بزرگنمايي:
چه خبر - راهکار توقف پرسپوليس؛ «چرک‌بازي!»
سکانس اول: زنگ خطر نخست را شب گذشته، «شايان مصلح» و بازيکنان پرسپوليس به صدا در آوردند. مصلح نوشت يک نفر -که ظاهرا از مسير اتوبوس حامل بازيکنان پرسپوليس مطلع و در پارک کمين کرده بوده- به طرف اتوبوس تيم دويده و شيشه را شکسته است. ساعتي بعد اما تکذيبه‌ها از اهواز رسيد و سرپرست پرسپوليس نيز با ادبياتي که بنظر تحميلي ميرسيد، کل ماجرا را از بيخ و بن منکر شد و تکذيب کرد. پست شايان مصلح هم بي سر و صدا از روي کانالش پاک شد. اين در حالي بود که تصوير «شيشه شکسته» روي تلکس خبرگزاري‌ها رفته بود.
سکانس دوم: روز مسابقه، اتوبوس پرسپوليس در مسير حرکت به سمت «استاديوم الغدير» باز هم مورد حمله افرادي ناشناس قرار گرفت. اتوبوس سرخپوشان براي در امان ماندن از سوقصد بارها مجبور به تغيير مسير شد. مشخص نيست استاني که چندين تيم در ليگ برتر دارد چطور از برقراري امنيت يک دستگاه اتوبوس عاجز است که تيم مهمان بارها و بارها مورد حمله قرار ميگيرد و هيچ خبري از برخورد با مسببين و عاملين ماجرا منتشر نمي‌شود.
سکانس سوم: با برنامه‌ريزي کاملا اتفاقي سازمان ليگ، پرسپوليس در گرمترين ماههاي سال مجبور است دو بازي پياپي به خوزستان برود و گرماي 50 درجه سانتيگراد را تحمل کند. اين شرايط براي تيمي که به اين هوا و رطوبت عادت ندارد، خود بخود سخت و جانکاه است چه برسد به اينکه ميزبان پيش از مسابقه دست به يک تاکتيک نخ‌نما شده و قديمي بزند و با آبياري چمن هم باعث افزايش رطوبت شود هم کيفيت زمين را از بين ببرد. حرکت ناجوانمردانه‌اي که خشم و اعتراض شديد برانکو ايوانکوويچ را در پي داشت.
سکانس چهارم: حملات و سنگ‌پراني‌ها در استاديوم با نزديک شدن به زمان مسابقه شدت يافت. بازي به همين دليل با چند دقيقه تاخير شروع شد. بلافاصله پس از آغاز هم سرخپوشان براي اولين پرتاب اوت، با مشکل مواجه شدند. بازي چندين و چند بار قطع شد. هربار داور مسابقه به کنار زمين آمد اما با اصرار مسئولين سازمان ليگ به زمين برگشت و مسابقه با همان وضع غير طبيعي ادامه يافت.
سکانس پنجم: «مسعود نريموسايي» گزارشگر شبکه خوزستان چهره ويژه اين بازي بود. نريموسايي در اوائل مسابقه اصرار عجيبي داشت که تماشاگران مرتکب خلافي نمي‌شوند و داور و بازيکنان پرسپوليس زيادي مته به خشخاش مي‌گذارند! وقتي با صحنه‌هاي زشت بازي مواجه شد با پيش کشيدن يک فيلم جعلي و صداگذاري شده مدعي شد اين حرکات به تلافي آن فيلم اتفاق مي‌افتد. کاش آقاي گزارشگر توضيح مي‌داد فجايع پيشين الغدير در اثر چه فيلم‌هايي رخ داده است؟
سکانس ششم: تيم استقلال خوزستان که پيش از بازي با پرسپوليس با تزريق سه بازيکن تقويت شده بود، به جاي ارائه فوتبال جوانمردانه از ابتداي مسابقه با تجمع در زمين خودي سعي در کشتن بازي داشت. هرچه به انتهاي مسابقه نزديک شديم چهره زشت و زننده ضدفوتبال بيشتر در حرکات بازيکنان استقلال خوزستان متبلور شد تا افتادن‌هاي پياپي و حضور مداوم برانکارد و بازيکناني براي يک متر جابجا شدن هم برانکارد ميخواستند، ما را بيشتر به ياد بحرين بيندازد.
سکانس هفتم: «وحيد کاظمي» داور ضعيف اين مسابقه بود که در حرکاتش اضطراب و استرس شديدي به چشم مي‌خورد. بنظر ميرسيد براي اين بازي دشوار، کاظمي فاقد صلابت لازم بود. بارها و بارها بازي را متوقف و بخش زيادي از زمان بازي را تلف کرد. نقطه اوج کار کاظمي وقت اضافه بازي بود که پس از 4 مرتبه توقف بازي بدليل پرتاب سنگ و اشياي خارجي، 4 بار ورود برانکارد، 6 تعويض و 2 کول بريک، فقط هفت دقيقه وقت اضافه در مجموع دو نيمه گرفت تا صداي اعتراض مربي پرسپوليس بلند شود.
سکانس پاياني: مصاحبه انتهايي آينه تمام نماي بازي بود. آنجا که نريموسايي و داريوش يزدي از بازي باطراوت استقلال خوزستان(!) و بازي پاياپاي و نظم بي‌نظير هواداران خوزستاني گفتند تا بقول محمدحسين ميثاقي فکري بشويم نکند بازي ديگري را تماشا کرده‌ايم! هرچند پس از تقدير يزدي از «سنگ تمام» هواداران خيالمان راحت شد زحمت شبانه‌روزي سنگ‌پرانها هدر نرفته است.
حال سوال اينجاست؛
قرار است تيم‌هاي شهرستاني با اين تدابير شنيع و قرون وسطايي به مقابله با تيم‌هاي قوي‌تر برخيزند؟ آيا سعيد فتاحي و يارانش از اين مدل برگزاري ليگ رضايت خاطر دارند؟ در کل اين بازي پانزده دقيقه بازي مفيد شاهد بوديم؟ تا چند سال ديگر قرار است جهنم الغدير فضايي ترسناک و هولناک براي فوتبال‌دوستان مهمان باشد؟ در «نود» اين هفته باز رئيس هيات خوزستان روي خط خواهد آمد و با سفسطه و خلط مبحث ماجرا تمام مي‌شود؟ آيا بيم آن نمي‌رود که اين بدعت‌ها و تمهيدات چرک در تمام شهرها همه‌گير و اپيدمي شود و فوتبال ما را بيشتر و بيشتر بدوي و نازيبا کند؟ ما اينها را هرسال مي‌گوييم هرچند گوش اگر گوش فدراسيون پنج ستاره و ناله اگر ناله ماست، آنچه البته به جايي نرسد فرياد است.
منبع: isport.ir