بزرگنمايي:

چه خبر - هفته نامه تماشاگران امروز - فرهاد عشوندي، فاطمه پاقلعه نژاد: يکي از جذاب ترين خبرهاي هرازچندگاهي رسانه ها، آماري است که از واردات ماشين هاي گران قيمت و لوکس به کشور داده مي شود. اتومبيل هايي که قيمت و تعدادشان چشم ها را از حيرت گرد مي کند. نمونه مي خواهيد؟ گزارش گمرک ايران از کالاهاي وارداتي در سه ماهه اول سال جاري، برنج، خودرو و گندم را در صدر واردات نشان مي دهد. در برسي واردات خودرو که در رتبه دومين محصول پرطرفدار براي واردکنندگان گنجانده شده، سه دستگاه خودرو به عنوان گران ترين خودروهاي فصل بهار به کشورمان وارد شده اند.

در طول اين مدت يک دستگاه خودروي پورشه ماکان نو- station wagon- مدل 2015 به رنگ آبي تيره با ارزش 59 هزار و 831 دلار به کشور وارد شده است. در کنار اين خودرو اما دو دستگاه بنز نيز در صدر گران ترين خودروهاي وارداتي بهار امسال جاي گرفته اند؛ دو دستگاه بنز S400 هيبريدي که هر يک به قيمت 125 هزار دلار و از کشور آلمان وارد شده اند. تنها همين سه دستگاه اتومبيل در زمان ورود ارزشي بيش از يک ميليارد تومان داشته اند. خودروهايي که براي نهادهاي سياسي و تشريفات وارد شده اند.

اين در شرايطي است که ورود خودرو در دو سال اخير به کمترين حد خود رسيده و ديگر از صدها دستگاه پورشه و مازراتي که در اواخر دهه هشتاد تا سال 92 به خيابان ها وارد مي شدند تا مانور تجمل بدهند، خبري نيست. دولت يازدهم با سياست هايش جلوي سونامي ورود خودروهاي ميلياردي به کشور که بيشترين سود را به کمپاني هايي چون پورشه مي رساند، گرفت. هميشه هم آنچه با مرور اين اخبار به ذهن متبادر مي شود بازرگانان بسيار متمولي هستند که با کارت هاي بازرگاني و موسسات صادرات و واردات خود پشت اين حجم عظيم از مبادلات ارزي و ريالي ايستاده اند.

اما سرزدن به گمرک و پيگيري ماجرا شما را با حقيقت مهلکي مواجه مي کند؛ اينکه نام هاي ثبت شده در واردات اتومبيل و بسياري ديگر از کالاهاي گران قيمت، در بسياري از موارد، شهروندان گمنام و فقيري هستند که در هفت آسمان يک ستاره هم ندارند. هموطناني که تنها يک کارت بازرگاني به نام شان خورده است تا به شکلي باورنکردني مبادلات ميلياردي را شکل بدهند که خود ذره اي در آن سهيم نيستند. آنها تنها معبري هستند براي فرار از ماليات و مشکلات عديده گمرکي. اما اين ميلياردرهاي زاغه نشين از کجا مي آيند و چطور حضوري سايه وار و تراژيک در اين تجارت غول آسا و مافيايي پيدا مي کنند؟

سلطان پورشه!



واردکننده بيش از 700 دستگاه پورشه به ايران زني است با نام مخفف «م-د» از روستايي در حوالي بوشهر. مسوولان عالي رتبه گمرک، اين خبر را در جمعي خصوصي با گروهي از خبرنگاران مطرح کردند. در سال هاي اخير، زني از آبادي محقري در حوالي بوشهر، در حقيقت بزرگترين واردکننده پورشه به ايران بوده. آن هم در زماني کمتر از يک سال. ماشين هايي که هيچ وقت اين پيربانوي فقير حتي به خواب هم نمي توانست تصوري از شکوه شان داشته باشد.

«م- د» مثل خيلي از مهجورماندگان اين روستاهاي دورافتاده، به وسوسه پولي شايد چند صدهزار تومان، فريب گروهي را خورده است کهنيم خواهند ردشان در واردات اين کشور پيدا شود و کسي سر از کارشان دربياورد. پرونده اين زن البته مربوط به چند سال قبل است؛ زماني که وارد کردن خوردوهاي بالا 2500 سي سي آزاد بود اما قربانياني چون او بسيارند و حالا نهادهاي مسوول با تنظيم مکانيسمي تکنولوژيک براي يافتن افرادي چون او، بسياري ديگر از اين فريب خوردگان را شناسايي کرده اند اما به دليل خلا قانوني توان برخورد با مجرمين پرونده ها را ندارند. رنداني که اصلا قانون به سختي آنها را متخلف مي شناسد!

چغادک و تنگک و ميلياردرهاي زاغه نشين

مهوش، اين روستازاده جنوبي، بايد يک مولتي ميلياردر باشد. زني که براساس خوداظهاري اش، بيش زا 50 ميليارد تومان از گمرکات مختلف کشور، کالا وارد ايران کرده. لابد او نبايد هيچ کم و کسري در زندگي اش داشته باشد.

بازرگاني که کارتش چند سال بي فعاليت تمديد مي شده ناگهان در چند ماه توانسته وارداتي را با چنين رقمي در پهناي نقشه ايران، از تهران تا بندر شهيد رجايي، بازرگان و نوردور انجام دهد؛ و تازه وقتي موضوع جذاب تر مي شود که به اقلام وارداتي دقيق شود؛ از تجهيزات و قطعات خودرو تا ماشين هاي راهسازي و بيش از 300 کيلوگرم مواد اوليه پرکردن دندان! اين واردکننده بزرگ اما کجا اقامت دارد؟

او يکي از 533 نفر جمعيت ساکن روستاي تنگک است. روستايي که کمتر کسي نامش را شنيده است و در 15 کيلومتري شهرستان بوشهر واقع شده. مهوش يک مغازه کوچک دارد و از فروش جنس هاي ته لنجي زندگي را مي گذراند. او تنها يکي از هزاران نفري است که توسط افراد سودجو براي شان کارت بازرگاني صادر شده. يعني به سادگي و بدون اينکه احراز هويت شوند و نيازي به مدارک ديگر باشد حسابي در گردش براي شان باز شده و توانسته اند با طي مراحل قانوني صاحب کارت بازرگاني شوند. بعد هم به عنوان يکي از ساکنين استان هاي مرزي از کارت بازرگاني شان براي واردات ميلياردها ميليارد کالاي صنعتي يا مصرفي بهره برداري شده است.



مهوش و همه آنهايي که در ادامه، روايت تجارت شان را مي خوانيد به احتمال فراوان ميلياردرهايي زاغه نشين هستند. فقرايي که طعمه مي شوند تا گروهي ديگر، از خلاء قانوني بهره بگيرند و بتوانند از پرداخت ماليات هاي کلان طفره بروند. تعداد مهوش ها هم بي شک محدود به همين چند نفر نيست و هزاران نفرشان با وسوسه دريافت رقمي معمولا بين 20 تا 25 ميليون تومان، وارد اين معاملات مي شوند و تبديل مي شوند به بدهکاران بزرگ مالياتي. آنهايي که با اين همه حجم تجارت اما سهم شان همچنان زاغه نشيني ست.

«سعيد- ق» بوشهر

اين بازرگان در بوشهر 50 ميليارد تومان واردات داشته. اگر اين رقم را به بيش از 20 ميليارد تومان ديگر که از گمرک هاي رجايي، امام، تهران، بارزگان و نقاط مختلف ديگر کشور اضافه کنيم، مي توان او را يکي از واردکننده هاي دانه درشت محسوب کرد. او از روغن زيتون تا بنزين و مجددا تقريبا تمام قطعات خودرو را در اين يک سال وارد کرده است.

تلاش خبرنگار «تماشاگران امروز» و ارتباط با گمرک بوشهر ما را به شماره اي که از اين مرد ثبت شده بود، رساند. شماره اي که چه بسا به خودش هم تعلق نداشت. پس از تماس با اين شماره ، پاسخگو که مي توانست خود آقاسعيد باشد و مضطرب به نظر مي رسيد، گفت: بله، من هستم! يعني من نيستم ولي ايشان را مي شناسم!

اين شماره به نام آقاسعيد ثبت شده.

بله. من برايش کار اي پي اس انجام داده ام و در گمرک ثبت سفارشات کرده ام. من تا حدودي او را مي شناسم. کارت بازرگاني دارند.

شما چه نسبتي با ايشان داريد؟

من گفتم که؛ وکالتش را داشتم.



شما از ابتداي امسال نزديک به 50 ميليارد تومان واردات داشته ايد؟

والله من فقط ثبت کرده ام، رقمش را نمي دانم. از خودش بايد بپرسيد. پنج دقيقه ديگر زنگ بزنيد شماره را مي دهم.

... (5 دقيقه بعد)

قرار شد شماره آقاي قنبري را به ما بدهيد.

0939...

ايشان کار دقيقش چيست؟

کار گمرک. البته من دو ماه است که نديدمش. من وکالتش را داشتم. تقريبا پادويي اش را مي کردم.

شما پادويي مي کرديد؟

او يک بازرگان است و من آويزانش بوده ام.

مطمئني بازرگان است و کارت الکي نداشته؟

نه آقا؛ من چه کاره ام که خبر داشته باشم. من پيشکار ساده بودم.

آن وقت ايشان با اين سطح معاملات، يک دفتر مشخص ندارد و تلفنش يک خط اعتباري است؟

چي بگم والا، اين شماره را به من دادند!

بعد اين مکالمه، تلاش ما براي پيدا کردن اين دو نفر به جايي نرسيد. يعني شماره دوم که خاموش بود و شماره اول هم بلافاصله و براي هميشه خاموش شد.

فريده روستاي حسن آباد سنندج

«فريده- ح»؛ او يکي ديگر از اين کيس هاي خاص است. او امسال فعاليتي نداشته اما سال قبل يعني سال 93، 55 ميليارد تومان از بندر رجايي و 10 ميليارد تومان از اروند و خرمشهر کالا وارد کرده است. فريده از روستايي در پنج کيلومتري سنندج که قلعه اي تاريخي دارد و سکنه اي کمتر از 1000 نفر را در خود جاي داده، توانسته صاحب کارت بازرگاني باشد. او بيش از هزار ثبت سفارش داشته و به عنوان اظهارکننده، با کارت بازرگان خود حداقل 65 ميليارد تومان واردات داشته است.



هيچ سندي از اينکه تجارت خانه داشته يا در عرصه واردات نامي شناخته شده باشد، به دست نيامده. وارداتش شامل بنزين، قطعات خودروهاي لوکس و ماشين آلات صنعتي بوده اند. اينکه بسياري از قطعات خودروهاي لاکچري با کارت بازرگاني فريده به کشور وارد شده اند، اين گمانه را قوت مي بخشد که بعد از ممنوعيت واردات خودروهاي بالاي 2500 سي سي، وارد کنندگان دارند اين خودروها را به صورت سي کي دي (قطعه هاي جداگانه) وارد مي کنند و اينجا در ايران سرهم بندي شان مي کنند و مي فروشند. براي پلاک کردن شان هم شايد راهکارهاي ديگري پيدا کرده اند.

«محسن- م- ک» روستاي چغادک اطراف بوشهر

چغادک يکي از شهرهاي استان بوشهر است در مسير شيراز. تمام جمعيتش بيش از 20 هزار نفر نيست. آدرس ثبت شده براي «محسن- م- ک» ساکن اين شهر کوچک است. کارت اين بازرگان چند سالي بوده که فقط تمديد مي شده تا زمانش برسد و حالا در کمتر از شش ماه 49 ميليارد تومان از بندر بوشهر واردات داشته و 44 ميليارد تومان ديگر هم از بندر لنگه! 27 ميليارد تومان هم از بندر گناوه به کشور واردات داشته و چهار ميليارد تومان هم از بوشهر.

از اروند و چابهار و باهنر هم واردات داشته و البته حتي از گمرک فرودگاه امام خميني. وارداتي که شامل بنزين و انواع قطعات خودرو بوده اند. هيچ شرکت مهم صادرات و وارداتي به نامش ثبت نشده و در اطلاعات پرونده اش، هيچ سندي وجود ندارد که قبل از اين تجارتي کرده باشد. او که اعتبار کارت بازرگاني اش سه ماه قبل به پايان رسيده، وارداتي بعد از اين تاريخ نداشته. جالب تر اينکه با اين کارت بازرگاني تنها يک واردکننده بوده و هيچ صادراتي نداشته.



مسوولان ستاد مبارزه با قاچاق کالا و همچنين گمرک جمهوري اسلامي سامانه اي را در چند سال گذشته راه اندازي کرده اند که تمام ثبت سفارش ها را به صورت آنلاين در خود دارد. خيلي دشوار نيست که بتوانند به کيس هاي مشکوک دسترسي پيدا کنند. گزينه هاي پرسش برانگيزي که يک باره وارد کار واردات مي شوند و بعد از يک سال هم با ارقامي نجومي از وارد کردن محصولات، فعاليت شان به پايان مي رسد و کارت شان بي استفاده مي ماند.

اما شاخص هاي يافتن اين کيس هاي خاص، خيلي هم دشوار نيست؛ «فقط کافي است ببينيد در چند سال متوالي آيا اين فعاليت وارداتي را ادامه مي داده يا فقط يک سال اين کار را مي کرده. اين که مثلا به عنوان صاحب کالا، چند پرنده ثبت سفارش دارد و با چند نفر در معامله بوده است. خيلي از اينها در پرونده کاري شان با بيش از صدها نفر به عنوان اظهارکننده در ارتباطند. اکثرا هم از روستاها و شهرهاي حاشيه اي هستند». در مورد محسن از چغادک، تعداد اين اظهارکننده ها بيش از 500 نفر هستند.

«الهام- م» اروميه

براي اين تاجر آدرس يکي از خيابان هاي اصلي شهر و جلوي مخابرات ثبت شده است و يک شماره آذربايجان، آذر سي گنگ و شماره اي که در نهايت مجددا مشخص مي شود مال خود بازرگان نيست. در ادامه ماجراي پيگيري اش براي تان روايت مي شود.

اين بازرگان اهل اروميه در ماه هاي گذشته 394 پرونده وارداتي داشته. او از مرز بازرگان 36 ميليارد تومان واردات داشته. نخ، الياف پارچه، تلمبه بتن، مجددا انواع قطعات يدکي ماشين، خازن هاي ثابت برقي و هيزم، ماشين هاي خم کردن و پرس علوفه، ياتاقان ماشين و چوب خام از کالاهايي هستند که او واردشان کرده است. تماس براي يافتن اين خانم بازرگان ما را به آقايي به نام پيام رساند.

شما خانم الهام- م را مي شناسيد؟

من نماينده شان در گمرک بودم. نماينده حق العمل کار بودم و حق العمل کارم آقاي ر- ع بود.

اين خانم چه کاره هستند؟

تاجر بودند ديگر.

واقعا تاجر بودند؟

والله نمي دانم. من نماينده کس ديگري بودم. من حتي کارت شان را نديده ام. خودشان را هم نديده ام. من فقط امضا مي کردم و ماهي 700 هزار تومان حقوق مي گيرم.

اين آدرس اروميه متعلق به شماست؟

نه والله. من در ماکو هستم. اصلا دفتر کار هم ندارم. از خانه ام مي روم گمرک و حقوق مي گيرم.
ما اينجا شش هفت کارت بازرگاني داريم که به ما وکالت داده اند.

از ابتداي امسال قطع ماشين و چوب وارد کرده ايد.

من نمي دانم. فقط رفتم امضاء کرده ام. نقش ديگري ندارم. من برگه ها را امضاء کردم اما نمي دانم چه جزئياتي داشته. فقط يک سوال: شما سندها را ديديد، غير از من اسم ديگري نبود؟ شما با آقاي ر- ع تماس بگيريد، اين هم شماره اش. چون من اسم اين خانم را در سندها ديدم، يادم بود.

حق العمل کار اين تاجر خانم بعد از تماس خبرنگار ما، ابتدا ماجرا را شنيد و گفت بعدا تماس بگيريم و ديگر هم پاسخگو نشد!

«ابوالفضل- ب» از شهرستان گنبد

او بي شک يکي از جالب ترين سوژه هايي بود که همکاران ما در رابطه با اين گزارش پيدا کردند. مردي که 35 ميليارد تومان از بندر لنگه واردات داشته و اروند، رجايي، سجافي، پارس، ديلم و بوشهر ديگر مبادي ورودي کالاهاي او هستند. براي صحبت با ابوالفضل که کارتش قديمي بوده اما يک باره به فعاليت افتاده است و اين سطح از فعاليت اقتصادي را داشته، تنها يک شماره همراه مي توان پيدا کرد.



سلام؛ آقاي ابوالفضل؟

(صدايي با لهجه بوشهري) نه عامو من ابوالفضل نيستم.

اين شماره به اين نام ثبت شده.

خب که چي؟ براي چي ميگي؟

شما از ابتداي امسال بيش از 35 ميليارد تومان واردات داشته ايد؟

نه اين شماره را نمي دانم کي داده. نگاه کن اين شماره من را اشتباه داده اند. اشتباه مي کنند، اين کارت (بازرگاني) اصلا کار نمي کند.

اتفاقا اين کارت امسال کار کرده و بيش از 35 ميليارد هم واردات داشته!

بابا بگو شماره من را از اين کارت پاک کنند! من اصلا ربطي با اين کارت ندارم!

شما الان کجا هستيد؟

من جنوبي ام. من اصلا با اين آدم کاري ندارم. رفتم به گمرک هم گفتم از اين کارت براي من اس ام اس مي آيد اما من نه کارمندش بوده ام، نه ترخيص کارش بوده ام، نه هيچي. نمي دانم چرا براي من اس ام اس مي آيد!

چه کاره بوده اين ابوالفضل- ب؟

کارت داشته، کارت بازرگاني داشته.

تاجر بوده يا از اين کارت هاي يک بار مصرف داشته؟

نمي دانم. به خدا من نميشناسمش! من اصلا شماره تلفنم از کجا رفته اونجا؟

الکي که شماره شما را ننوشته اند. حتما خودت رفته اي اين شماره را نوشته و پيگير ترخيص بوده اي؟

نه من نرفته ام. تو اين مدت 57 تا اس ام اس برايم آمده. کلي را پاک کرده ام. هي مي زنند که فلان محموله ثبت شد. فلان چيز وارد شد. فلان چيز در مرحله بارگيري است. من اصلا سر در نمي آورم. من زنگ زدم گفتم چرا براي شماره تلفنم اس ام اس مياد؟ من اصلا کار هم نمي کنم با اين کارت.

شما خودت ترخيص کاري؟

بله. من ترخيص کارم ولي اين کار را نکرده ام!

فقط مي خواهيم بدانيم چه چيزي وارد مي کردي؟

نمي دانم. من اصلا ربطي به اين آدم ندارم. اصلا من ربطي ندارم با اين کارها. من اصلا ملوانم! براي خودم هم سوال و تعجب است که شماره ام از کجا رفته آنجا.

اين طوري برايت مشکل درست نشود؟

به بابا. من 70 سال سنم است و 4 تا بچه دارم. ديگر سنم از ترسيدن گذشته! من اصلا اين را نمي شناسم. من بچه بوشهر هستم. نه از او وکالت دارم نه کاري با او دارم. نه کارت بازرگاني دام و نه چيزي. باور کن من اصلا کارت بازرگاني ندارم. برايم مرتب اس ام اس مياد. من تو بندر پادويي مي کنم. شماره من چطور رفته تو اين کارت؟ از گمرک هي اس ام اس مي زنند در سامانه جنس ترخيص شده. براي چي شماره من در اين سامانه است؟ خودم هم داخلش مانده ام.

شما قبلش گفتي که ترخيص کار بوده اي؟

نه من از اول ترخيص کار نبودم! کار ملواني کرده ام! ولي واقعا چطوري تلفن من رفته در سامانه. نمي داني من از کي بايد سوال بپرسم؟

شرايط داشتن کارت بازرگاني اينهاست:

- سه برگ اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگاني جهت اخذ کارت بازرگاني

- پلمب دفاتر تجارتي (روزنامه و کل) در سال جاري و ارائه گواهي پلمب دفاتر تجارتي جهت اخذ کارت بازرگاني

- يک برگ فتوکپي شناسنامه (در صورتي که متقاضي شخص حقيقي باشد) جهت اخذ کارت بازرگاني

- فتوکپي آگهي تاسيس شرکت و آخرين تغييرات آن (در صورتي که متقاضي شخص حقوقي باشد) جهت اخذ کارت بازرگاني

- فيش پرداختي حق الثبت نام در دفاتر بازرگاني جهت اخذ کارت بازرگاني

شرايط گرفتن کارت بازرگاني خيلي ساده است. همان کارت هايي که براي اشخاص حقيقي صادر مي شوند و آنها حتي بي آنکه روح شان خبردار باشد، تبديل به غول هاي واردات مي شوند. يکي از مسوولان محلي گمرک در بوشهر مي گويد: «پيدا کردن آدم هايي از اين دست خيلي سخت نيست. اين روستاها پر است از مردم فقيري که همه دنياي شان همين روستا و شايد زندگي بخورنميري باشد که از پول يارانه دارند.

خانه هاي شان را ببينيد، متوجه حرفم مي شويد. حالا يکي مي آيد و 20 تا 25 ميليون تومان به آنها مي دهد و براي شان کارت بازرگاني مي گيرد. کارت هايي که ما اسمش را گذاشته ايم يک بار مصرف؛ يعني تا پايان اعتبارش، کلي واردات با آنها انجام مي شود و بعد هم چون ماليات زيادي براي صاحبان شان ايجاد مي کنند، ديگر اعتبارشان تمديد نمي شود.

مجازات اين گونه فعاليت هاي اقتصادي در صورتي که بدهکار مالياتي هم باشد، تهش مي شود ممنوع الخروجي يا ممنوع المعامله شدن. آن هم چندي سال بعد از پايان اعتبار کارت اينها. حالا براي پيرزن 70 ساله اي که که در تمام عمرش حتي تا تهران نرفته، ممنوع الخروجي چه اهميتي دارد؟ او با آن 20 ميليون، ساماني به زندگي اش داده است. کاري بيشتر از اين هم براساس قوانين از گمرک يا نهادهاي نظارتي ديگر بر نمي آيد».



اين بندگان خدا از کجا مي آيند؟

قصه اين آدم ها، قصه اي عجيب است. اينها البته يکي از هزاران هستند. در همين تهران هم هستند نمونه هايي از اين دست. نزديک به 15 هزار کارت بازرگاني در دست مردم پايتخت است که خيلي از صاحبان اين کارت ها، کارت شان را اجاره مي دهند، مي فروشند يا مشارکت در سود مي کنند. اين شهرستاني ها اما قصه هاي شان متفاوت است. آنها بيشتر ب چشم مي آيند چون در ازاي مبلغي ناچيز، به دليل کم سوادي و فقر، کمتر متوجه مي شوند چه اتفاقي به نام شان رقم مي خورد و اصلا هيچ گاه تا پايان عمرشان پي نمي برند چه استفاده اي از آنها به ازاي پول ناچيزي که گرفته اند، شده است.

پيداکردن اين افراد خيلي هم دشوار نيست. در حوالي بنادر و مبادي ورودي کشور، دلالان زيادي در جست و جو راهکاري هستند براي بيرون کشيدن اجناس مانده در گمرک ها. افرادي که خودشان مشکلات مالياتي دارند يا اصلا نمي خواهند هزينه هاي ميلياردي مالياتي اين واردات بزرگ شان را بپردازند، در ازاي بهايي ناچيز، سراغ اين قربانيان مي روند. سراغ آهايي که 20 ميليون تومان، دل و دين شان را مي برد.

همه اينهايي که سرگذشت شان را خوانديد، اغلب از شهرهايي عجيب و غريب انتخاب مي شوند. هرچه روستاها گمنام تر و صاحبان کارت ها کم سوادتر و دورتر از فضاي اقتصاد باشند، احتمال لورفتن هم کمتر است. البته اين شيوه، در يک دهه گذشته، شيوه اي کارا بود. زماني که سامانه اي هوشمند براي رصد و شناسايي کيس هاي مشکوک نبود و افراد همه فرم ها را دستي وارد مي کردند و اظهارنامه ها تنها در يکي از مبادي ورودي کشور ثبت مي شد.

گمرک به سمت اصلاحات

«گمرک حالا سامانه اي راه اندازي کرده که همه تبادلات وارداتي را به صورت آنلاين ثبت مي کند. مثلا قبلا يک ارزياب، بارها را مي کشيد. از وقتي اين کار ديجيتال شد، ما در سه ماه و تنها در يکي از اين گمرکات، بيش از 650 درصد افزايش درآمد خروجي داشتيم.» اين نمونه اي است از تاثير طرح ديجيتال و سامانه اي که از ابتداي دولت اميد در گمرکات کشور به بهره برداري رسيده است.

مسعود کرباسيان و دوستانش در گمرک، در اين چند سال توانستند با همکاري دولت، روند بي رويه ورود خودروهاي لاکچري را تقريبا به صفر برسانند. آنها همچنين با ايجاد سامانه ديجيتال، احتمال اشتباهات يا خداي ناکرده سهل انگاري ها را هم به شدت کاهش داده اند و حالا در پي مبارزه با شکلي ديگر از فساد هستند؛ کارت هاي يک بار مصرف بازرگاني آنها حالا توانسته اند رد خيلي از صاحبان اين کارت ها را بزنند و دارند با خيلي از اين متخلفين برخورد مي کنند اما همچنان دغدغه بزرگ شان، نواقص قانوني است. نواقصي که اجازه سوءاستفاده را به سودجويان مي دهد. آنها براي برخورد با اين پديده شوم، نياز به همراهي همه دستگاه هاي مسوول ديگر نياز دارند تا مانع از فرار مالياتي گروهي سودجو و قرباني شدن عده اي بي بضاعت در داد و ستدي سودآور شوند.