بزرگنمايي:

چه خبر - نشانه‌ها و علائم کمبود مس در بدن

اگرچه کمبود مس شرايطي نادر است، اما به نظر مي رسد امروزه افراد کمتري به ميزان کافي از اين ماده معدني دريافت مي کنند. مصرف ناکافي مس ممکن است در نهايت به کمبود اين ماده مغذي منجر شود که مي تواند خطرناک باشد.
از ديگر دلايل کمبود مس مي توان به بيماري سلياک، عمل هاي جراحي که دستگاه گوارش را تحت تاثير قرار مي دهند و مصرف بيش از حد روي اشاره کرد. روي براي جذب در بدن با مس رقابت مي کند.
در ادامه با برخي نشانه ها و علائم کمبود مس در بدن بيشتر آشنا مي شويم.

کمبود مس ممکن است يکي از دلايل بسياري باشد که به خستگي و ضعف منجر مي شوند.
مس براي جذب آهن از روده ضروري است. زماني که سطوح مس کم است، بدن آهن کمتري جذب مي کند. اين مي تواند موجب کم خوني ناشي از فقر آهن شود که در اين شرايط بدن قادر به حمل اکسيژن کافي به بافت هاي خود نيست. کمبود اکسيژن مي تواند شما را تضعيف کرده و به سادگي احساس خستگي در شما شکل بگيرد.
چندين مطالعه حيواني نشان داده اند که کمبود مس ممکن است موجب کم خوني شود.
افزون بر اين، سلول ها از مس براي توليد آدنوزين تري‌فسفات (ATP)، منبع اصلي انرژي بدن، استفاده مي کنند. اين به معناي آن است که کمبود مس مي تواند بر سطوح انرژي تاثيرگذار باشد که بار ديگر خستگي و ضعف را به همراه دارد.
خوشبختانه، دنبال کردن يک رژيم غذايي سرشار از مس مي تواند به بهبود کم خوني ناشي از کمبود مس کمک کند.

افرادي که زياد بيمار مي شوند ممکن است با کمبود مس مواجه باشند. اين به دليل آن است که مس نقش مهمي در حفظ و نگهداري از يک سيستم ايمني سالم ايفا مي کند.
زماني که سطوح مس کم است، بدن انسان ممکن است در توليد سلول هاي ايمني با مشکل مواجه شود. اين مي تواند کاهش چشمگير گلبول هاي سفيد را به همراه داشته و توانايي بدن در مبارزه با عفونت را در معرض خطر قرار دهد.
مطالعات نشان داده اند که کمبود مس مي تواند به طور قابل توجهي توليد نوتروفيل ها، گلبول هاي سفيدي که به عنوان نخستين خط دفاعي بدن عمل مي کنند را کاهش دهد.
خوشبختانه، دنبال کردن يک رژيم غذايي سرشار از مس مي تواند به معکوس کردن اثرات ايجاد شده کمک کند.

پوکي استخوان شرايطي است که به واسطه استخوان هاي ضعيف و شکننده تعريف مي شود. احتمال ابتلا به اين شرايط با افزايش سن بيشتر مي شود و با کمبود مس نيز پيوند خورده است.
مس در فرآيندهايي که پيوندهاي متقابل درون استخوان ها را ايجاد مي کنند، نقش دارد. اين پيوندها از سلامت و استحکام استخوان ها اطمينان حاصل مي کنند.
همچنين، مس بدن را به ساخت استئوبلاست هاي بيشتر تشويق مي کند که اين سلول ها به تغيير شکل و تقويت بافت استخواني کمک مي کنند.

کمبود مس مي تواند يادگيري و يادآوري را دشوارتر سازد. اين به دليل آن است که مس نقش مهمي در عملکرد و توسعه مغز ايفا مي کند.
آنزيم هايي که به تامين انرژي مغز کمک مي کنند از مس استفاده مي کنند، اين ماده معدني به سيستم دفاعي مغز کمک مي کند و سيگنال ها را در بدن تقويت مي کند.
در مقابل، کمبود مس با بيماري هايي که رشد مغز را متوقف مي کنند يا بر توانايي يادگيري و يادآوري اثر گذار هستند، مانند بيماري آلزايمر، پيوند خورده است.
نتايج يک مطالعه نشان داد که سطوح مس در مغز افراد مبتلا به بيماري آلزايمر تا 70 درصد کمتر از افراد سالم بوده است.

افرادي که کمبود مس دارند ممکن است در راه رفتن با مشکل و دشواري مواجه شوند. آنزيم ها از مس براي حفظ سلامت مطلوب نخاع استفاده مي کنند. برخي آنزيم ها به عايق سازي نخاع کمک مي کنند، از اين رو سيگنال ها مي توانند بين مغز و بدن تقويت شوند.
کمبود مس ممکن است موجب عملکرد نامطلوب آنزيم ها شود که به ضعف عايق سازي نخاع منجر مي شود. اين شرايط از تقويت مناسب سيگنال ها پيشگيري مي کند.
مطالعات صورت گرفته روي سوژه هاي حيواني نشان داده اند که کمبود مس ممکن است عايق سازي نخاع را تا 56 درصد کاهش دهد.
راه رفتن به واسطه رد و بدل شدن سيگنال ها بين مغز و بدن تنظيم مي شود. از آنجايي که اين سيگنال ها تحت تاثير قرار مي گيرند، کمبود مس ممکن است موجب از دست رفتن هماهنگي و بروز بي ثباتي شود.

افراد مبتلا به کمبود مس ممکن است حساسيت بيشتري به سرما داشته باشند. مس، به همراه مواد معدني ديگر مانند روي، به حفظ عملکرد مطلوب و بهينه غده تيروئيد کمک مي کنند.
مطالعات نشان داده اند که سطوح هورمون هاي تيروئيد T3 و T4 رابطه نزديکي با سطوح مس دارند. زماني که سطح مس خون پايين است، سطوح اين هورمون ها نيز افت مي کند. در نتيجه، غده تيروئيد ممکن است عملکرد درست خود را ارائه نکند.
از آنجايي که غده تيروئيد به تنظيم سوخت و ساز و توليد گرما کمک مي کند، سطوح پايين هورمون هاي تيروئيد مي تواند موجب حساسيت بيشتر نسبت به سرما شود.

رنگ پوست تا حد زيادي به واسطه رنگدانه اي به نام ملانين شکل مي گيرد. افرادي با رنگ هاي پوست روشن‌تر نسبت به آنهايي که پوستي تيره‌تر دارند، به طور معمول داراي رنگدانه هاي ملانين کمتر، کوچکتر و روشن‌تر هستند.
آنزيم ها از مس براي توليد ملانين استفاده مي کنند. از اين رو، کمبود مس مي تواند توليد اين رنگدانه را تحت تاثير قرار دهد و به رنگ پريدگي پوست منجر شود.
با اين وجود، مطالعات انساني بيشتري بايد صورت بگيرند تا پيوند بين پوست رنگ پريده و کمبود مس دقيق‌تر بررسي شود.

رنگ مو نيز به واسطه رنگدانه ملانين شکل مي گيرد. از آنجايي که سطوح کم مس مي تواند بر توليد ملانين تاثيرگذار باشد، کمبود اين ماده معدني ممکن است به سفيد شدن زودرس مو منجر شود.
مطالعاتي که درباره کمبود مس و توليد رنگدانه ملانين صورت گرفته اند اما به طور ويژه پژوهش هاي چنداني درباره پيوند کمبود مس و سفيد شدن مو انجام نشده است. براي روشن‌تر شدن اين ارتباط به پژوهش هاي انساني بيشتري نياز است.

از دست دادن بينايي شرايطي جدي محسوب مي شود که ممکن است به واسطه کمبود بلند مدت مس رخ دهد. آنزيم هاي بسياري که به حفظ عملکرد درست سيستم عصبي کمک مي کنند از مس استفاده مي کنند. اين به معناي آن است که کمبود مس مي تواند موجب بروز مشکلاتي در سيستم عصبي، از جمله نابينايي شود.
به نظر مي رسد از دست دادن بينايي به دليل کمبود مس بيشتر بين افرادي که عمل جراحي در بخش دستگاه گوارش خود داشته اند، مانند جراحي باي پس معده، شايع است. اين جراحي ها مي توانند توانايي بدن براي جذب مس را کاهش دهند.
در شرايطي که برخي شواهد نشان مي دهند که نابينايي ناشي از کمبود مس برگشت پذير است، برخي مطالعات نيز عدم بهبود شرايط پس از افزايش مصرف مس را نشان داده اند.

خوشبختانه، کمبود مس نادر است زيرا مواد غذايي بسياري براي تامين اين ماده معدني وجود دارند. افزون بر اين، انسان به مقدار اندکي مس براي تامين مقدار مصرف توصيه شده روزانه (RDI) 0.9 ميلي گرمي نياز دارد.
از بهترين منابع غذايي براي مس مي توان به موارد زير اشاره کرد:

ماده غذايي

ميزان

مقدار مصرف توصيه شده روزانه

گوشت گاو، پخته

1 اونس (28 گرم)

458%

صدف چروک، پخته

6

133%

لابستر، پخته

1 فنجان (145 گرم)

141%

جگر گوسفند، پخته

1 اونس (28 گرم)

99%

ماهي مرکب، پخته

3 اونس (85 گرم)

90%

شکلات تلخ

3.5 اونس (100 گرم)

88%

جو دوسر، خام

1 فنجان (156 گرم)

49%

دانه هاي کنجد، بوداده

1 اونس (28 گرم)

35%

بادام هندي، خام

1 اونس (28 گرم)

31%

دانه هاي آفتابگردان، بوداده

1 اونس (28 گرم)

26%

قارچ، پخته

1 فنجان (108 گرم)

16%

بادام، بوداده

1 اونس (28 گرم)

14%

مصرف مقداري از اين مواد غذايي در طول هفته براي تامين مس مورد نياز بدن کافي است.

در شرايطي که مس براي حفظ سلامت مطلوب بدن ضروري است، اما توجه داشته باشيد که به مقدار کمي از آن در روز نياز داريد. مصرف بيش از حد مس مي تواند موجب مسموميت با مس شود که يک نوع مسموميت با فلز است.
مسموميت با مس مي تواند عوارض جانبي ناخوشايند و بالقوه مرگباري داشته باشد که از آن جمله مي توان به موارد زير اشاره کرد:
- حالت تهوع
- استفراغ (غذا يا خون)
- اسهال
- معده درد
- مدفوع سياه و قيري
- سردرد
- دشواري در تنفس
- ضربان قلب نامنظم
- فشار خون پايين
- کما
- پوست زرد رنگ (زردي)
- آسيب کليوي
- آسيب کبدي
با اين وجود، دريافت مقدار سمي از مس از يک رژيم غذايي معمولي بسيار نادر است. اين شرايط به طور معمول در نتيجه قرار گرفتن در معرض غذا و آب آلوده يا کار در محيطي با سطوح بالاي مس رخ مي دهد.

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : اختلال نعوظ در مردان مي تواند به دليل کمبود اين ويتامين باشد

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : تشخيص کمبود ويتامين ها و مواد معدني از روي مو و صورت

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : ويتامين ها و مواد معدني مورد نياز بدن مردان+علل کمبود

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : راه‌هاي درمان كمبود روي در بدن

منبع : asriran.ir