چه خبر - از کيميايي بايد ترسيد
از صراحت لهجه کيميايي بايد ترسيد. او به اعتبار اينکه فيلمساز سياسي، اجتماعي دوران ما است بايد صريح سخن بگويد که گفته است. از همان نخست. سمبل و نماد و اين حرف‌ها جايي در سينماي او ندارد. مشهور است که دکتر شريعتي پس از ديدن قيصر گفته بود: پس با سينما هم مي‌توان به حکومت «نه» گفت. اينها را گفتم تا بگويم او از همان آغاز سر راست سخن مي‌گفت. بدون هيچ تمهيدي براي پوشيده سخن گفتن. درست مثل شاعران سبک خراساني. اما وقتي همين فيلمساز، زيادي صريح مي‌شود بايد نگران شد. هنرمند با آمار و ارقام سر و کار ندارد. با دلش سخن مي‌گويد و سخن دل را بايد با گوش جان شنيد. اگر آنها که بايد سخن هنرمند را مي‌شنيدند به هنگام نمايش فيلم سفرسنگ گوش‌هاي‌شان از عسل آکنده نبود شايد تاريخ اين سرزمين به شکل ديگري رقم مي‌خورد. حالا اين فيلمساز خستگي‌ناپذير و سمج، صريح‌ترين فيلم پس از انقلابش را روي پرده دارد. فرصتِ سخن گفتن درباره شکل و شمايل فيلم بسيار است اما دست به نقد بايد جانِ سخنِ فيلم را دريافت. البته آنها که بايد فيلم را ببينند به احتمال قريب به يقين کارهاي مهم‌تري از فيلم ديدن دارند. همانطور که اعتراض را نديدند و سخن فيلمساز را نشنيدند که مي‌گفت: تنها با روزنامه نمي‌توان چاره اين خلق بيچاره کرد.و شد آنچه نبايد مي‌شد. معجزه هزاره سوم از دلِ بي‌اعتنايي به اعتراض درآمد. اگر گوش‌هايي پيدا مي‌شد که فارغ از سياست‌زدگي، سخن هنرمند را مي‌شنيد بدون شک خرداد ٨4 را به شکل ديگري سپري مي‌کرديم. حالا هم اگر گوش‌هايي يافت شوند که بتوانند تذکار صريح و تلخ مسعود کيميايي را فارغ از هياهوي سياست‌بازان بشنوند، شايد بتوان هنوز هم اميدوار بود. در اجاقي طمع شعله نمي‌بندم، خردک شرري هست هنوز؟
منبع: cinemacinema.ir