بزرگنمايي:

بيماري ام اس آتنه فقيه نصيري

تصاوير دل انگيزي که از آتنه فقيه نصيري داريم، او را به عنوان بازيگري خاطره انگيز به سال ها دور و نزديک در ذهن ما پويند مي زند. به روزهاي دوري که در دهه 70 در نقش خاله سارا، پزشک جوان و تنها به روستايي مي رود و به دنبال خانواده اش مي گردد تا همين روزهاي نزديک تر که او را در سريال «شمعدوني» ديديم؛ اما نزديک به دو سال مي شود که خبري از او نداريم، نمي دانيم کجاست و چه مي کند و از دنياي اين روزهايش بي خبر بوديم، تا آن که خبرگزاري ايلنا در گفت و گويي کوتاه راز اين دوري دوساله را برملا کرد و بازيگر دوست داشتني از ابتلايش به بيماري ام اس خبر داد؛ يک خبر کوتاه اما تعجب آور.

او توضيح داده بود که نبايد عصبي شود و ترجيح داده است از دنياي سينماي و تلويزيون دوري کند و گفته بود که در روزهاي فيلم برداري «شمعدوني» به اين ماجرا پي برده است. همين دوري دوساله را بهانه کرديم تا با او از دنياي اين روزهايش و از روزهاي دور گذشته صحبت کنيم و آتنه فقيه نصيري در جواب گفت: «مشغول لذت بردن از زندگي هستم.» بهترين جوابي که مي توانستيم از او انتظار داشته باشيم. از خاطرات سال هاي دورش براي مان گفت و تجربه هاي دوست داشتني که يک دنيا خاطره براي او ايجاد کرده است.

دوري به خاطر بيماري

هفته گذشته خبر رسيد که آتنه فقيه نصيري به بيماري ام. اس دچار شده است. بيماري اي که درمان قطعي براي آن هنوز در دسترس نيست. وقتي از او مي پرسيم که اين روزها چه کار مي کند؟ جوابش لذت بردن از زندگي است: «اين روزها بيش تر زمانم به لذت بردن از زندگي مي گذرد. آخرين کاري که انجام دادم، سريال «شمعدوني» به کارگرداني سروش صحت بود. آن سريال برايم خاطره هاي زيادي را ايجاد کرد و خيلي از آن راضي هستم.»

زماني که يک کار خوب را از نظر خودش انجام مي دهد و راضي است ديگر برايش سخت مي شود که کارهاي معمولي را انتخاب کند. «اما بعد از آن مريضي من پيش آمد. هرچند که بايد بگويم بيماري من قبل از «شمعدوني» شروع شده بود؛اما خودم باورش نمي کردم. ضمن اين که بعد از مرخص شدن از بيمارستان فکر کردم پزشکان تشخيص اشتباه داده اند و بيماري من تمام شده، اما قبل از عيد يک حمله ديگر داشتم که برايم باورکردني نبود. بيماري ام. اس به شکلي است که تو متوجه نمي شود بيماري از کجا شروع شده است.»

او را به عنوان بازيگري مي شناسيم که در اين سال ها حداقل يک فيلم سريال داشته. تصويرش در جعبه جادويي، تصوير آشنايي است؛ اما بعد از «شمعدوني» ديگر تصويري از او نديديم. مي گويد وضعيت بيماري اش او را از کار دور کرده و پيشنهاد بازي در فيلم و سريال را به همين دليل رد کرده است. «بعد از «شمعدوني» دو پيشنهاد کار داشتم يک کار سينمايي و يک سريال مناسبتي براي ماه رمضان به کارگرداني سعيد سلطاني.

دوست داشتم در سريال بازي کنم؛ اما براي او توضيح دادم که در شرايطي نيستم که بتوانم تمام وقت سر کار باشم. به تشخيص پزشک نبايد خودم را خسته يا عصبي کنم؛ اما کار ما پر از استرس است. ضمن اين که آمپولي را بايد هفته اي يک بار تزريق کنم، اما اين آمپول ها عوارض دارد و تا 24 ساعت حالت هاي ضعف و تب و لرز دارم. در نتيجه عذرخواهي کردم که نتوانستم سر اين کار باشم.»

به ژوله فکر مي کنم

براي مان سوال است و دوست داريم بيش تر و واضح تر در مورد بيماري او بدانيم. انتشار اين خبر، در اين روزها که تعدادي از هنرمندان درگير بيماري هستند، خيلي خوب نبود. آتنه فقيه نصيري در مورد انتشار خبر بيماري اش در رسانه هاي خبري مي گويد: «اصلا دوست نداشتم خبر بيماري من رسانه اي شود و واقعا نمي دانم در چه شرايطي قرار داشتم که اين خبر را دادم. همين امروز که به آن فکر مي کنم، نمي دانم به کدام خبرگزاري و خبرنگاري اين خبر را دادم؛ شايد به اين خاطر که از دروغ خوشم نمي آيد و دوست داشتم توضيح منطقي براي ناتوان بودنم در راه رفتن داشته باشم. هر چند که واقعيت اين است که علاقه اي به اين فضاي ترحم و دل سوزي نداشتم و دوست نداشتم توجه ها را به سمت خودم جلب کنم.»

بيماري ام. اس، يک بيماري خاص است. نياز به مراقبت هاي ويژه دارد؛ اما به معناي توقف زندگي او نيست. اميرمهدي ژوله، فيلم نامه نويس و بازيگر سال ها است با اين بيماري زندگي مي کند. ابتلا به اين بيماري نه تنها او را متوقف نکرده است، بلکه تلاش کرده هر روز به يک پله بالاتر برود. آتنه فقيه نصيري مي گويد دوست نداشتم خبر بيماري من رسانه اي شود، اما شايد پيشرفت و اميد من به کار و آينده بتواند براي ساير بيماران اميدبخش باشد.

«براي نزديکان من ابتلا به اين بيماري شوک بزرگي بود؛ اما حالا به جايي رسيده ام که آن را کنار گذاشته ام و دوست دارم از زندگي لذت ببرم. بخش روشن ماجرا همين است و دوست دارم ديگران هم به اين لذت دعوت کنم. دوست دارم به جايي برسم که فراموش کنم اين بيماري را دارم. در همين چند شب که برنامه «دورهمي» را ديده ام. خيلي به حرکت کردن اميرژوله دقت مي کنم. مي بينم که چطور از پله ها بالا و پايين مي رود و با خودم مي گويم که چه راحت!

زماني که تجربه زمين خوردن براي تو اتفاق مي افتد، در ناخودآگاه با يک ترسي رو به رو مي شوي. هر چقدر هم تلاش کنيد که آن را کنار بگذاريد، اما با شما زندگي مي کند. خبر از حمله بعدي نداريد و نمي دانيد که قرار است اين بمب ساعتي چه زماني منفجر شود. دوست دارم به جايي برسم که بتوانم فارغ از هر اتفاقي که قرار است در آينده برايم بيفتد، بروم و کاري را قبول کنم و سعي کنم آن را به بهترين شکل ممکن اجرايش کنم. هرچند که حالا نمي توانم تصميم بگيريم و فکر مي کنم به زمان بيش تري براي هضم اين ماجرا نياز دارم...».

يک بيماري پرهزينه

وقتي درباره بيماري ام اس صحبت مي کنيم، بلافاصله ياد هزينه هاي درماني بالاي آن مي افتيم، هزينه فراوان آمپول هايي که بايد به صورت منظم دريافت کنند. البته که آتنه فقيه نصيري تا به امروز در اين زمينه به مشکلي برنخورده است و مي گويد: «ام. اس، بيماري خاص و پرهزينه اي است؛ اما تا به امروز در اين مورد به مشکلي برنخورده ام. خانواده ام در کنارم حضور دارند و شرايط نسبتا خوبي دارم.»

از آن جايي که پس از رسيدن به چنين واقعيتي بلافاصله به ذهن مان مي رسد که صنف بازيگران در اين زمينه کمکي به بازيگر انجام داده است يا نه: «اين سوال خيلي از من شده است که صنف بازيگران براي بيماري من چه کاري انجام داده است؟ واقعيت اين است که تا امروز کسي از بيماري من خبر نداشت و من هم توقعي از صنف ندارم. فعلا که شرايط خوبي دارم و خانواده در هر شرايطي کنارم قرار دارند.»

با اين وجود به نظر مي رسد که اگر کم کاري و دوري از دنياي سينما و تلويزيون ادامه دار شود، شايد مسئله اي در اين زمينه ايجاد شود. وقتي زمان بازگشت او به کار را مي پرسيم، از گفته هاي پزشک معالجش براي مان مي گويد. پزشک معالج آتنه فقيه نصيري هنوز تشخيص نداده است که تا چه زماني بايد استراحت کند و تزريق آمپول هاي او ادامه دارد.

به همين خاطر اگر قرار باشد به دنياي کار بازگردد، بايد شرايط کاري ويژه اي براي او درنظر گرفته شود. «اگر تيم توليدي شرايط من را قبول کنند، حتما به کار مشغول مي شوم؛ افرادي که از شرايط من خبر دارند. من نمي توانم به عده اي دروغ بگويم و آن ها را درگير شرايط خودم کنم. مسئله اي براي کار کردن ندارم، به شرطي که با شرايط من مشکل نداشته باشند.»

سرک کشيدن به خاطرات

آتنه فقيه نصيري در تمام اين سال ها خاطرات زيادي را براي مخاطبان ساخته است. سريال هاي خاطره انگيزي که از بازي در لحظه لحظه آن لذت برده است. از خاطرات اين سال هايش مي پرسيم و دوست داريم بدانيم کدام يک از کارهايي که تا به امروز انجام داده، برايش خاطره هاي زيادي را ايجاد کرده است. «کارهاي زيادي انجام داده ام که يک دنيا خاطره خوب را برايم ساخته است. «خانه سبز» يکي از بهترين کارهايي است که تا به حال انجام داده ام.

خاطرات زيادي از آن دارم. کار طولاني بود و اصلي ترين خاطره آن کار کردن با آدم هاي نازنيني است که ديگر در کنار ما حضور ندارند. کساني مانند خسرو شکيبايي، نادره خيرآبادي که بودن کنار آن ها هر دقيقه اش يک دنيا خاطره است. «مدار صفر درجه»، «جراحت» يا «نشاني» که براي بازي در آن تيپ سازي کردم و به خودم جرات دادم کار متفاوتي را به تصوير بکشم. من تمام کارهايي که در اين سال ها انجام داده ام برايم دوست داشتني هستند و از آن ها لذت برده ام.»

براي هر کسي اولين بارها لذت بخش است و آتنه فقيه نصيري هم از اين قاعده مستثنا نيست. او اولين فيلمي که در سينما تماشا کرده است را به خوبي به ياد دارد. «اولين فيلمي که در سينما تماشا کردم فيلم «زورو» بود. يادم نيست که دقيقا چند سال داشتم، اما به خاطر دارم که هنوز به مدرسه نرفته بودم. اين فيلم در خاطراتم باقي مانده و يادم است که آلن دلون در آن بازي مي کرد. فضاي متفاوتي از سينما به ياد دارم. آن زمان فيلم هاي ايراني را در سينما تماشا نمي کرديم و تنها فيلم هاي خارجي را روي پرده مي ديديم. نمي دانم چرا اين طور بود؛ اما تمام خاطرات من از سينما رفتن مربوط به فيلم هاي خارجي مي شود.»




منبع : روزنامه سينما