چاپ

چه خبر - پارسا پيروزفر:براي سقوط نکردن در مغاکي که پيشتر تجربه کرده ايم...

پارسا پيروزفر نوشت:

آدم با آدم فرق دارد. حتى دو نفر آدم كاملاً شبيه به هم وجود ندارند. آدم هاى هيچ مجموعه اى شباهت كامل به هم ندارند. بنابراين محصول هر آدمى با ديگرى متفاوت است، ولو اينكه در مجموعه واحدى از جنسيت، نژاد، مذهب، ايدئولوژى، حزب و ... باشند. تفكرى كه همه را شبيه به هم مى بيند، كل مجموعه را بدون در نظر گرفتن تفاوت هاى فردى اعضاى مجموعه، صرفاً بر اساس پيش فرض هايى قضاوت مى كند. اين تفكر اگر قدرتى در اختيار داشته باشد، به همه اعضاى آن مجموعه بطور يكسان لطف يا ظلم خواهد كرد. و اگر قدرت نداشته باشد چه بسا اين نوع نگاه منجر به ظلم به خود و آدم هاى خارج از آن مجموعه گردد. مگر در هر اقليمى، هر مذهبى، هر شغلى، هر خانواده اى طيف وسيعى از آدم هاى بد و متوسط و خوب و عالى وجود ندارد؟ سياستمداران هم از اين قاعده مستثنى نيستند. مگر همين همسايه ديروز، فردا صاحب فلان پست نمى شود، و هم كلاسى قديمى، در آينده استاندار بهمان جا؟ هميشه و همه جا در مجموعه دولتمردان، طيف رنگارنگى از آدم هاى سفاك، رحيم، سفيه، خردمند، جبون يا دلير نبوده اند؟ نبوده اند آنان كه از يك خاندان و يك خانواده برخى مملكت به باد داده، و برخى آباد كرده اند؟ دولتمرد خردمندتر، هر قدر هم از تصور ما از دولتمرد آرمانى به دور، يا دست و پايش بسته باشد، شايد بتواند به آرامى شرايط بهترى براى جامعه فراهم كند؛ و يا لااقل مانند ديگرى ملتى را به تباهى و قهقرا نكشاند. تفكرى كه همه را به يك چشم مى بيند اينجا هم خطرناك است؛ اين بار براى خودمان، اطرافيانمان، و بيش از همه براى طبقاتى كه متحمل بيشترين فشارها مى شوند. بله، تكان خوردن هم خودْ انتخابى است. مى توانيم از جا تكان نخوريم، چون با هيچ يك از انتخاب هاى موجود خود را كاملاً هم مسير نمى دانيم. ولى در اين بازى، انفعال هم خودْ تكانى است به نفع يكى! تكان نخوردن، بخشيدن ميدان به كسانى است كه شايد بهترين انتخاب موجود نباشند. دلسرديم و افسرده، پس تكان نمى خوريم. بارها تكان خورديم و نتيجه اى نديديم. ولى شايد گاهى هم اوضاع كمى بهتر بوده و نديده ايم. شايد چون دل و دماغ كنجكاوى و كشف تفاوت افراد را نداريم. ولى علاج اين دلسردى و بى تفاوتى چيست؟ ادامه انفعال؟ باور به اينكه چيزى را نمى توانيم تغيير دهيم؟ بعيد است علاج آن، تشويق خودمان و ديگران به ركود بيشتر باشد! فضيلتى در اين ركود، و ارج و اجرى در اين بى حركتى نيست. بى طرفى به شمار طرفى كه نمى خواهيمش خواهد افزود؛ و فردا دلسردى مان را عميق تر، و فشارها را بيشتر خواهد كرد...
تکان نخوردن, ما را همان جا که ايستاده ايم نگه نمي دارد, که به عقب تر خواهد برد؛ ما و همه عزيزانمان را در گردابي آشنا فرو خواهد کشيد. راهي جز ديدن تفاوت آدم ها و انتخاب نيست. براي سقوط نکردن در مغاکي که پيشتر تجربه کرده ايم فقط يک راه...تکان خوردن جلو رفتن...بيست و هفتم ارديبهشت نود و شش

اينستاگرام پارسا پيروزفر

منبع: صفحه شخصي پارسا پيروزفر