عجيب ترين لباس ها در سي و چهارمين جشنواره فيلم فجر

هرساله جشنواره فيلم فجر پراست از حاشيه هاي غيرسينمايي که سينماگران ايراني براي رسانه ها فراهم مي کنند. در چندسال اخير نوع پوشش بازيگران آقا و خانم و طراحان اين لباس ها سوژه جديد رسانه ها شده است. سوژه اي که باتوجه به بازارهاي نوروزي بعد از جشنواره تا مدت ها ادامه مي يابد.

لباس هاي عجيب بازيگران جشنواره از کجا مي آيد؟

امسال نيز بازيگران زيادي بودند که تصميم گرفتند با پوشيدن لباس هاي خاص و گاهي عجيب و غريب خوراک عکاسان خبري شوند تا بازار تمجيد و نقد بازيگران جدي تر از گذشته در شبکه هاي اجتماعي از سوي کاربران دنبال شود و کاربران خوش پوش ترين و يا بدلباس ترين هنرمند دوره را انتخاب کنند. موضوعي است که در چندسال اخير طراحان لباس را خواسته يا ناخواسته وارد يک رقابت جدي کرده است. حالا يکي از سوالات اين روزها در شبکه هاي اجتماعي و دنبال کنندگان مد و لباس، اين باشد که طراحان اين لباس ها چه کساني هستند؟ به همين بهانه سراغ سه تن از طراحان پرحاشيه و فعال جشنواره سي و چهارم رفتيم تا از آنها درباره شيوه کار و لباس هايشان بيشتر بپرسيم.

طليعه ايماني؛ طراح لباس هاي «نويد محمدزاده» در مراسم افتتاحيه و اختتاميه

«نويد محمدزاده » همواره با لباس هاي عجيب و غريبش در مراسم ها و جشنواره هاي مختلف توجه مردم و رسانه ها را به خود جلب کرده است. لباس هايي که گاهي با نقدهاي جدي روبرو مي شود و گاهي هم هواداران خاص خودش را دارد. سال گذشته نيز دو شلوار کوتاه و فاق بلند اين بازيگر در جشنواره کن سوژه روز رسانه ها شد طوري که محمدزاده نيز نسبت به اين موضوع واکنش نشان داد. امسال نيز محمدزاده در طول برپايي جشنواره حسابي دوربين عکاسان را به خود مشغول کرد و در روز آخر نيز با کت و شلواري متفاوت با ساير همکارانش براي دريافت سيمرغ روي سن رفت تا بهانه اي شود براي مصاحبه با «طليعه ايماني» طراح لباس محمدزاده در اين دوره از جشنواره فيلم فجر.

اين لباس ها برگرفته از شخصيت خود محمدزاده است!

لباس هاي نويد محمدزاده نه فقط امسال بلکه در سال هاي گذشته نيز بحث برانگيز بوده است. چون در مورد اين لباس ها نه فقط امسال بلکه سال هاي گذشته هم بحث برانگيز بوده است. چون تا کنون چندين طراح لباس هاي او رو طراحي کرده اند؛ به نظرم اين به کاراکتر خود محمدزاده وسفارش و شخصيت خودش برمي گردد. پس اين نمي تواند خاص يک طراح باشد. همه لباس ها هم برگرفته از شخصيت خودش است. او از اينکه سراغ طراح هاي جسورانه برود و يا مورد نقد قرار بگيرد هيچ ابايي ندارد. سال گذشته هم آقاي محمدزاده با يکي از همکاران من کار کرد. اما امسال براي حاضر شدن در مراسم افتتاحيه و اختتاميه و هم براي شرکت در جشنواره برلين براي لباس با من همکاري داشت.

لباس هاي محمدزاده « آوانگارد» است

انتخاب و طراحي يک لباس يک همکاري دو طرفه بين بازيگر و طراح است. يعني ما دونفر مي نشينيم با هم صحبت مي کنيم و به اين نتيجه مي رسيم که چنين طراحي را براي يک جشن و يا يک مراسم داشته باشيم. من مي توانم بگويم که اين طراحي ها 50 درصد دست خود بازيگر و 50 درصد دست خود طراح است. بين من و آقاي محمدزاده يک آشنايي از قبل وجود داشت و به طبع من از قبل با اخلاق و تيپ لباس پوشيدن و زمينه فکري او آشنا بودم. او هم قبل از برنامه هاي مختلف مي آيد و باهم حرف مي زنيم و مي گويد چنين برنامه اي در پيش دارد و حالا تو چه فکري مي کني؟ اول مي پرسم مي خواهي کلاسيک بپوشي؟

آوانگارد باشي؟ يا دوست داري از طرح هاي ايراني استفاده کني؟ بعد يک سري طراحي و اسکچ مي زنم و به او نشان مي دهم بعد هم درباره نوع پارچه و طراحي ها حرف مي زنيم. ممکن است براي يک برنامه من 10 نوع طرح نشان مي دهم. بعد باتوجه به شرايط روحي او مدل و فضاي لباس را انتخاب مي کنيم. سبکي که ما براي طراحي لباس هاي آقاي محمدزاده استفاده مي کنيم به عنوان «آوانگارد» شناخته مي شود. ممکن است برگرفته از رم باستان ،طرح هاي ايراني خيلي قديمي و يا تلفيقي باشد. لباس هايي که تاکنون شما تن کسي نديده ايد در اين جرگه قرار مي گيرند.

محمدزاده با اين لباس ها حالش خوب تر است

واقعا نمي دانم طرح ها را از چه چيزي الهام مي گيرم. بيشتر بر اساس شخصيت آن آدم، لباس ها را طراحي مي کنم. نمونه مشابه هم نمي بينم.اينطور نيست که بخواهم لباس هاي جشنواره کن را نگاه کنم. چون ما کن نداريم. خيلي ها گفته اند که کت و شلوار، لباس مناسب براي اين جشنواره هاست. اما من اگر بخواهم براي کن لباس طراحي کنم کاري مي کردم که کت و شلوار تعريف ديگري پيدا کند. ما در ايران طراحي لباس نداريم. اينجا براي خانم ها فقط مانتو داريم. به طبع توقع دارند در کنارش بايد لباس هاي مردهاي ما کت و شلوار شود. من به کن نگاه نمي کنم. من براي جشنواره فيلم فجر خودمان طراحي مي کنم.

جشنواره اي که دم در ورودي اش گشت ارشاد ايستاده است. بعضي عقيده دارند که يک کت و شلوار معمولي يا يک مانتو و شال ساده براي شرکت در يک مراسم هنري کافي باشد و بگويند شما در يک جشنواره شرکت کردي و مي خواهي جايزه ات را بگيري. ديگرچه نيازي به اين کارها است؟ اما آقاي محمدزاده دوست دارد متفاوت باشد و اين متفاوت بودن را بعضي دوست دارند بعضي دوست ندارند. مهم اين است که خودش اين متفاوت بودن را دوست دارد و با آن حالش خوب تر است. طراحي شلوارهاي سال گذشته اش با من نبود. اما سليقه من هم به آن پوشش نزديک بود! اينجا هرکس مي خواهد از قالب معمول بيرون بيايد فورا مورد توجه قرار مي گيرد و مي گويند چرا اينطور پوشيده است؟ اين موضوع هم سالهاي اولش را مي گذراند و به مرور درست مي شود.

بعد از جشنواره کلي تماس براي سفارش داشتم!

من کار با آقاي محمدزاده را بسيار دوست دارم چون خيلي آدم راحتي است و دقيقا مي داند که چه مي خواهد. وقتي آدم براي او کار مي کند کاملا در طراحي دستش باز است و پذيراي طراحي جديد است. در مجموع داشتن اين اختيارات براي خيلي ايده آل است. نکته مهم براي من علاقه آقاي محمدزاده به لباس هايش بود. واقعا عاشقشان بود. و هر بار که مي خواست لباس جديدي براي يک مراسم بپوشد واقعا ذوق داشت. قطعا نظر خود من هم همينطور است. بعد از اين جشنواره کلي از بازيگرها با من تماس گرفتند و قرار شد که باهم کار کنيم. پيش از اين به دليل سياست هاي کاري خودم دوست نداشتم با بازيگراي هاي ديگري کار کنم اما از اين به بعد از اين موضوع استقبال مي کنم.

لباس هاي محمدزاده را براي کسي نمي دوزم

سفارش هاي نويد محمدزاده فقط يک بار دوخته مي شود و آن هم براي خودش است. چون اين لباس ها امضاي دو نفره ماست. عده اي فکر مي کنند که بازيگرها قيمت هاي نجومي به طراحان مي دهند. اينطور نيست. گاهي برخي مراجعه مي کنند و قيمت را وقتي به آنها مي گوييم، مي گويند که خيلي بالاست طوري که آدم از يک بازيگر تعجب مي کند. اما بسياري از طراحان باتوجه به سياست هاي کاري که دارند براي بازيگرها بدون دريافت هيچ هزينه اي کار مي کنند. در واقع لباس ها را هديه مي دهند. اينطور نيست که مي گويند با بازيگرها دوبل حساب مي کنند. اما من نمي توانم در مورد قيمت لباس ها با شما صحبت کنم. چون طيف گسترده اي وجود دارد و چون زماني يک لباس فقط براي يک نفر دوخته مي شود. ديگر نمونه مشابهي نخواهد داشت. قيمت ها را نمي توان دقيق گفت.

مريم بهرمان؛ طراح لباس هاي «مريم معصومي» در جشنواره

ديگر بازيگر جشنواره سي و چهارم که راه رفتنش در فرش قرمز و نوع لباسش مورد توجه رسانه ها قرار گرفت؛ «مريم معصومي» بود. معصومي با اينکه فيلمش به جشنواره نرسيد اما حضور پر رنگي در فرش قرمز داشت و با سه لباس مختلف در آلبوم عکس هاي جشنواره امسال ديده مي شود! سرشانه هاي تيز خانم بازيگر و تبليغ لباس ها از سوي خودش در اين جشنواره باعث شد تا سراغ «مريم بهرمان» طراح اين لباس ها برويم تا از او درباره طراحي هاي متفاوتش بيشتر بپرسيم.

پوشيدن لباس هاي من اعتماد به نفس بالا مي خواهد!

به اشتباه در جشنواره مطرح شد که من کارم را در خارج از کشور شروع کردم. درست است که من تازه به ايران آمدم. اما شروع کار من در ارديبهشت امسال در ايران و براي مردم کشورم شروع شد. چون باور داشتم مردم کشورم بايد خوب بپوشند و بدرخشند. لباس هاي خانم معصومي هم ازکارهاي جديد من براي زمستان امسال بود که او خريداري کرد و در جشنواره پوشيد. کارهاي من با ديگر همکارانم متفاوت است و پوشيدن آنها کار هرکسي نيست. به همين خاطر است که عجيب و غريب به نظر مي رسد.

کساني که لباس هاي طراحي شده من را مي پوشند بايد اعتماد به نفس بالا و احساس قدرت زيادي داشته باشند. چون در ايران هنوز اين لباس ها جا نيفتاده است. بيشتر کساني که اين لباس ها را مي بينند در نگاه اول به سرشانه ها گير مي دهند. من در طراحي تمرکزم روي سرشانه است و اين موضوع تا آخر عمرم هم تغيير نخواهد کرد. من فکر مي کنم يک زن با اين مدل سرشانه مي درخشد. اين موضوع احساس خودم است و من همواره در طراحي ها احساس خودم را روي لباس ها پياده مي کنم. من حتي لباس هاي خودم در خانه نيز سرشانه دارد.

پوشش بعضي ها به درد کافه رفتن مي خورد

اخبار جشنواره را کم و بيش دنبال کردم. در ميان هنرمندان پوشش آقاي کي مرام و پالتوي سفيدش و همچنين کت خانم «هستي مهدوي فر» را دوست داشتم. چون نديده بودم که کسي در ايران چنين لباسي بپوشد. ولي پوشش آقايي که در جشنواره هاي قبل با شلوار خيلي فاق بلند حاضر شده بودند را اصلا نمي پسندم. امسال به نظرم نسبت به سالهاي قبل پوشش ها بهتر بود. متفاوت بودن و خاص بودن خيلي خوب است اما نمي دانم چرا بعضي طراح ها، خاص بودن را با عجيب و غريب بودن اشتباه گرفته اند.

شايد در لباس هاي من هم سرشانه کمي عجيب به نظر برسد اما «الکساندرا مک کويين» بهترين طراح لباس جهان هم در آلبومش از اين سرشانه ها به عنوان نماد قدرت استفاده کرده است. من اصلا سبک بعضي از آقايوني که حتي سيمرغ گرفته اند را نمي پسندم و به هيچ وجه مناسب جشنواره نمي دانم. اين لباس ها به درد کافه رفتن مي خورد. لازم نيست همه کت و شلوار دامادي بپوشند. اما مي توانند کت و شلوار و لباس هاي رسمي و متفاوت تري بپوشند که در شان يک بازيگر باشد.

بازگشت اِپُل به لباس ها خوشحالم مي کند

متاسفانه طراحان لباس در ايراني از روي هم کپي مي کنند و رقابت ها سالم نيست. همين جشنواره دوتا شنل تن دو بازيگر بود که خيلي هم به چشم آمد. من سند دارم که اين طراحي ها براي من بود که متاسفانه به اسم کس ديگري کپي شد و فقط در اجرا سرشانه را حذف کرده بود. برخي با ديدن لباس هاي من ياد مانتو هاي اپل دار قديمي مي افتند. البته اپل در کارهاي من يکي از متريال هاست. هيچ اشکالي هم ندارد که لباس ها دوباره اپل دار شوند. من خيلي هم خوشحال مي شوم. به نظرم آن لباس هاي اپل دار در گذشته مي تواند اين بار با سبک مدرن تري دوباره به طراحي ها برگردند. چون سرشانه داشتن يک لباس زن را قدرتمندتر نشان مي دهد!

دوست دارم طراح لباس سوپراستار جشنواره بعدي باشم

من شنيده ام برخي طراحان لباس به طور رايگان براي بازيگران طراحي مي کنند. من تا به حال چنين کاري نکرده ام. قيمت لباس هاي من هم از يک ميليون تومان آغاز مي شود که هنرمندان آن را خريداري کرده اند. دوست دارم در جشنواره فجر سال بعد يک نماينده سوپراستار داشته باشم. در حال حاضر هم براي خانم «گلوريا هاردي» همسر آقاي «ساعد سهيلي» براي شرکت در يک برنامه طراحي کرده ام. براي خانم «ليلا حاتمي» هم يک لباس طراحي کردم که نمي دانم قرار است کجا بپوشد.

آنا ثاني؛ طراح لباس سحر دولتشاهي، مهتاب کرامتي، آزاده صمدي و ...

پرکارترين طراح چند دوره اخير جشنواره و بسياري از جشنواره هاي ديگر خانم «آنا ثاني» 38 ساله است. خانم «ثاني» در اين دوره از جشنواره علاوه بر طراحي لباس بازيگران در مراسم فرش قرمز، طراحي لباس دو فيلم «سينما نيمکت» به کارگرداني «محمدرحمانيان» و « باديگارد» ساخته «ابراهيم حاتمي کيا» را به عهده داشت. با اين طراح با سابقه درباره طراحي لباس براي بازيگران و لباس هاي عجيب و غريب برخي در اين دوره از جشنواره حرف زديم.

بايد به محدوديت هاي جامعه توجه شود

براي انتخاب لباس برخي بازيگران از چند وقت قبل سراغ ما مي آيند، برخي هم چون فکر مي کنند وقت ندارند در روزهاي آخر به فکر لباس مي افتند. اينطور نيست که بگويم براي همه دوستان طراحي شده است. براي برخي منحصرا طراحي شده، برخي هم از روي رگال انتخاب مي کنند. مثلا خانم دولتشاهي از چند وقت قبل براي طراحي لباسش به ما مراجعه کرده بود و ما طراحي پالتوي بلند طوسي رنگ و سرمه اي رنگ خانم دولتشاهي را به عهده داشتيم. برخي هم طي مي کنند که از طرح لباسشان ديگر نمونه ديگري نزنيم براي برخي هم مهم نيست. چون بيشتر از 7 مورد از هر مدل نداريم. سلايق بازيگران نيز باهم بسيار متفاوت است.

ممکن است لباسي را که يکي خيلي مي پسندد ديگري اصلا دوست نداشته باشد. هيچ کدام از دوستاني که امسال با آنها کار کرديم سليقه مشابهي نداشتند. هرکدام هنگام مراجعه بايدها و نبايدهايشان را به من مي گويند. مثلا کسي اصلا دوست ندارد کوتاه بپوشد. آن يکي اصلا بلند دوست ندارد. من هم براين اساس طراحي مي کنم. در هنگام طراحي هم اول به محدوديت ها فکر مي کنم. يعني چيزهايي که به لحاظ عرفي بايد رعايت کند. بعد شخصيت شناسي مي کنم. من مراعات و محدوديت هاي جامعه را مي شناسم و همواره هنگام طراحي براي لباس يک هنرمند به طبقه جواني که از او پيروند مي کنند دقت مي کنم.

شهامت برخي در پوشيدن لباس هاي عجيب برايم جالب است

لباس هاي عجيب و غريب برخي هنرمندان برايم جالب است. اينکه خودم اينطور طراحي نمي کنم دليل بر اين نيست که دوست نداشته باشم. مثلا لباس هنرمندي که امسال خيلي از لحاظ عجيب و غريب بودن مورد توجه قرار گرفت را به لحاظ طراحي رد نمي کنم اما خودم چنين چيزي طراحي نمي کنم. اما نوع پوشش، سليقه اش براي من قابل احترام و شهامتش برايم جالب است. اما جامعه شناختي من در طراحي لباس به يک شکل ديگري است.اما اگر آن آقا به من مراجعه کند من آن عجيب را آرام تر مي کنم. نگاه من نگاه کلاسيک تري است.

مثلا برند ورساچه کارهاي عجيب و غريبي توليد مي کند طرفداران خودش را هم دارد اما سليقه من نيست. اما برند ديور کلاسيک کار است. در فضايي که همه چيز يک کادر دارد خب برخي يک شهامتي دارند. راستش را بخواهيد اين شهامت براي من قابل تحسين است اما من نمي توانم اين کار را انجام بدهم. مرا در يک کشور ديگر هم بفرستيد بازهم کلاسيک کار مي کنم. اما اين شهامت را تحسين مي کنم.

نگاه عمومي هم نسبت به اين طور لباس ها واکنش منفي نشان مي دهد. هميشه يک عده اي با اين لباس ها خيلي موافقند. اما عده بسيار کثيري با اين موضوع کاملا مخالفند. من حمايت گر همه سليقه ها هستم. شما اگر به کشورهاي شرق آسيا هم برويد مي بينيد که در فستيوال هايشان پراست از طرح هاي عجيب و غريب با رنگ هاي متفاوت چون کشورهاي گرمسير رنگ و تنوع را دوست دارند.

هر زينتي که زن را از خودش دور کند رد مي کنم

با اينکه سالهاست در زمينه مد و فشن فعاليت مي کنم. هيچ وقت از دو رنگ مشکي و سفيد در لباسهايم خارج نشده ام. خودم بسيار ساده لباس مي پوشم. من زن را بالفطره زيبا مي دانم و معتقدم هر چيزي که براي زيبا کردن يک زن استفاده مي شود بايد يک استاندارد و حد مشخصي داشته باشد و او را از خودش دور نکند. بنابراين من به پوشش ها و آرايش هاي گل درشت از نظر خودم نمره منفي مي دهم.

متاسفانه مد و لباس ما هيچ نشاني از گذشته که در ندارد در حال حاضر هم در يک ملغمه گير کرده است. شايد اگر اين دوران گذار تمام شود به ي ثباتي برسيم. ما طراح ها به يک سري از لباس ها به اصطلاح مي گويمم بازاري، به نظرم اين تيپ لباس ها با شان يک بازيگر همخواني ندارد. لباس هاي غلو شده و تزئينات گران قيمت غلو شده هيچ طرح و نگاه طراحانه اي پشت سرش نيست و بيشتر به هجو نزديک است.

بازيگران پيگير کار طراحان هستند

فضاي جشنواره در چندسال اخير فضاي رقابتي را بين طراحان لباس پديد آورده است. من از اول ترجيحم بر اين بود که تاثيرگذاري لباس هاي من از طريق بازيگران اتفاق بيفتد. من به اين رقابت اعتقاد دارم که طراحان سعي مي کنند بازيگران را به سمت خودشان جذب کنند و اين اصلا چيز بدي نيست. شايد باورتان نشود حتي هنرمندان با دقت به خروجي طراحان لباس هنرمندان دقت زيادي دارند و به اين فکر مي کنند که براي تهيه لباس سراغ کداميک بروند. اين تعامل و دنبال کردن بين هردو طرف به طور جدي وجود دارد.

فقط 25درصد سود مي کنم

براي بسياري قيمت لباس ها سوال است. من يک پروسه توليد متوسط دارم. اگر از زير دست خياطي روزي دو الي سه لباس بيرون مي آيد. از زير دست خياط من يک روز و نيم يک لباس بيرون مي آيد. يک سري چيزها در کار وجود دارد که زمان بر است. همچنين ما مجبوريم در نقاطي از شهر کار کنيم که مخاطبان ما از اين مناطق خارج نمي شود. خب اين مناطق جاهاي گران قيمتي هستند و براي اينکه شما بتوانيد ظرفيت توليد داشته باشيد بايد کيفيت کارهايتان را حفظ کنيد.پارچه هايتان از يک حدي نمي توانند پايين تر باشند. مجموع اين ها قيمت بالايي را رقم مي زند که مردم اين چيزها را نمي دانند.

اگر بخواهم توليدم را به پايين شهر ببرم و به جاي دوخت 7 عددي از هرلباس به توليد انبوه روي بياورم. قطعا کيفيت خيلي پايين تر مي رود. آن وقت پارچه هايم را نيز به جاي اينکه انحصاري و چاپ خودم باشد،از پارچه هاي معمولي استفاده کنم. براي همين قيمت لباس هاي من از 600 هزارتومان شروع مي شود و تا 1700 ادامه پيدا مي کند. اگر پروسه کار سخت تر شود اين ارقام بيشتر مي شود. اما کسي به اين فکر نمي کند که نهايتا فقط 25درصد از اين فروش سود است.

منبع : mehrnews.com