بزرگنمايي:

چه خبر - تحليل فيلم همه مي دانند در ال پاييس پرتيراژترين نشريه اسپانيايي

نقد فيلم به قلم کارلوس بويه‌رو (Carlos Boyero) از منتقدان سرشناس و مشکل‌پسند اسپانيا در پي نمايش اين فيلم در برنامه افتتاحيه هفتاد و يکمين دوره جشنواره فيلم کن به نگارش در آمده است.
بويه‌رو تصريح مي‌کند:
در اهداي دو جايزه اسکار و ديگر جوايز پُرشمار بين‌المللي که به اصغر فرهادي اهدا شده، منطق حاکم بوده است.
اين منتقد سينمايي در مورد «همه مي‌دانند» مي‌نويسد:
در اين فيلم نيز سبک و صداي ويژه فرهادي هويداست و آنچه بيان مي‌کند قابل باور و در عين حال نفس‌گير است، پر طمطراق است اما صراحت دارد. من از انگيزه‌هاي او براي ساختن فيلم در اسپانيا بي‌خبرم اما او چه در لاپونيا و نيجريه کار کند يا در نيويورک يا مريخ، هويت خويش را حفظ مي‌کند و مي‌تواند مرزها را فرو ريزد.
بويه‌رو در شرح نظر خويش درباره فيلم اضافه مي‌کند:
فرهادي براي خلق هيجان از استوديوهاي مجهز بهره نگرفته است. دوربين او به گونه‌اي متعارف، استادانه و سريع در درون و بيرون يک دهکده حرکت مي‌کند، جايي که در ابتدا شادي مراسم يک عروسي فراگير است. موقع تجديد ديدارها و تقسيم شادي‌ها بين خانواده، دوستان و همسايگان است، اما اين فضا در پي ناپديد شدن فرزند خواهر عروس که از آرژانتين به اسپانيا آمده فرو مي‌پاشد.
در اين شرايط پيچيده و دشوار، فرهادي قدرت احساسي خويش براي صحبت از گذشته و آثار پاک‌ناشدني آن بر افراد را به ميان مي‌آورد؛ گذشته‌اي که همراه با دردهايي ژرف و ضايعه‌هايي است که در پس ظاهر عادي زمان حاضر، و پشت ابهام و ترس و رابطه‌هاي ناشگون پنهان مي‌ماند. آنجا ظاهر در جنگي کهن با واقعيت است و رازهاي ناگفتني نهفته مانده است.
فرهادي در طرح دلهره‌آور و ملودرام خود به بهترين وجه، گروهي از بازيگران شاه‌نشين زبان اسپانيايي و حتي بين‌المللي را گرد آورده است، همانند خاوير باردم و پنه لوپه کروز، زوج پُرذوق اسپانيايي به همراه ريکاردو دارين آرژانتيني که خود سلطاني‌ست. به اين جمع بايد حضور بسيار روان و جذاب ادوارد فرناندز را افزود و باربارا لني که ايده‌آل تمام فيلمنامه‌هايي با زنان پر تلاطم است.
باردم که مي‌تواند بعد و اصالتي مطابق ميل خويش به نقش خود دهد اينجا شخصيتي عادي دارد که به تدريج دردمند و دچار حيرت مي‌شود. پنه‌لوپه نيز به خوبي در نقش زني حلول کرده که عزيزترين کس خويش را از دست داده است و درد در چهره او که در بسياري از صحنه‌ها بدون آرايش است، هويدا مي‌شود.
کلام فرهادي براي بيان مجموعه احساسات و پديده‌هايي که همزمان در درون انسان جريان دارد، بسيار قدرتمند است. پس از ديدن فيلم، هنوز صداي حزين «همه مي دانند» در گوش، طنين‌افکن است.
ترجمه: احمد طاهري

منبع: khabaronline.ir