چاپ

چه خبر -

يافته هاي جديد در باره داروهاي کاهش کلسترول و پارکينسون

به گفته محققان دانشکده پزشکي پنسيلوانيا، اين يافته ها اثبات نمي کند که استاتين ها مقصر ابتلا به بيماري پارکيسنون هستند اما اين نظريه را از بين مي برد که استاتين ها ممکن است به حفاظت در مقابل پارکيسنون کمک کنند.

دکتر زومي هوآنگ، استاد نورولوژي، در اين باره مي گويد: «تحقيق قبلي نشان داده است که افراد مبتلا به کلسترول بالا کمتر در معرض ابتلا به پارکيسنون قرار دارند.»از آنجائيکه بسياري از اين افراد با استاتين ها درمان مي شوند اين گمان وجود داشت که اين داروها ممکن است نقش حفاظتي داشته باشند.

اما تيم هوآنگ با استفاده از گزارشات مربوط به بيش از 4600 آمريکايي مبتلا و غيرمبتلا به پارکيسنون دريافتند مصرف کنندگان استاتين در معرض ريسک بالاي ابتلا به بيماري نورولوژيکي هستند.

محققان با تحقيق و بررسي بيشتر، دريافتند که برخي استاتين ها، از جمله استاتين هاي محلول در چربي بيش از استاتين هاي محلول در آب، با ريسک بيماري پارکينسون مرتبط بودند. چراکه فقط استاتين هاي محلول در چربي مي توانند از طريق خون وارد مغز شوند.

استاتين هاي محلول در چربي شامل آتورواستاتين (ليپيتور)، فلوواستاتين (لسکول) و سيمواستاتين (زوکور) هستند.

هوآنگ تاکيد مي کند: «اين مسئله بدين معنا نيست که استاتين ها موجب بيماري پارکينسون مي شوند و بيماراني که براي کاهش ريسک حمله قلبي و سکته از اين داروها استفاده مي کنند نبايد مصرف آن را متوقف کنند.»

يافته ها نشان مي دهد افراد مصرف کننده استاتين ها با افزايش ريسک ابتلا به پارکينسون در مدت دو و نيم سال بعد از شروع به مصرف دارو، مواجه هستند.

ريشه بيماري پارکيسنون مشخص نيست اما با پيشرفت بيماري، مغز سلول هاي توليدکننده دوپامين، ماده شيميايي تنظيم کننده حرکت، را از دست مي دهد. در نتيجه فرد بيمار دچار لرزش، اندام هاي سخت، و مشکلات تعادل و هماهنگي که به تدريج در طول زمان بدتر مي شود خواهد شد.

منبع: behdashtnews.ir