بزرگنمايي:

اين يادداشت نقدي کوتاه دارد بر روند روايت تاريخي سريال «کيميا»

پريناز فروزان: سريال «کيميا» به کارگرداني جواد افشار به عنوان طولاني‌ترين سريال روتين در تلويزيون، اين شب‌ها خيلي‌ها را پاي تلويزيون نشانده‌است. در فيلم‌نامه کيميا، به ادعاي گروه سازنده بيش از 300 شخصيت با داستان و بيوگرافي وجود دارد که توسط بهترين بازيگران شناخته شده تلويزيون و سينما جان گرفته و به تصوير کشيده شده‌اند.

اما فارغ از برخي بي‌دقتي‌ها در انتخاب آکسسوار متناسب با تاريخ وقوع اتفاقات، در روند روايت اين داستان خوش ساخت چند اشتباه و در واقع اطاله زمان رخ داده که ظاهرا از چشم کارگردان و نويسندگان دور مانده است:

تا بهمن 57 چند ماه مانده؟

داستان کيميا در تاريخ ارديبهشت 57 در خرمشهر آغاز شد. با پايان فصل مدارس يعني ابتداي تابستان 57 فرخ پارسا به همراه خانواده‌اش به تهران مهاجرت کردند. با فرا رسيدن مهر 57 کيميا سال تحصيلي جديد را در تهران و در مدرسه جديد آغاز کرد. در فاصله اين چند ماه، درگيري‌هاي شهرام کامفر و فرخ پارسا روايت شد. شهرام همسر باردارش را به آمريکا فرستاد، مدارس تعطيل شد، فرخ چند ماهي است که از خدمت نظام استعفا داده، بيژن فرار کرد، شهرام کشته شد، همسر شهرام با يک پسر حدود يک ساله به ايران برگشت، اما هنوز داستان به بهمن 57 نرسيده و انقلاب پيروز نشده است!!

اما سؤالي که اينجا مطرح است: آيا نويسندگان فيلم‌نامه آنچه را که مي‌نويسند فراموش مي‌کنند؟ آيا کارگردان متوجه روند روايت داستان نيست؟ دستياران کارگردان دقيقا چه مسئوليتي دارند و وظيفه بررسي اين نکات در تهيه و توليد فيلم بر عهده چه کسي است؟

سهل انگاري تا کي؟

نظير اين اشتباهات در بسياري از آثار تلويزيوني ديده مي‌شود و منحصر به «کيميا» نيست. متأسفانه با وجود نقدهاي فراوان و تيزبيني مخاطبي که هيچ نکته ظريفي از چشمش پنهان نمي‌ماند، همچنان شاهد چنين اشتباهاتي در مجموعه‌هاي تلويزيوني و حتي سريال‌هاي الف ويژه نيز هستيم.

مجموعه‌هايي که هزينه و زمان زيادي صرف ساخت آنها مي‌شود ولي ساده‌ترين موارد و نکات از نگاه عوامل سازنده‌شان پوشيده مي‌ماند. با وجود تمام امتيازات داستان کيميا براي جذب مخاطب، اعم از فيلم‌نامه خوب، بازيگران کاربلد، گره‌هاي جذاب و کارگرداني يک کارگردانِ با تجربه، آيا فهم و دقت نظر مخاطب در ساخت چنين آثاري به هيچ وجه در نظر گرفته مي‌شود؟ وقت آن نرسيده که باور کنيم وقتي اکثريت جامعه، مخاطب يک اثر ويژه تلويزيوني هستند انتظارات بيشتري از گروه سازنده دارند و قطعا متوجه نکات ظريف و باريک در آن اثر خواهند شد؟




منبع : ana.ir