چه خبر -
هوش و رابطه آن با ژن ها
باور تاثير ژن ها بر هوش، سبب شده که عده‌اي از افراد اهميت تحصيل را رد کنند چرا که معتقدند صرف هزينه براي تحصيل و آموزش تاثيري زيادي روي توانايي‌هاي طبيعي ما ندارد. اما دانشمندان اين نظريه را رد کرده اند زيرا معتقدند که عوامل محيطي مي‌توانند روي تحصيلات و بهره هوشي ما تاثير بگذارند.
در کنار اين نظريات، نظريه ديگري نيز وجود دارد مبني براينکه، تحقيقات اخير برخي دانشمندان نشان داده است که کودکان هوش خود را از مادرشان به ارث مي‌برند. به گفته اين دانشمندان پدر در به ارث رسيدن ميزان هوش و ذکاوت به کودکان هيچ دخالتي ندارد. زيرا زنان به خاطر داشتن دو کروموزوم X احتمال بيشتري براي انتقال ژن هوش به فرزندانشان دارند.
اين در حالي است که مردان فقط يک کروموزوم X دارند و علاوه بر اين دانشمندان اکنون بر اين باورند که ژن حامل عملکردهاي شناختي پيشرفته، که از پدر به ارث مي‌رسد ممکن است به طور خودکار غيرفعال شوند.
علي رغم مطالب فوق، دکتر محمود تولايي رييس انجمن ژنتيک ايران نسبت دادن يک صفت نظير هوش به مادر يا پدررا نسبت درستي ندانست .
وي با اشاره به اينکه اگر دو فرد داراي ويژگي هاي ژنتيکي مثبت مثل تيزهوشي باشند، انتظار مي رود که اين صفت به فرزندشان هم انتقال بيابد، گفت: البته الزاما نيز اينگونه نيست. حال اگر برعکس آن دو فردي که باهم ازدواج مي کنند داراي بهره هوشي بسيار پايين باشند، انتظار تولد فرزند باهوش از آنها نمي رود و احتمال بروز مشکلات بيشتري هم براي فرزند آنها وجود دارد ولي باز هم مي گويم که الزاما اينگونه نيست.
وي افزود:حال اگر نوع اين صفات ژنتيکي در پدر ومادر متفاوت باشد، سبب خواهد شد دو فردي که هر دو عوارض مختلفي دارند، اين بيماريها به شکل مغلوبه در فرزندشان بروز کند، اما اگر آن صفت غالب باشد در فرزند حتما بروز خواهد کرد.
دکتر تولايي با اشاره به اينکه نسبت دادن يک صفت به پدر يا مادر نسبت درستي نيست گفت: البته بيماريهايي داريم که وابسته به جنس است و از طريق مادر فقط به فرزند پسر منتقل مي شود، ولي موضوع آن با بهره هوشي فرق مي کند. در بهره هوشي دو عامل تاثير گذار است، ابتدا خود عامل ژنتيک و ديگر موضوعات اپي ژنتيک که در مسيرهاي مولکولي با هوش، ظهور و بروز پيدا مي کند .
وي ادامه داد: هوش يک توانايي ذهني است که قابليت هاي متنوعي مثل استدلال، برنامه ريزي، حل مسئله، تفکرانتزاعي و يادگيري انواع زبانها را دارد. در دهه 70 بحث هاي زيادي در خصوص بهره هوشي مطرح بود و دانشمندان عقايد کاملا متفاوتي را مطرح مي کردند. اما در اينکه توارث و محيط زندگي هردو مي‌تواند بر هوش ما تاثير داشته باشد، شکي نيست و همينطور اگر ژن مزبور در پدر و مادر فعال تر باشد، به طبع فرزند آنها نيز از ضريب هوشي بالاتري برخوردار خواهد بود.
وي سپس در توضيح چگونگي تاثير ژنتيک بر هوش فرزندان گفت: اگر زن نه چندان باهوش با مرد ضريب هوشي بالاترازدواج کند و همچنين بر عکس، زن باهوش يا نابغه با مرد ضريب هوشي کمتر ازدواج کند مسلما انتظار مي رود که ضريب هوشي فرزند آنها کمتر از کف نباشد. البته تاثير محيط را بر تقويت و افزايش هوش نبايد بي تاثير دانست . مثل فردي که ورزش هايي که منجر به تقويت عضلات مي شود را انجام مي دهد، اين فرد در واقع يک حدي از اين استعداد را به ارث برده است ولي به واسطه تمرين و ممارست، آن را پرورش داده است. همينطور اگر يک فرد باهوش را در محيط بسته قرار دهيم، مسلما هوش و استعداد او ظهور و بروز پيدا نمي کند.
دکتر تولايي همچنين به نحوه استفاده و بهره برداري از هوش و استعداد اشاره کرد و گفت: بسياري از افراد باهوش هستند که چون از هوش خود در جهت مناسب استفاده نمي کنند ما آنها را باهوش نمي دانيم، درحاليکه آنها از هوش خود بهره برداري درستي نداشته اند. مثل افراد جنايتکار و مجرم، اينها اغلب از هوش بالايي برخوردارند ولي متاسفانه از هوش خود در جهت منفي استفاده کرده اند. بنابراين آموزش و محيط پيراموني است که مسير بروز هوش را مشخص مي کند.
تولايي با اشاره به اينکه خداوند انسان را کامل آفريده ولي شرايط براي بروز و ظهور اين صفات متفاوت است گفت: به همين جهت دانش اپي ژنتيک بسيار مورد توجه قرار گرفته است. به بيان ديگر ژنتيک بخشي از ظرفيت دروني فرد است و اپي ژنتيک ساير عواملي است که موجب مي شود اين ژن بيان شود و ظهور يابد.
منبع: alodoctor.ir