چاپ

چه خبر - عبرت‌هايي که استقلال بايد از اين شکست بگيرد

استقلال باخت و بد هم باخت. سنگين‌ترين شکستش شايد در کل دوران فوتبالش. ولي او بايد از اين باخت درس بگيرد. عليرضا منصوريان و استقلالش فصل را همان قدر بد تمام کردند که اول فصل بودند.

خوردن گل هاي زياد از العين و فشار کابوس‌واري که تيم تحمل کرد. براي منصوريان شايد اين بهترين تجربه بود. مسابقه اي براي عبرت گرفتن. مربي جواني که هميشه الگويش را کارلوس کي روش معرفي کرده، در اين بازي ياد گرفت چرا کارلوس اين همه روي دفاع منطقه اي تاکيد دارد. روي تمرکز ذهن . روي اينکه هر بازيکن بايد در منطقه محل ماموريتش چطور مثل يک سرباز بجنگد.

بازي ايران و نيجريه در جام جهاني صحنه عجيب و غريبي داشت. مهرداد پولادي در 6 قدم توپ را از جلوي پاي بازيکن نيجريه اي زد و بازي را براي ايران برگرداند. بعد از بازي اما او روايت عجيبي از آن صحنه داشت. مهرداد مي گفت:«بين دو نيمه جرات نداشتم سرم را بالا بياورم. منتظر بودم کارلوس حسابي از حجالتم در بيايد. من در آن موقعيت دو متري از زوني که بايد پوشش مي دادم بيرون رفته بودم. به من گفته بود تحت هيچ شرايطي از زونت بيرون نرو و من تخلف کرده بودم.»

اين اشتباه در ترک محل ماموريت البته در بازي ايران و آرژانتين و بعد بازي ايران و بوسني براي ايران مجازات هاي سنگيني داشت. مثلا در بازي ايران و آرژانتين، رضا حقيقي در جايش نبود و مسي ضربه اش را زد يا در بازي ايران و بوسني، جلو رفتن و اشتباه مشترک مسعود شجاعي و پژمان منتظري بدجوري براي ايران هزينه به همراه داشت.

البته تيم ملي در خيلي از بازي هايي که رحمتي را در دروازه داشت، گل هايي خورد که برايش مقصرهاي زيادي تراشيده شد. مثلا در بازي ايران و لبنان بود که گل بدي خورديم. کي روش که از رحمتي در خروج ها قطع اميد کرده بود، براي بازي و در کاشته ها مسئولاني تراشيده بود. يکبار نکونام مقصر شد، يکبار مدافعان و هيچ وقت او رحمتي را ديگر مقصر نمي شناخت چون براي ضعف فني اش مسئوليت ديگري تراشيده بود.

منصوريان اما هميشه و در روزهاي خوب، جلوي هر تيمي عادت داشت به دفاع منطقه اي اش بنازد. اين بار خيلي زود دفاعش باز شد. وقتي هم که گل خورد او نتوانست تيمش را جمع کند. بعد هم پاشيدن روحيه تيم خيلي عادي بود. گل هايي که از پي هم مي آمدند.

راستش در آن شرايط سخت، در بين دو نيمه شايد اين وظيفه مربي بود که بايد تيمش را جمع مي کرد. نبايد خودش استرس مي گرفت و بايد کاري مي کرد که تيمش از شوک خارج شود اما با همان شروع نيمه دوم استقلال شروعي نااميدکننده تر داشت. منصوريان خودش در بازي محو شده بود. استرس گرفته بود و انگار خودش بيشتر از جوانانش در بازي حل شده بود.

سوت هايش، داد و فريادهايش کنار زمين و استرس خاصش کمکي نمي کرد که بخواهد تيم را برگرداند.

اين بازي اما براي او يک فرصت است. فرصتي براي پند گرفتن. او مي تواند همه چيز را توجيه کند. روز سخت نداشتن بازيکن برايش بهانه خوبي مي شود اما آنچه برايش عبرت آموز است . استقلال منصوريان براي سال بعد بايد با آنچه امسال ارائه مي داد فرق داشته باشد. فرقش بايد در عبرت گيري مربي از اين باخت و اتفاقاتي چون اين باشد. منصوريان بايد يادش باشد با کنار زمين ايستادن و فقط فرياد زدن نمي تواند همه چيز را تغيير دهد. او گاهي بايد آرام باشد و با آرامش تيمش را جمع کند.

منبع: khabaronline.ir