بزرگنمايي:

چه خبر - بيماري پارکينسون چيست؟

بيماري پارکينسون يک بيماري است که در اثر افزايش سن بروز مي کند. روز جهاني پارکينسون در 11 آوريل به منظور ايجاد آگاهي در مورد اين بيماري جشن گرفته مي شود. به علاوه 11 آوريل روز تولد جيمز پارکينسون James Parkinson، پزشکي در لندن که براي اولين بار بيماري پارکينسون را توصيف کرد، است.
بيماري پارکينسون parkinson`s disease يک اختلال پيشرونده در سيستم عصبي است که بر روي حرکت تاثير مي گذارد. اين بيماري به تدريج پيشروي مي کند و گاهي با يک لرزش قابل توجه در يک دست شروع مي شود. گرچه لرزش يکي از شناخته ترين نشانه هاي بيماري پارکينسون است، اما اين اختلال باعث سفتي يا کند شدن حرکات مي شود.
در مراحل اوليه بيماري پارکينسون صورت بيمار ممکن است به ميزان کمي بيماري را نشان دهد يا ممکن است هيچ نشانه اي نداشته باشد و يا اينکه ممکن است در هنگام راه رفتن دست هاي فرد هيچ نوساني نداشته باشند.تکلم فرد بيمار نرم و ضعيف مي شود. علائم بيماري پارکينسون به مرور زمان و با پيشروي شرايط بيماري بدتر مي شوند.
گرچه بيماري پارکينسون قابل درمان نيست، اما داروها به بهبود علائم کمک مي کنند. در برخي موارد براي تنظيم بخش هاي خاصي از مغز و بهبود علائم پزشک جراحي را توصيه خواهد کرد.

نشانه هاي بيماري پارکينسون در تمام افراد يکسان نيستند. نشانه هاي اوليه اين بيماري خفيف بوده و به آنها توجهي نمي شود. نشانه هاي بيماري پارکينسون معمولا در يک طرف بدن شروع شده و معمولا در آن سمت بدتر باقي مي مانند، حتي بعد از اينکه علائم بر روي هر دو طرف بدن تاثير گذاشت.
نشانه هاي بيماري پارکينسون عبارتند از :

معمولا لرزش در يک عضو آغاز مي شود که اغلب در دست ها و انگشتان دست شروع مي شود. ممکن است فرد بيمار متوجه عقب و جلو شدن انگشت شست و اشاره خود شود. يکي از نشانه هاي پارکينسون لرزش دست در حالت استراحت است.

به مرور زمان بيماري پارکينسون توانايي فرد براي حرکت را کاهش داده و حرکت را آهسته مي کند و در نتيجه انجام فعاليت هاي ساده سخت و وقت گير مي شود. در هنگام راه رفتن قدم ها کوتاه تر مي شوند و يا بلند شدن از صندلي براي فرد سخت خواهد شد. به علاوه در هنگام راه رفتن پاي فرد کشيده مي شود که حرکت را براي فرد بيمار سخت مي کند.

اين مشکل ممکن است در هر بخشي از بدن رخ دهد. عضلات سفت شده آستانه حرکت فرد را کم کرده و باعث بروز درد مي شوند.

وضعيت بدن فرد مبتلا به پارکينسون به سمت جلو خم مي شود يا ممکن است دچار مشکل در تعادل شود.

در زمان ابتلا به بيماري پارکينسون توانايي فرد در انجام حرکات ناآگاهانه کاهش پيدا مي کند، حرکاتي مانند پلک زدن، لبخند زدن يا حرکت دست ها در هنگام راه رفتن.

بيماري پارکينسون ممکن است باعث تغيير در تکلم شود. فرد ممکن است به نرمي، يا خيلي سريع يا با لکنت صحبت کند و قبل از صحبت دچار ترديد شود. صحبت کردن فرد ممکن است يکنواخت شود و تن وي مانند هميشه تغيير نکند.

در بيماري پارکينسون برخي از سلول هاي عصبي و نورون ها در مغز به تدريج آسيب ديده و مي ميرند. بسياري از نشانه هاي پارکينسون به خاطر از دست دادن نورون هايي است که در مغز يک پيغام رسان شيميايي به نام دوپامين dopamine توليد مي کنند.زماني که سطح دوپامين کاهش پيدا مي کند، منجر به بروز فعاليت هاي غير طبيعي در مغز مي شود که در پي آن نشانه هاي بيماري پارکينسون بروز مي کند.
علت بيماري پارکينسون ناشناخته است، اما به نظر مي رسد عوامل زيادي در بروز اين بيماري نقش دارند، از جمله :

محققان جهش هاي ژنتيکي خاصي را شناسايي کرده اند که منجر به بروز بيماري پارکينسون مي شود، اما اين ژن ها به ندرت باعث بروز پارکينسون مي شوند، به جز در مواردي که تعداد زيادي از اعضاي خانواده و فاميل مبتلا به بيماري پارکينسون باشند.

قرار گرفتن در معرض برخي سموم يا عوامل محيطي خطر بروز بيماري پارکينسون را در سنين بالا افزايش مي دهد، اما خطر آن نسبتا کم است.
به علاوه محققان بيان مي کنند که تغييرات زيادي در مغز افراد مبتلا به پارکينسون رخ مي دهد، گرچه علت دقيق اين تغييرات مشخص نيست. اين تغييرات عبارتند از:
- وجود اجسام لوئي Lewy bodies : تجمع هايي از مواد خاص در داخل سلول هاي مغز که نشانگرهاي ميکروسکوپي بيماري پارکينسون هستند. اين مواد اجسام لوئي ناميده مي شوند و محققان معتقدند اجسام لوئي نقش مهمي در بروز بيماري پارکينسون دارند.
- آلفا سينوئولين alpha-synuclein که در اجسام لوئي وجود دارد: گرچه مواد زيادي در بين اجسام لوئي يافت مي شوند، اما دانشمندان معتقدند يکي از مهم ترين آنها پروتئين طبيعي و منتشر شده اي به نام آلفا سينوئولين است. اين پروتئين در تماماجسام لوئي در يک تجمع يافت مي شوند. اين يکي از مهم ترين مسائلي است که محققان بيماري پارکينسون روي آن تمرکز مي کنند.

عوامل تشديد کننده بيماري پارکينسون عبارتند از:

افراد جوان تر به ندرت دچار بيماري پارکينسون مي شوند. اين بيماري معمولا در ميانسالي يا سنين بالا بروز مي کند و خطر ابتلا به آن با افزايش سن بيشتر مي شود. افراد معمولا در سن 60 سالگي به بعد دچار اين بيماري مي شوند.

مبتلا شدن اقوام نزديک به بيماري پارکينسون خطر بروز اين بيماري را افزايش مي دهد. با اين حال احتمال ابتلاي شما به اين بيماري کم است مگر اينکه افراد زيادي در بين نزديکانتان به بيماري پارکينسون مبتلا باشند.

مردان بيش از زنان در معرض ابتلا به بيماري پارکينسون هستند.

قرار گرفتن مداوم در معرض آفت کش ها و سموم کشاورزي خطر بروز بيماري پارکينسون را افزايش مي دهد.

بيماري پارکينسون اغلب با مشکلات ديگري هم همراه است که قابل درمان هستند. اين مشکلات و پيامدها عبارتند از:

فرد ممکن است دچار مشکلات شناختي يا زوال عقل و مشکلات فکري شودکه معمولا در مراحل پيشرفته تر بيماري پارکينسون رخ مي دهد. مشکلات شناختي به داروها خيلي خوب پاسخ نمي دهند.

افراد مبتلا به پارکينسون ممکن است دچار افسردگي شوند. درمان افسردگي به کنترل ديگر پيامدهاي بيماري پارکينسون کمک مي کند.
به علاوه ممکن است فرد تغييرات روحي ديگري مانند ترس، اضطراب يا از دست دادن انگيزه را تجربه کند. در اين شرايط پزشک براي بهبود علائم دارو تجويز خواهد کرد.

با پيشروي شرايط پارکينسون ممکن است دچار مشکل در بلع شويد. به دليل کند شدن سرعت بلع، بزاق در دهان تجمع پيدا مي کند و باعث بروز آبريزش دهان مي شود.

مبتلايان به بيماري پارکينسون اغلب دچار مشکل و اختلال در خواب مي شوند، از جمله در طول شب به طور مکرر از خواب بيدار مي شوند، صبح خيلي زود بيدار مي شوند يا در طول روز احساس خواب آلودگي مي کنند.
به علاوه اين افراد ممکن است دچار مشکلات رفتاري در مرحله REM خواب شوند که شامل اجرا کردن روياها مي شود. داروها به رفع اين مشکلات کمک مي کند.

بيماري پارکينسون ممکن است باعث بروز مشکل در مثانه شود، از جمله فرد ممکن است توانايي کنترل ادرار خود را از دست بدهد يا در دفع ادرار دچار مشکل باشد.

بسياري از مبتلايان به پارکينسون دچار يبوست مي شوند که عموما به خاطر کند شدن عملکرد سيستم گوارشي است.

منبع: سيمرغ