چه خبر - چگونه درباره ناراحتي با همسرم صحبت کنم؟
طبيعي است که داشتن خاطره اوقات خوش براي شفاي رابطه از هم گسيخته امري حياتي است اما هيچ چيزي جاي گفتگو درباره رنجش و ناخشنودي و گوش دادن به حرف‌ها و درک احساسات يکديگر را نمي‌گيرد. تا وقتي سعي نکنيد به احساسات ناخوشايند همسر خود توجه کنيد و آنها را بشنويد هيچ وقت مسئله‌اي حل نخواهد شد و ممکن است بعد از مدتي دوباره مشکل جديدي در رابطه شما و همسرتان پيش بيايد. حل تعارض از طريق گفتگو از مهارت‌هاي مهم بين زوجين است که مي‌توان به شيوه‌اي کاربردي، از آن براي حل و فصل اختلافات استفاده کرد.
چه تصورات اشتباهي راجع به صحبت کردن راجع به پيشامد بد با همسر وجود دارد؟
در بسياري از موارد افکار و تصورات اشتباهي در بين همسران وجود دارد که مانع از صحبت کردن آنها با يکديگر مي‌شود. در ابتدا شناخت اين برداشت‌هاي اشتباه و فکر واقعي در پشت آن باعث مي‌شود که قدم اول را در حل اين گونه مسائل برداريم.
1 - اگر با همسرم صحبت کنم، خودم ضايع مي‌شوم.
2- اگر به همسرم بگويم چطور دلم را شکسته، او را بيشتر از خود رانده‌ام.
3 - اگر به حرف‌هاي همسرم گوش کنم، فکر مي‌کند که با او موافق هستم.
4 - اگر صحبت کنم و بگويم چه چيز آزارم مي‌دهد، فاصله من از همسرم بيشتر مي‌شود.
5 - اگر به سهم خود در بروز مشکلات اعتراف کنم، همسرم ديگر مرا تحويل نمي‌گيرد يا عليه خودم استفاده مي‌کند.
برخي از مهم‌ترين نشانه‌هاي هشدار در مشاجرات همسران
اگر در طول هفته دست کم در سه موقعيت از موقعيت‌هاي زير قرار مي‌گيريد، يعني زندگي شما سرشار از تعارض است و مهارت گفتگو با همسر را نياموخته‌ايد.
1 - نمي‌توانيد با همسرتان درباره موضوعي خاص با آرامش صحبت کنيد.
2 - درباره هر اختلاف پيش آمدهاي فرياد مي‌زنيد و به يکديگر توهين مي‌کنيد.
3 - بيشتر اوقات روز با يکديگر ترشرويي مي‌کنيد و با همديگر حرف نمي‌زنيد.
4 - به‌طور مداوم از يکديگر عصباني مي‌شويد و بي‌دليل و طولاني‌مدت با يکديگر حرف نمي‌زنيد.
چه راه‌هاي صحيحي براي بيان اتفاق بد پيش آمده با همسر وجود دارد
در ابتدا بسيار مناسب است که موقعيت مناسبي را براي صحبت با همسر خود ترتيب دهيد و ترجيحاً زماني را انتخاب کنيد که هر دوي شما از نظر روحي و جسمي آمادگي گوش دادن به صحبت‌هاي يکديگر را داريد. نکته مهم و حياتي در مواجه با اين مسائل هنر گوش کردن است که به واقع مي‌تواند نيمي از راه حل باشد.
نکاتي که در زير عنوان شده است بر محوريت هنر گوش دادن به يکديگر مطرح شده است، چون اعتقاد بر اين است تا زماني که ما راه گوش دادن به حرف‌هاي يکديگر را بر خود ببنديم و تنها متوجه حرف‌هاي خود باشيم هيچ مشکلي حل نخواهد شد.
1 - صميمانه به حرف‌هاي همسرتان گوش کنيد
سعي کنيد با گوش کردن به دنياي همسرتان وارد شويد و از چشم او به موضوع پيش آمده نگاه کنيد. يعني به شکل غير تدافعي و غير رقابت جويانه از خودتان بپرسيد همسرم سعي دارد چه چيزي را به من بفهماند و روي چه مسئله‌اي در حرف‌هاي خود تاکيد دارد. سعي کنيد بعد از مدتي که از صحبت‌هاي همسر شما گذشت به او خلاصه‌اي از مطالبي که گفته را بيان کنيد. با اين کار همسر شما متوجه مي‌شود که کاملاً به حرف‌هاي او گوش مي‌کنيد و به صحبت کردن ترغيب مي‌شود.
2 - استفاده از فن معاوضه
زوج‌ها غالباً بدون اينکه بدانند دعوا بر سر چيست با هم مي‌جنگند و جر و بحث راه مي‌اندازند و اغلب بدون اينکه نقطه نظر همسرشان را درک کنند درستي آن را زير سؤال مي‌برند و يا مخالفت مي‌کنند. منظور اين روش آن است که کمک کند شماي شنونده گوش کنيد و ببينيد همسرتان چه مي‌گويد و شماي گوينده احساس کنيد به حرفتان گوش داده مي‌شود. به اين صورت وقتي که در حال بحث بر سر موضوعي هستيد و يکي از شما آزرده يا عصباني شد شما يا همسرتان فرمان ايست مي‌دهيد و جاي خود را به عنوان گوينده يا شنونده عوض مي‌کنيد و با اين کار از تحميل نقطه نظرهاي خود دست بر مي‌داريد. و به دنياي همسرتان قدم مي‌گذاريد. با اين کار از تنش ميان شما و همسرتان کاسته مي‌شود و روند گفتگوي طبيعي را بدون هيچ گونه عصبانيتي پي خواهيد گرفت.
3 - استفاده از فن خلع سلاح
اين روش به شما کمک مي‌کند به جاي دفاع از گفته‌هاي خود به گفته‌هاي همسرتان متمرکز شويد و از اين طريق اختلاف پيش آمده را حل کنيد. در اين تمرين شما به نوبت حقيقت ديدگاه همسرتان را که خالصانه با آن موافق هستيد کشف کرده و به طريقه‌اي خيرخواهانه و مجاب کننده آن را تصديق خواهيد کرد. اين کار باعث مي‌شود موضوع اصلي که باعث ناراحتي شما و يا همسرتان شده است کشف شود و از گفتگوهاي حاشيه‌اي پرهيز شود.
4 - ناراحتي خود را آشکار کنيد
يکي از راه‌هاي خاتمه دادن به دعوا اين است که دست از سرپوش گذاشتن روي ناراحتي خود برداريد تا زخم‌هاي هيجاني شما خودش را نشان بدهد. مي‌توانيد بگوييد: “من واقعاً دارم اذيت مي‌شوم”، “سردرد گرفتم”، “استرس دارم”، “از اوضاع پيش آمده مي‌ترسم” يا “کمکم دارم احساس مي‌کنم خسته و فرسوده شده‌ام”.
5 - اعلام آتش‌بس کنيد
يک راه ديگر اين است که به طور صريح درخواست آتش‌بس کنيد. مي‌شود گفت: “مي‌توانيم کمي استراحت کنيم؟”، “اين دعوا مرافعه‌ي ما را به هيچ کجا نمي‌رساند”، “نمي‌توانم ادامه بدم، احتياج دارم يک کم استراحت کنم”، “چه‌طوره کمي نفس بکشيم، استراحتي بکنيم؟” يا حتي “مي‌شود تمامش کنيم و بعداً با هم گفتگو کنيم، من الان واقعاً به اين کار احتياج دارم؟”
6 - فضاي گفتگو را عوض کنيد
روش بعدي اين است که به دعوا ادامه بدهيد اما شرايط آن را عوض کنيد. براي مثال با لحني آرام بگوييد: “مي‌شود صدايت را به ياري پايين لطفاً؟”، “خوشحالم که درباره‌اش بحث مي‌کنيم اما خواهش مي‌کنم فرياد نزن.”، “لطفاً از موضوع بحث دور نشو.” يا “مي‌تواني اين حرف‌ها را بدون هيچ قضاوتي دوباره بزني؟”
7 - اعتراف کنيد که دعوا کردن بيهوده است
بايد نظرتان را در اين خصوص اعلام کنيد که دعوا شما را به جايي نمي‌رساند. مثلاً بگوييد: “اين بي معني است، درست نمي‌گويم؟ به هيچ‌جا نمي‌رسيم”. “داريم زمان و نيروي خودمان را بي‌فايده تلف مي‌کنيم. اين طور نيست؟” يا “چه‌قدر بايد در مورد اين موضوع با هم دعوا کنيم؟”
8 - از ديد هم به موضوع نگاه کنيد
گاهي مي‌توانيد تلاش کنيد تا مشکلات را از ديدگاه ديگري ببينيد و در نتيجه شرايط را بهتر کنيد. مثلاً بگوييد: “من حرف تو را نمي‌فهمم. کمکم کن بفهمم” يا “اجازه بده ببينم مي‌توانم اين مسأله را از نگاه تو ببينم”.
9 - معذرت خواهي کنيد
اين واژه مي‌تواند بسيار تأثيرگذار و آرام بخش باشد، ولي وقتي گير اين فکر مي‌افتيم که “حق با من است، تو اشتباه مي‌کني” و آن را تکرار مي‌کنيم، گفتن عبارت “ببخشيد” خيلي سخت مي‌شود. به جاي پافشاري بر روي عقيده اشتباه خود مي‌توانيد بگوييد: “من را ببخش. نمي‌خواستم آزارت بدهم”، “عذر مي‌خواهم. بدجوري تحت فشار بودم”، “نمي‌خواستم منظورم را اين طوري بيان کنم. دوست داري طور ديگري بگويم؟”، “مي‌توانم درک کنم که چه‌قدر آزار ديدي، خواهش مي‌کنم مرا ببخش”.
منبع : سپيده دانايي