چه خبر - فرضيه‌اي عجيب براي توضيح انقراض دايناسورها: شيوع گياهان سمي
سال‌هاست که دانشمندان روي تئوري انقراض دايناسورها به اجماع رسيده‌اند. بر اين اساس، حدود 65 ميليون سال پيش، اين موجودات غول‌پيکر به دنبال برخورد يک شهاب‌سنگ با زمين، منقرض‌شدند و تنها گروهي از آن‌ها باقي ماندند که امروزه به گونه‌هاي پرندگان فرگشت پيدا کرده‌اند.
بااين‌وجود تحقيقات جديد نشان‌دهنده رخدادي ديگر است. به‌تازگي مقاله‌اي در «ژورنال ايده‌هاي زيست‌شناسي و فرگشت» منتشر شده است که نشان مي‌دهد سقوط شهاب‌سنگ، دليل اصلي انقراض دايناسورها نبود. در اين مقاله شرح داده شده است که دايناسورهاي غول‌پيکر به‌واسطه ظهور نوع جديدي از گياهان در حال نابودي بودند. اين گياهان با انتشار گازهاي سمي، دايناسورهاي غول‌پيکر را مسموم مي‌کردند و مي‌کشتند.
اين فرضيه زماني شکل گرفت که دانشمندان متوجه تعداد بالاي فسيل‌هايي شدند که جانور بر اثر مسموميت با گرده‌ها مرده است؛ نه‌تنها تعداد اين فسيل‌ها زياد است بلکه قدمت آن‌ها به مدت‌ها پيش از زمان تقريبي در نظر گرفته‌شده براي برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمين برمي‌گردد.
البته اين تئوري، نظريه برخورد شهاب‌سنگ را با زمين رد نمي‌کند؛ بلکه مي‌گويد که حتي اگر آن شهاب‌سنگ به زمين برخورد نمي‌کرد، بازهم نسل دايناسورها در آستانه نابودي و انقراض قرار مي‌گرفت.
«گوردون گالو» استاد دانشگاه آلباني مي‌گويد: «باوجوداينکه برخورد شهاب‌سنگ قطعا مؤلفه‌اي بزرگ در راه نابودي اين موجودات بود، عامل فيزيولوژيک ديگري نيز در انقراض آن‌ها دخالت داشت. دايناسورها نمي‌توانستند ياد بگيرند که خوردن گياهان خاصي منجر به مرگ آن‌ها مي‌شود و اين گياهان، تأثير بسيار سنگيني روي گونه‌هاي دايناسورها گذاشته بود.»
اين تحقيقات هم‌چنين توضيح مي‌دهد که پرندگان و کروکوديل‌ها که بازماندگان مستقيم دايناسورها به‌حساب مي‌آيند، پس‌ازاين رخدادها توانستند قدرت چشايي را به دست بياورند و اين، راهکار فرگشتي طبيعت براي پيشگيري از مسموم شدن آن‌ها به‌حساب مي‌آيد.
منبع: sinapress.ir