بزرگنمايي:

چه خبر - داستان دوباره سلبريتي ها

در سريال «بيگ بنگ تئوري»، که داستان دو فيزيکدان نابغه است که در کاليفرنيا در همسايگي دختري زيبا که در سوداي بازيگر شدن است زندگي مي کنند، روزي مادرِ يکي از اين فيزيکدان ها که روانکاوي برجسته و البته انساني خشک و ربات وار است به ديدار پسرش مي آيد و در راه پله با آن دختر همراه مي شود. پس از بالا آمدن از پله ها، آن دختر را مي بينيم که گريه مي کند و درباره بي توجهي هاي پدرش در سال هاي کودکي مي گويد و آن روانکاو هم با همان خشکي مي گويد که اين در بين کساني که سوداي بازيگر شدن دارند طبيعي است که مشکلاتي از دوران کودکي به همراه دارند و هميشه تشنه ديده شدن هستند.البته که اين سريال، سريالي طنز و کمدي، به اصطلاح سيت کام (sitcom) است و اين تشخيصِ خانم روانکاو هم يکي از همان شوخي ها است و ابلهانه خواهد بود که همه اعضاي يک حرفه را، يا حتي بخش بزرگي از آن ها، دچار يک نوع اختلال رواني بدانيم. به هر حال، تعريف بيماري يک تعريف آماري است و اگر تعداد کساني که به يک بيماري يا اختلال دچارند از حدي بيشتر شود، ديگر آن پديده نه اختلال، که ديگر حداکثر يک ويژگي خواهد بود.
چند روز پيش عکس دسته جمعي برخي از سلبريتي ها بالاي سر جمشيد مشايخي، در حالي که بي حال روي تخت بيمارستان افتاده است در فضاي مجازي منتشر شد و عکس العمل هاي فراواني در پي داشت. بيشتر اين عکس العمل ها، تقبيح اين کار و البته مقايسه آن با کار يکي از ورزشکاران بود که مدتي پيش همين طور بالاي سر يک بيمار عکس گرفت و به سوژه خنده و البته تمسخر کاربران فضاي مجازي تبديل شد. بسياري از کاربران به اين نکته توجه کرده بودند که هرچند همه اين افراد، گاه با لبخندي کاملاً نامتناسب با آن فضا، به دوربين خيره شده اند، جمشيد مشايخي با حالي نزار به آن ها نگاه مي کند. بيشتر عکس العمل ها اما واکنش به غير اخلاقي بودن اين کار بود. اين که وقتي کسي در بيمارستان است و طبيعتاً حال جسماني مناسبي هم ندارد، از اين فرصت سوء استفاده کني و به نام عيادت از بيمار، با او عکس يادگاري بگيري، آن هم در حالي که بيمار يا هوشياريِ لازم براي مخالفت ندارد يا از سر ادب مخالفت نمي کند، هيچ ربط و نسبتي با رفتار اخلاقي، و حتي بدتر از آن، با حداقلِ ادبي که بايد در دوران کودکي آموخت ندارد.

در اينجا اما بحثِ من قضاوت اخلاقيِ اين سلبريتي ها نيست و تنها واکنش کاربران عادي فضاي مجازي را روايت مي کنم، کساني که، تا آن جا که من آن ها را مي شناسم، افرادي عادي هستند که هرازگاهي هر آنچه به ذهنشان مي رسد را در فضاي مجازي ثبت مي کنند. و البته هر چند به اين واقفم که افرادي که من در فضاي مجازي آن ها را دنبال مي کنند به هيچ وجه نماينده همه اقشار جامعه نيستند، اما اين نکته بسيار توجهم را جلب کرد که حتي يک نفر هم نبود که در برابر اين موج حمله به سلبريتي هايي که بالاي سر جمشيد مشايخي عکس گرفتند، از آن ها دفاع کند.

سلبريتي ها در عيادت جمشيد مشايخي

يکي از پديده هاي اين روزهاي فضاي مجازي فارسي زبان، کساني هستند که با اعمال محير العقول، از حرف هاي زشت و مستهجن گرفته تا عريان شدن و هزاران کار گفتني و نگفتي ديگر، صدها هزار و گاه ميليون ها دنبال کننده جمع کرده اند و علاوه بر اين درآمدي هم، گاه کلان، از صفحات فضاي مجازي خود دارند. بسياري از دنبال کنندگان اين افراد به اصطلاح تنها «براي خنده» آنان را دنبال مي کنند و هدفي جز تفريح ندارند، اما به هر حال، با تزريق اعتماد به نفس کاذب در اين افراد و البته تشويقِ آن ها به ادامه اين کارها، به نوعي در رفتار آن ها شريک هستند.

بيشتر بدانيد : از کراهت سلبريتي ها از مردم در دنياي واقعي تا کاسبي با رنج شان

اما گذشته از اين قضاوت هاي اخلاقي، به نظر مي رسد که اين پديده ها نشان دهنده نوعي اختلال رواني نيز هست و روانشناسان احتمالاً مي توانند با مطالعه آن ها به نتايج بسيار جالب توجهي برسند. اما آيا تنها اين سلبريتي هاي به اصطلاح بد دچار اين اختلال هستند؟
در زبان انگليسي اصطلاحي هست، «attention whore»، که معمولاً درباره کساني به کار مي رود که بيش از حد معمول به دنبال ديده شدن هستند. البته نياز به ديده شدن و جدي انگاشته شدن يکي از نيازهاي طبيعي بشر است و همه ما، هر يک به نحوي، نياز داريم که از طرف ديگران به رسميت شناخته و جدي گرفته شويم. اما اين اصطلاح زماني به کار مي رود که اين نياز از حال طبيعي خود خارج مي شود.
يکي از کاربردهاي اوليه اين اصطلاح زماني است که کسي به طور بيمارگونه اي نيازمند جلب توجه جنس مخالف خود است. همه انسان ها نياز به چنين جلب توجهي دارند، اما وقتي اين نياز از حال طبيعي و نرمال خود خارج مي شود و اين گونه مي شود که فرد نياز دارد تا هر جنس مخالفي را که ديد به خود جلب کند، آن اصطلاح درباره او به کار مي رود. اين البته با معناي لغوي آن هم سازگار است. اين نياز بيمارگونه مي تواند به صورت سلبريتي هاي اينستاگرامي اي متبلور شود که با فحاشي يا کارهاي ديگر نياز به جلب توجه دارند يا به هر صورت ديگر. اما به هر حال، حتي اگر اين کار ظاهري مقبول و موجه داشته باشد، چيزي از غير طبيعي بودنِ آن کم نمي کند و حتي گاه، مي تواند پهلو به پهلوي اختلال هاي رواني بزند. به هر حال، هر کسي بايد سلامت رواني خودش را جدي بگيرد!

دوستان سلبريتي حالا امروز در تنگناي بدي قرار گرفته‌اند. از يک طرف به شدت تحت فشار اجتماعي و رسانه‌اي براي حرافي هستند و از طرف ديگر به دليل همين حرافي‌ها به شدت مورد نقد واقع مي‌شوند. از يک طرف دوست دارند که دائما در رسانه‌ها مطرح باشند و از طرف ديگر همين اصرارشان بر ديده شدن؛ موجب تمسخرشان مي‌شود. بنابر اصرار طرفدارانشان درباره سياست و اجتماع و هنر و فرهنگ و ورزش حرف مي‌زنند و همين حرف‌ها موجب بلند شدن موج‌هاي اجتماعي بلندي عليه آنها مي‌شود. اين وضعيت غم‌انگيز بيش از آنکه ناشي از سبک زيست بيهوده آنها باشد؛ ناشي از نادرستي مسير يک جامعه در حال تغيير است.

بيشتر بدانيد : جمشيد مشايخي

بيشتر بدانيد : پسران جمشيد مشايخي بر بالين پدر در بيمارستان + عکس

بيشتر بدانيد : گزارش تصويري از حضور هنرمندان در مراسم بزرگداشت جمشيد مشايخي

بيشتر بدانيد : وقتي سلبريتي ها از درک دردهاي تلخ زلزله زدگان مردود مي شوند

منبع : mehrnews.com