بزرگنمايي:

چه خبر - انتقاد «جمهوري اسلامي» از بازي ديني با فوتبال

روزنامه جمهوري اسلامي در سرمقاله‌اش نوشت: «با اين که فوتبال يک ورزش است و بايد مثل ورزش‌هاي ديگر مورد اقبال و استفاده عموم باشد، متاسفانه اين ورزش به دلايل گوناگون دچار سرنوشت بدي شده است. عده‌اي با فوتبال بازي سياسي مي‌کنند؛ عده‌اي با آن بازي تجاري مي‌کنند و عده‌اي هم آن را وسيله‌اي براي شرط‌بندي و قمار قرار داده‌اند. اين قبيل بازي‌ها با فوتبال از ده‌ها سال قبل رواج داشته و هر چه زمان مي‌گذرد، پيشرفته‌تر مي‌شود ولي اصل و ريشه آن برجاست و تغييري نمي‌کند و کشورهاي مختلف درگير آن هستند.
در ايران متاسفانه علاوه بر اين سه نوع سوءاستفاده از فوتبال، در سال‌هاي اخير نوع ديگري نيز رسم شده که بسيار خطرناک است؛ بازي ديني با فوتبال.
به اين دو نمونه از اظهار نظر دين‌مداران درباره مسابقات جام جهاني فوتبال که اين روزها در فضاي مجازي دست به دست مي‌شود توجه نمائيد. امام جمعه يکي از شهرهاي بزرگ گفته:
«ورزش به آن نقطه‌اي رسيد که توفيق صعود به جام جهاني براي ورزش ما پيدا شد. اين يک افتخار براي اسلام بود، يک افتخار براي اسلام بود، يک افتخار براي نظام بود. يک حرکت قوي عظيم در مقابل دشمني بود که مي‌خواهد ما را بايکوت کند. اين جشنش مال نظام است، جشنش مال اسلام است... پيروزي مان مال اسلام بوده، پيروزي مال نظام بوده...»
در مقابل، يک روحاني شناخته شده که در ميان نيروهاي متدين وابسته به مجموعه‌هاي نظامي جايگاه ويژه‌اي دارد گفته:
«خاخام يهودي در کنيسه يهودي‌ها سخنراني مي‌کند و مي‌گويد ما بايد يک کاري بکنيم اينها نتوانند امام زمانشان را بياورند. اينها مي‌خواهند امام زمانشان را بياورند. اگر اينها امام زمانشان بيايد بساط ما را جمع مي‌کند. ما بايد يک کاري بکنيم که نتواند يبايد. ما طرح‌هايي را درست کرديم فرستاديم تا ايران مشغول بازي بشود. ما فوتبال را توي دنيا داريم اوج مي‌دهيم. يک کاري بکنيد اينها غافل بشوند...»
ملاحظه مي‌کنيد که يک روحاني پيروزي در فوتبال را متعلق به اسلام مي‌داند و آن ديگري آن را درست در نقطه مقابل قرار مي‌دهد و مي‌گويد خاخام‌هاي يهودي از فوتبال براي جلوگيري از آمدن امام زمان (عليه السلام) بهره‌برداري مي‌کنند!
اين دو نگاه متضاد، با صراحت توسط دو فرد روحاني به اسلام نسبت داده مي‌شوند؛ در حالي که هيچ ربطي به اسلام ندارند. اسلام با ورزش نه تنها مخالف نيست بلکه مسلمانان را به ورزش کردن و تعليم دادن بعضي از ورزش‌ها به فرزندان خود توصيه هم کرده است. فوتبال هم ورزشي است که در عصر جديد ابداع شده و طرفداران زيادي هم دارد و اسلام نيز با آن مخالف نيست و همچون ساير ورزش‌ها با اصل آن و برخورد متعارف با آن موافق است اما کسي حق ندارد اسلام را براي برد و باخت در آن و يا هر ورزش ديگري هزينه کند. وقتي مسابقه ايران و مراکش در سن پترزبورگ برگزار شد، عده‌اي پيروزي ايران بر مراکش را خواست خدا دانسته و گفتند و نوشتند که چون خدا ملت ايران را دوست دارد، کاري کرد که فوتباليست‌هاي ايران برنده شوند!
افراد عاقلي هم بودند که همان روز از اين افراد پرسيدند مگر مردم مراکش مسلمان نيستند؟ خدا چه مشکلي با مردم مراکش دارد که نگذاشت آنها پيروز شوند؟
سوال مهم‌تر اين بود که اگر در مسابقه بعدي که ميان ايران و اسپانيا برگزار مي‌شود ايران برنده نشود، چه خواهيد گفت؟ آيا مي‌پذيريد که خدا اراده فرموده ايران مسلمان به اسپانياي مسيحي ببازد؟ حالا که فوتباليست‌هاي اسپانيا پيروز شدند، آن کسي که گفت پيروزي فوتباليست‌هاي ايراني پيروزي نظام و اسلام بود، چگونه مي‌خواهد اين واقعه را به اسلام و نظام بچسباند؟
واقعيت اين است که مسابقه، برد و باخت دارد و اين برد و باخت به عوامل مختلفي مربوط است که هيچ ربطي به اسلام ندارند. دين، چه اسلام و چه مسيحيت يا هر دين ديگري هيچ دخالتي در برد و باخت‌ها در فوتبال و کشتي و وزنه‌برداري و شنا و ساير ورزش‌ها ندارد و کساني که دين را براي اين امور هزينه مي‌کنند به اعتقادات مردم لطمه مي‌زنند. اين که پيروزي ورزشکاران ما موجب خوشحالي ما بشود، قابل قبول است. طبيعي است که هر کسي نسبت به موفقيت ملت خود احساسات مثبت نشان بدهد و از عدم موفقيت‌ها خوشحال نشود. آن چه مهم است اولاً دخالت ندادن دين در اين امور است و ثانياً نبايد با فضاسازي‌هاي کاذب جامعه را دچار حالت غير عادي کرد. اين دستور اکيد قرآن است که مي‌فرمايد در موفقيت‌ها اسير شادي‌هاي بي‌حد و مرز نشويد و در ناکامي‌ها روحيه خود را نبازيد «لکي لا تاسوا علي مافاتکم ولاتفرحوا بما آتاکم».
در جهان امروز، دولت‌ها فوتبال را وسيله‌اي براي سرگرم کردن مردم قرار داده‌اند و از فرصتي که اين گونه به دست مي‌آورند براي خارج شدن از زير سوال‌هاي فراواني که در ذهن مردم وجود دارد استفاده مي‌کنند. حتي همزمان با رويدادهايي از قبيل مسابقات جام جهاني، اهداف خائنانه‌اي همچون اشغال يک سرزمين يا کشتار يک ملت مظلوم را محقق مي‌سازند کما اين که اکنون همزمان با جام جهاني روسيه، يکسره کردن کار بندر الحديده يمن در دستور کار آمريکا، صهيونيست‌ها و آل سعود قرار دارد.
متاسفانه در ايران، دستگاه‌هاي تبليغاتي به جاي تبليغ ورزش، به تبليغ هيجان مشغولند. تاسف بالاتر اين که به فوتباليست‌ها امکانات و امتيازاتي مي‌دهند که به نخبه‌هاي علمي نمي‌دهند. نخبه‌هاي علمي ما نه تنها چنان امتيازاتي ندارند بلکه در پيچ و خم ادارات سرگردانند و از بي‌تفاوتي مسئولين رنج مي‌برند. همين روش غلط باعث شده در فرهنگ عمومي جامعه ما تب فوتبال جاي فوتبال را گرفته؛ به طوري که حتي يکي از گزارشگران صدا و سيما در گزارشي که از خيابان‌هاي اطراف استاديوم ورزشي سن پترزبورگ روسيه در روز شروع مسابقات مي‌داد با تعجب اعلام مي‌کرد که جوانان آن شهر در پاسخ به اين سوال او که در اينجا چه خبر است، از برگزاري جام جهاني اظهار بي‌اطلاعي مي‌کنند ولي در ايران، همه چيز تحت الشعاع واقعه‌اي قرار دارد که در شهر همين افراد در حال اتفاق افتادن است.
مردم ايران که از يکطرف نسبت به سرنوشت ملت‌هاي مسلمان حساس هستند و از طرف ديگر در داخل کشور نيز با مشکلات زيادي مواجهند، بايد هوشيارتر از اين باشند که برد و باخت‌هاي ورزشي موجب غفلتشان از اين امور شود و تبليغات پرحجم و حساب شده و هدفدار فوتبال، آنها را از مسائل اساسي غافل نمايد.»

منبع: jomhourieslami.net