بزرگنمايي:

چه خبر - هفته نامه آسيا - مترجم رعنا اشرفي: اگر به همکاران خود نزديک نباشيد و خود حقيقي تان را با آنها همراه نکنيد، مطمئنا نمي توانيد يک شبکه حرفه اي قوي را ايجاد کنيد اما افشاي هر چيزي در محل کار، نه تنها ضرورت ندارد، بلکه گاها مشکل ساز نيز مي شود چرا که آشکار ساختن چيزهاي اشتباه مي تواند تاثير مخربي بر زندگي شغلي شما داشته باشد.

نشان دادن جنبه هاي مثبت و درست شخصيت خود در محل کار نوعي هنر است که شکست در آن عواقب هولناکي دارد. افشاي اطلاعات شخصي در محل کار مي تواند مشکل ساز هم باشد.
نکته اصلي اين است که پيش از آنکه از برخي حد و مرزها بگذريد جلوي خود را بگيريد که همه چيز را نگوييد زيرا زماني که حرفي از جانب شما گفته شود ديگر قابل برگشت نيست.

مرکز مشاوره مديريت کسب و کار Talentsmart بيش از يک ميليون نفر را مورد بررسي و آزمايش قرار داد و دريافت بخش عمده اي از افرادي که عملکرد بالايي در کارهاي خود دارند، (اگر بخواهيم دقيق باشيم 90 درصد از آنها) از هوش هيجاني (يا عاطفي) بالايي برخوردارند.



افرادي که از هوش هيجاني بالايي برخوردارند، قادر به خواندن افکار و احساسات ديگران هستند؛ از اين رو مي دانند در محل کار چه چيزهايي را بايد و نبايد در مورد خودشان افشا کنند. در ادامه ليستي از موارد اشتباه هاي رايجي بيان شده که مردم در محيط کار و درباره آنها صحبت مي کنند و همين صحبت ها شغل شان را به مسير اشتباهي هدايت مي کند.

اينکه از شغل شان بيزارند

قطعا آنچه که همه در محل کار از آن بيزارند و ترجيح مي دهند آخرين چيزي باشد که مي شنوند اين است که کسي از اينکه تا چه اندازه از کارش بيزار است شکايت کند. با اين کار برچسب هاي مختلفي به خود مي چسبانيد؛ از اينکه فرد منفي نگري هستيد گرفته تا اينکه اصلا روحيه کار تيمي نداريد.

گله و شکايت و بدتر از همه ابراز نارضايتي مدام از کاري که در حال انجامش هستيد باعث تضعيف روحيه گروه مي شود. کارفرمايان هميشه حواس شان هست، آنها دوست ندارند فردي در گروه کاري آنها باشد که روحيه بقيه را هم خراب کند. پس سعي مي کنند فرد ناراضي را با مشتاقاني که در گوشه و کنار هستند جايگزين کنند.



اينکه فکر مي کنند کسي بي کفايت است

در هر محل کاري هميشه افرادي هستند که بي کفايتند و خوشبختانه همه مي دانند کداميک از پرسنل اينگونه اند. اگر قدرت اين را نداريد که به همکارتان کمک کنيد که در کارش عملکرد بهتري داشته باشد يا اگر در جايگاهي نيستيد که بتوانيد او را اخراج کنيد، پس ديگر هيچ ارتباطي به شما ندارد که بي استعدادي يا عدم مهارت کسي را جار بزنيد.

بهتر است بدانيد اعلام بي کفايتي و نالايقي همکارتان بيشتر شبيه اين است که انگار تلاش مي کنيد تصوير بهتري از خودتان ارائه دهيد. سنگدلي و قساوت شما طبيعتا منجر به جبهه گيري و عدم اعتماد همکاران تان نسبت به شما مي شود و در آنها ذهنيت منفي نسبت به شما به وجود مي آورد.

اينکه چقدر حقوق مي گيرند

پدر و مادرها شايد دوست داشته باشند بشنوند که درآمد ماهيانه فرزندشان چقدر است اما بيان اين موضوع در محل کار تنها موجب بدبيني ديگران مي شود. توزيع حقوق هميشه عادلانه نيست. اينکه بخواهيد ميزان حقوق خود را بازگو کنيد، در واقع معيار مستقيمي به همکاران تان مي دهيد که خودشان را با شما مقايسه کنند.

به محض اينکه همه بدانند حقوق شما چقدر است، هر کاري که انجام مي دهيد در برابر درآمدتان ارزيابي مي شود. شايد بسيار وسوسه انگيز است که بخواهيد ارقام حقوق و دستمزد خود را با دوستان تان در محل کار در ميان بگذاريد اما به محض اينکه اين کار را انجام دهيد، هرگز رابطه تان مانند سابق نخواهد بود.



اعتقادات سياسي و مذهبي

اعتقادات سياسي و مذهبي مردم آنقدر با هويت اشخاص آميخته است که امکان ندارد در محل کار بدون درگيري درباره آن بحث کرد. مخالفت با ديدگاه افراد مي تواند به سرعت تصور آنها را نسبت به شما تغيير دهد. مقابله با ارزش هاي اصلي و بنيادي اشخاص يکي از توهين آميزترين کارهايي است که مي توانيد انجام دهيد.

افراد مختلف، ديدگاه سياسي و مذهبي متفاوتي دارند اما حمايت و دفاع از ارزش هاي خود مي تواند ديگران را به سرعت تبديل به بيگانه هايي در برابر شما کند و حتي موجب برانگيختن توطئه و دسيسه آنها شود. حتي مطرح کردن رويداد جهاني مهم بدون بيان نقطه نظري محکم مي تواند منجر به مناقشه و درگيري شود.

زندگي هر فرد حول محور اعتقادات و آرمان هاي او بنا شده است و ابراز عقيده مخالف او مي تواند کمي مخاطره آميز باشد. مشتاقانه به صحبت هاي ديگران گوش دهيد بدون اينکه هيچ نقطه نظري از خودتان بدهيد چرا که حتي يک نگاه مخالف هم مي تواند شروع جنگ و نزاعي باشد. ديدگاه هاي سياسي و اعتقادات مذهبي عميقا در وجود افراد ريشه دوانيده است، به نحوي که به چالش کشيدن ديدگاه آنها بيشتر از اينکه آنها و نظرشان را تغيير دهد، شما را در معرض قضاوت قرار مي دهد.

اينکه فعاليت هاي آنها در شبکه هاي اجتماعي به چه صورت است

زماني که رييس تان سري به فيس بوک يا اينستاگرام خود مي زند مطمئن باشيد آخرين چيزي که مي خواهد ببيند اين است که آخر هفته را با دوستان تان به ييلاق رفتيد و خوش گذرانديد. اينکه چه چيزهايي را در شبکه هاي اجتماعي به اشتراک مي گذاريد بسيار مهم است زيرا روش هاي زيادي وجود دارند که مي توانند شما را در شبکه هاي اجتماعي فردي نامناسب نشان دهند يا تاثير بدي از شما در ديگران ايجاد کنند.

اينکه چه لباسي پوشيده ايد، با چه کسي هستيد، چه کار مي کنيد و حتي برداشتي که از ظاهر دوستان تان مي شود از جمله مسائل تاثيرگذار هستند. اين مسائل چيزهاي کوچکي هستند که مي تواند درست زماني که مي خواهند انتساب بزرگي به شما دهند يا ترفيعي به شما پيشنهاد کنند، سايه اي از شک و ترديد را در ذهن رييس يا همکاران تان به وجود مي آورد. اينکه بخواهيد به دليل وجود همکاران تان در شبکه هاي اجتماعي خود را سانسور کنيد کمي سخت است. خوب! اگر بخواهيد راحت ترين کار اين است که خودتان را توي دردسر نيندازيد و در شبکه هاي اجتماعي با آنها دوست نشويد.



صحبت کردن درباره رابطه زناشويي

اينکه زندگي شخصي و رابطه اي که با همسرتان داريد بسيار خوب و رويايي يا حتي بد و تاسف انگيز است، واقعا موضوعي نيست که جاي صحبت آن در محل کار باشد. شما در محيط کار در حال انجام کارهاي جدي و مهمي هستيد که به بهتر شدن مجموعه اي که در آن کار مي کنيد کمک مي کند. جاي چنين صحبت هايي در مه8ماني يا جمع هاي دوستانه است نه در محل کار!

اين قبيل صحبت ها ممکن است برخي را به خنده بيندازد و براي شان مسخره باشد. اين موضوع همچنين مي تواند همکاران تان را در رابطه با شما معذب کند و حتي آنها را دلخور کند. عبور از اين خطر قرمز در نهايت هم مي تواند بازخورد بدي براي تان به همراه داشته باشد.

اينکه به دنبال گرفتن پست و مقام ديگري هستيد

کارمندان خوب خواهان موفقيت تيم کاري شان هستند نه اينکه فقط به دنبال ارتقاي پست و مقام خود به تنهايي باشند. صرفنظر از اين که محرک حقيقي شما چيست (بسياري از ما واقعا فقط براي درآمد داشتن کار مي کنيم)، بيان و ابراز اهداف خودخواهانه به شما هيچ کمکي نخواهد کرد که به آنجا برسيد.



اينکه به دنبال کار ديگري هستيد

خاطره اي از دوستم را بشنويد. او مي گفت زماني در تيم فوتبالي بازي مي کرد. يک روز به مربي اش گفت که قصد دارد تا دو هفته ديگر آن تيم را ترک کند. در اين دو هفته تمام مدت مربي او را روي نيمکت ذخيره ها مي نشاند. زماني اوضاع بدتر شد که او بعد از دو هفته به اين نتيجه رسيد که نمي خواهد از آن تيم برود و قصد ماندن دارد. او در اين خصوص مي گفت: «من خرد شدم اما مي دانم که تقصير خودم بود چون پيش از اينکه از تصميمم مطمئن باشم آن را با مربي خود در ميان گذاشتم.»

مشابه اين اتفاق درست زماني رخ مي دهد که به همکاران تان بگوييد به دنبال کار ديگري هستيد. هنگامي که قصد رفتن تان را از مجموعه کاري مطرح مي کنيد در واقع هم وقت خود و هم ديگران را تلف مي کنيد. همچنين اين احتمال هم وجود دارد که تلاش تان براي يافتن شغل جديد ناموفق باشد. پس بهترين کاري که در اين شرايط مي توانيد انجام دهيد اين است که پيش از مطرح کردن اين موضوع در محل کار، صبر کنيد که ابتدا شغل ديگري پيدا کنيد، سپس به ديگران بگوييد؛ در غير اين صورت ممکن است نيمکت نشين شويد.