چه خبر - او حسادت آدم را برمي انگيزد!
«شيرهاي خان باباسلطنه» مي تواند يک نمونه آموزشي مناسب براي حفظ ريتم باشد. متن و از آن مهم تر کارگرداني، در ترکيب درست کلام و حرکت و موسيقي، ريتم متناسبي را خلق مي کنند که تماشاگرِ بي حوصله اين روزهاي تئاتر را نزديک به دو ساعت روي صندلي هاي نه چندان راحتِ تئاتر شهرزاد، مشتاق و سرحال نگه مي دارد. انگشتان افشين هاشمي انگار درست روي نبض تماشاچي است، چون دقيقا در لحظه اي که آدم مي خواهد سنگيني اش را از سمتي از بدن به سمت ديگر بيندازد ناگهان چيزي از تصوير، بازي، نور يا موسيقي رو مي کند که اين حرکتِ ناشي از بي حوصلگي را به تعويق بيندازد. در کنار همه امتيازات نمايش، بازي حيرت انگيز گلاب آدينه را نمي توان به عنوان شاخص ترين ويژگي آن نپنداشت؛ بازي هاي آدينه در سينما چنان واقعي و برآمده از دل جامعه است که اتفاقا ديدنش در نقشي چنين پرتحرک براي کساني که او را دوست دارند لذتي دوچندان به ارمغان مي آورد. او پيش از اين هم در تئاتر نقش هايي از اين دست را ارائه داده بود، اما بي ترديد مي توان بازي در نقش سياه نمايش «شيرهاي خان باباسلطنه» را اوج مهارت گلاب آدينه در چنين نقش هايي دانست. توانايي او در به کارگيري هم زمان بدن و کلام و چالاکي اش در حرکت، غبطه برانگيز نيست. او حسادت آدم را برمي انگيزد!
نويسنده: منصور ضابطيان
منبع: روزنامه شرق