خاطره بازي و تداعي دوران ستارگي خانمِ ستاره را دارد. ضمن اين‌که خيلي‌ها اميدوارند که هديه تهراني وسواس و گزيده‌کاري‌اش را کنار بگذارد و بيشتر از قبل بازي کند.

پرسوناي ستاره

تا پيش از هديه تهراني، تقريبا بيشتر نقش‌هاي زنان در سينماي ما زناني بودند توسري‌خور يا در نهايت رنجور همراه همسرانشان، بچه به بغل و نالان از زندگي و با چشم‌هايي گريان، اما وقتي فيلمسازان و تهيه‌کننده‌ها بسادگي و سردي چهره تهراني پي بردند و بتدريج آن را کشف کردند، پرسوناي جديدي در سينماي ايران شکل گرفت.

زني که قصد تسليم شدن به شرايط را نداشت و نهايت تلاش خود را براي استقلال و هويتي جدا از مردان مي‌کرد. البته گاهي موفق مي‌شد روي پاي خود بايستد و گاهي هم به دليل جبر شرايط و زمانه، اوضاع آن‌طور که او مي‌خواست پيش نمي‌رفت، ولي مهم مقاومت و تلاش او براي مبارزه بود. کم به ياد داريم که تهراني در فيلم‌ها اشک ريخته باشد.

او سيماي جديدي از زن مقاوم و مبارز ايراني ترسيم کرد که همگام با زمانه بود و همان‌طور که زنان در جمهوري اسلامي ايران و در سال‌ها و دهه‌هاي اخير رشد و پيشرفت اجتماعي چشمگير و تاثيرگذاري در اجتماع داشتند، او هم آينه اين زنان مستقل و هويت‌دار در سينما بود. تهراني با استقلال زنانه، راه را براي بسياري از زنان بازيگر باز کرد و باعث شد نقش‌هايي مهم‌تر براي بانوان در سينما و تلويزيون بنويسند.

مادرانگي ستاره

تهراني با اين‌که در سال‌هاي اوليه بازيگري‌اش، نقش دختران و زنان تنها و مستقل را بازي مي‌کرد، اما از جايي به بعد همين استقلال و هويت منحصربه‌فرد را در جايگاه خانواده ادامه داد و نقش همسران و مادران را به عهده گرفت و نقش‌هاي زيادي را از او به ياد مي‌آوريم که براي بقاي زندگي مشترک و تربيت فرزندانش تلاش متفاوتي مي‌کرد. اين مساله با بالارفتن سن او بيشتر هم شد.

او در فيلم «قرمز» مادري به نام هستي مشرقي است که نگران زندگي دختر کوچکش طلاست. بازي زيباي او در فيلم «کاغذ بي‌خط» نقش رويا هم از خاطره‌ها نمي‌رود؛ زني که هم مي‌خواهد با فيلمنامه‌نويسي رويايش را محقق کند و حضوري موثر و اجتماعي داشته باشد و هم به عنوان مادر، فرزندانش را خوب تربيت کند. نگراني زنانه و مادرانه از مهم‌ترين ويژگي‌هاي تهراني در فيلمي چون «چهارشنبه سوري» است. او در همين فيلم تازه اکران شده «عادت نمي‌کنيم» هم يک مادر است.

حضور اجتماعي ستاره

هديه تهراني بازيگري است که جدا از حرفه‌اش، به نقش و جايگاه اجتماعي خود هم آگاه است و در هر بزنگاه و موقعيت اجتماعي، حضور موثري دارد و خودي نشان مي‌دهد. مثلا همين چند وقت پيش که فيلم يکي دو حيوان آزاري در شبکه‌هاي مجازي منتشر و باعث واکنش فراوان مردم به اين فجايع شد، تهراني با آگاهي از جايگاه اجتماعي‌اش، حمايت از حقوق حيوانات را يادآوري کرد. ضمن اين‌که او همواره سعي کرده از حاشيه و جنجال دوري کند و رفتاري نکند و حرفي نزند که موجب سوءاستفاده رسانه‌هاي و عمومي قرار گيرد، گو اين‌که گاهي به دليل ذات آسيب‌پذير شهرت و محبوبيت، نوک پيکان حاشيه‌ها به سمت او چرخيده است.

سادگي ستاره

ستاره‌ها معمولا پرزرق و برقند و دوست دارند با تيپ‌ها و شمايل‌هاي عجيب و غريب، خوراک عکاسان و رسانه‌ها و توجه مردم باشند. اين مساله بويژه در خانم‌هاي ستاره و بازيگر نمود بيشتري دارد. حتي آن بازيگران کم‌اهميت‌تري و کم نام و نشان‌تري که ستاره هم نيستند، به اصطلاح قر و فر بيشتري دارند و امروزشان با ديروزشان فرق مي‌کند؛ از لحاظ ميک‌آپ و بزک‌دوزک عرض مي‌کنيم! اما ستاره بزرگي مثل هديه تهراني را هيچ‌گاه با آرايش و تيپ و لباس‌هاي عجيب و غريب و آنچناني به ياد نداريم.

درواقع او با سادگي و بي‌پيرايگي‌اش ستاره شد و کلي طرفدار پيدا کرد. در فيلم‌ها هم تا جايي که يادمان مي‌آيد، گريم‌ها و آرايش عجيبي روي صورت او انجام نشده و کارگردان‌ها هم ترجيح داده‌اند از همين سادگي چهره او بهره ببرند. سادگي تهراني مي‌تواند يک پيشنهاد و يک الگو هم براي خانم‌هاي بازيگر و آنهايي که تازه بازيگر شده‌اند يا مي‌خواهند شوند و حتي دختران جوان هم باشد؛ براي جلب توجه، شايستگي و از احترام برخوردار بودن مي‌توان خيلي ساده بود و نياز نيست نقاب بزنيد يا کارهاي عجيب و غريب و زننده‌اي کنيد. سادگي مي‌تواند بسيار اثرگذار باشد. کاري که تهراني انجام داده و مي‌دهد.




منبع : jamejamonline.ir