بزرگنمايي:

چه خبر - آن ملکي که دستمان مي اندازد گوشه اي از ذهن ماست!!

چطور به تو گير ندادن؟ شاه بيت گفتگوهاي روزمره اين روزهاست؛ روزي اگر بيگانه اي ميان ما وارد شود به اين تکيه کلام حساس شود و رگ و ريشه ي ماجرا را بپرسد؟ چه داريم که پاسخش بدهيم! بله! داستان همين قدر مبتذل و دم دستي است. يک کليپ ساز مجازي با دو يا سه کاراکتر ويدئوهايي به اصطلاح پند آموز مي سازد که از فرط گل درشتي و کليشه زدگي توي ذوق مي زند.

فيلم مزاحمت ايرج ملکي

مردم و يا همان مشتريان اينستاگرام و تلگرام ويدئوها را دست به دست مي کنند و مسخرگي پيشه مي کنند و البته گمان نکنيد اين مسخرگي خردورزانه و آگاهانه است. مسخرگي از اين جنس بيشتر شبيه خواب غفلتي است که مردمي را تخدير مي کند و حالا از ميان اين حجم ابتذال، پرسش هم ساخته مي شود!
آن ها آگاهانه چنين گل درشت پند مي دهند يا ما مشتريان کار بلد و زبده در مسخره کردن را دست انداخته اند؟ نکند خداي نکرده در مسخرگي از ملکي ها عقب افتاديم؟ اين پرسش در عين شگفتي ذهن بسياري را به خود مشغول مي کند و افراد در فرصت هايي که بدست مي آورند و گمانه هاي خودشان را درباره واقعي يا جعلي بودن نمايش ملکي ها به اشتراک مي گذارند و گفتگو من باب مساله (بله باور کنيد مساله) سر مي گرد و سرکنگبين است که صفرا مي زايد.

ايرج ملکي در ايرانيوم

آش البته خيلي شورتر از اين حرف هاست و آن بستري که به اين پرسش و به اين فضاي جعلي رسميت مي دهد رسانه ي ملي است که در کورس با بي شمار رقباي خارجي فرسنگ ها عقب افتاده و حالا با فرزندان نارسي چون «ايرانيوم» کار مشروعيت بخشي به بيهودگي اينستا بازها را به نحو احسن انجام مي دهد و اين نمايش گاه آن قدر شگفت انگيز است که شک مي کنيم نکند کسي يا کساني تعمدا مي خواهند سطح منازعات و گفتگوهاي چالشي زا از مثلا چانه زني از بالا و فشار از پايين نيمه دوم دهه هفتاد و يا از گفتگوي تمدن هاي نيمه اول دهه هشتاد و يا حتي عدالت محوري(فارغ از غلط پنداري هايش) نيمه دوم دهه هشتاد و حتي از تدبير و اميد به به منازعاتي نظير ملکي ها برسانند!

بيشتر بدانيد : حضور جنجالي ايرج ملکي در برنامه ايرانيوم + عکس

در هر صورت اگر کس يا کساني هم باشند که تلاش کنند ما را به تماشاي ملکي ها قانع کنند، در اين ميان مسئوليت فردي تک تک ما هم اين وسط نقش دارد، از زير بار مسئوليت شانه خالي کردن البته که کار آساني است و اين نوشته را سوزاندن و بعدتر خيال و وجدان خود را راحت کردن راحت تر، اما چه ملکي ها سرکارمان گذاشته باشند و چه اين نقش ها را جي گرفته باشند، ما مخاطب آن ها بوده ايم در هر دو حالت، ما بازيگران يک شوي مملو از عقب افتادگي و واپس گرايي هستيم، گناهِ اينستا و.... اين ها هم نيست، آن ملکي که دستمان مي اندازد گوشه اي از ذهن ماست، همان جا که بي حوصلگي و مسئلت گريزي و راحت طلبي در آن کنج عافيت گزيده! باقي حرف ها باد هواست.

منبع : زندگي ايده آل