بزرگنمايي:

انتشار آلبوم يک خواننده بدون اطلاع وي

ماجرا به انتشار آلبومي از سوي انتشارات ماهور باز مي‌گردد، آلبومي که با صداي اين خواننده روانه بازار شده اما او مي‌گويد که قطعات آن را به‌عنوان اتود و براي يک آهنگساز جوان خوانده و بعد از اين پروژه انصراف داده، اما حالا شاهد انتشار همان قطعات به صورت يک آلبوم است: «چهارشنبه بيستم آبان يكي از سياه ترين روزهاي زندگي هنري من بود.

شركت ماهور در اين روز اثري با صداي من منتشر كرده بدون رضايت و حتي بدون اطلاع خودم. سال ها پيش آهنگساز جواني آلبومي به من پيشنهاد مي دهد و من با صداقت براي شنيدن اين اثر اشتياق نشان مي دهم و در همان زمان اتودي بر روي آن مي خوانم. پس از مدتي به دلايلي از حضور در اثر انصراف مي دهم اما فايل صوتي نزد آهنگساز جوان باقي مي‌ماند.»

شرکت ماهور که از سال 1366 تاسيس شده، يکي از شرکت‌هاي فعال در زمينه انتشار آثار موسيقي سنتي، کلاسيک و نواحي ايران است. اين شرکت در زمينه انتشار کتاب‌هاي موسيقي هم فعال است و زماني يک فصلنامه‌‌ي نخصصي در زمينه‌ي موسيقي منتشر مي‌کرد.

معتمدي مي‌نويسد که پس از گذشت حدود چهار سال مطلع شده اثري با صداي او براي اخذ مجوز به دفتر موسيقي ارشاد ارجاع شده. با كمي تحقيق مشخص مي شود اين آلبوم کار همان آهنگساز جوان است كه شركت ماهور براي آن درخواست مجوز انتشار کرده است. معتمدي هم نامه‌اي خطاب به پيروز ارجمند، مدير كل وقت دفتر موسيقي مي نويسد و از او مي خواهد با توجه به عدم رضايتش از اعطاي مجوز به اين آلبوم ممانعت شود. ارجمند پس از بررسي و كشف صحت ادعاي اين خواننده از اين آلبوم سلب مجوز مي‌کند.

تا اينكه پيروز ارجمند از مديريت دفتر موسيقي استعفا مي دهد و «درست در هفته ي اول كار سرپرست جديد، شركت ماهور مجدداً آلبوم را به دفتر موسيقي جهت مجوز ارجاع مي‌دهد. دوباره همان نامه‌اي را كه به دكتر ارجمند نوشته بودم، به سرپرست جديد دفتر موسيقي مي نويسم. ولي اين بار پاسخ اين است:ما مجوز مي دهيم شما از طريق محاكم قضايي پيگير حقوق خود باشيد.»

معتمدي در ادامه يادداشتش نوشته: «شركت ماهور اثر را منتشر مي كند و سياه ترين روز زندگي حرفه اي ام به لحاظ تضييع حقوق مادي و معنوي من رقم مي خورد. به راستي ما در چه فضايي زندگي مي كنيم؟ چه كسي بايد حامي حقوق هنرمندان اين سرزمين باشد؟ چه كساني به عنوان ناشرين با سابقه ي موسيقي در اين حوزه فعالند؟

آيا هركسي فايل صوتي از هر هنرمندي دارد حق انتشار دارد و هنرمندان بايد از اين پس در محاكم قضايي جلو ميز قاضي چانه زني كنند تا حقوق خود را استيفا كنند؟ براي شركت ماهور متاسفم. از شركت محترمي كه براي خريد آلبوم «صوفي» هفتصد هزار تومان به ما مي پردازد و براي فروش يك كارتن صد تايي از همان سي دي به خودمان يك مليون و دويست هزارتومن مطالبه مي كند شايد بيش از اين انتظاري نباشد. بله به راستي كه چهارشنبه بيستم آبان يكي از سياه ترين روزهاي زندگي هنري من بود.»




منبع : khabaronline.ir