چه خبر - دلخوري هاي کيانوش رستمي از مسئولان
کيانوش رستمي قهرمان المپيک ٢٠١٦ بعد از افتخارآفريني روي تخته وزنه برداري مسابقات ريو، نتوانست به دليل اختلافاتي که با فدراسيون و کادرفني داشت، به کارش ادامه دهد. کيانوش رستمي قصد داشت مثل قبل از المپيک تمريناتش را شخصي ادامه دهد؛ اتفاقي که از نظر خيلي از کارشناسان غيرحرفه‌اي نيست اما فدراسيون اين بار مقابل اين خواسته قهرمان المپيک ايستاد. با گذشت چند ماه حالا رستمي حرف از کنار گذاشتن ورزش و حتي فکر کردن به پيشنهادات خارجي مي‌زند.
در ادامه گفت‌وگوي «شهروند» با کيانوش رستمي بعد از بازگشت از سفر ترکمنستان به‌عنوان ميهمان ويژه مسابقات قهرماني آسيا را مي‌خوانيد:
از حضورت در مسابقات قهرماني آسيا به‌عنوان ناظر فني و ميهمان ويژه برايمان بگو؟
همين که به‌عنوان يک قهرمان دعوت شدم و ناظر مسابقات بودم، برايم افتخار بزرگي است. مدال‌هاي نفرات برتر وزن خودم را اهدا کردم که اين اتفاق هم براي من خوشحال‌کننده بود و هم براي کساني که مدال آسيايي کسب کرده بودند.
اولين تجربه‌ات به‌عنوان ناظر رقابت‌ها چه حس و حالي داشت؟
احساس خوبي داشتم و يک تجربه جديد برايم بود. تنها ناراحتي‌ام از اين بود که سطح مسابقات در حد پاييني قرار داشت. در مجموع اين دوره از مسابقات قهرماني آسيا نسبت به تمام دوره‌هايي که تا امسال برگزار شد، در سطح پايين‌تري قرار داشت.
تيم‌ملي ايران نيز بعد از ٥سال عنوان قهرماني را کسب کرد؟
خدا را شکر مي‌کنم که ايران توانست عنوان قهرماني را به دست آورد و از اين بابت خوشحالم. باعث افتخار من بود که کنار اين وزنه برداران بودم.
اما بعيد به نظر مي‌رسد با اين رکوردها در سطح جهان موفقيتي به دست بيايد؟
دقيقا همين‌طور است. اگر بخواهيم درباره مسابقات جهاني صحبت کنيم، بهتر است که مقايسه‌اي بين اين ٢ رويداد صورت نگيرد. من نمي‌خواهم زحمت وزنه‌برداران را زير سوال ببرم چون براي کشورمان افتخاري به دست آمده است. از نظر من قهرماني آسيا مهم نيست و تعداد مدال‌ها مهم است. در آسيا ورزشکاران ما بارها توانسته‌اند پرچم کشورمان را به اهتزار دربياورند اما در گذشته خيلي از وزنه برداراني که در قهرماني آسيا شرکت مي‌کردند، در سطح جهان و المپيک بودند. با اين حال در اين دوره هيچ‌کدام از مدعيان حضور نداشتند.
برخوردي هم با ملي‌پوشان و مسئولان وزنه‌برداري ايران داشتي؟
من با علي مرادي هيچ ملاقاتي نداشتم اما تمام مسابقات وزنه برداران ايران را از نزديک ديدم. بالاخره من کشورم را دوست دارم و از اين قهرماني لذت بردم.
از بحث اين مسابقات دور شويم و به خودت برسيم. تمريناتت را دنبال مي‌کني؟
من ديگر تمرين نمي‌کنم و از بعد از المپيک تقريبا تمرين خاصي انجام ندادم. هيچ انگيزه‌اي هم براي تمرين کردن ندارم.
چرا اين تصميم را گرفتي چون مردم همچنان دوست دارند قهرمانشان در سطح بالا براي تيم‌ملي وزنه بزند؟
مردم هميشه به من لطف دارند اما اين را هم بايد در نظر بگيرند که شرايط براي من مهيا نشد و بعد از المپيک وضع کاملا دلسرد‌کننده بود. من بايد بعد از المپيک با انرژي بالاتري تمرين مي‌کردم و بايد رسيدگي نسبت به قبل از المپيک بيشتر مي‌شد اما انگار که کيانوش رستمي فقط براي المپيک به درد مي‌خورد و هيچ مسابقه ديگري در پيش نيست. من تلاشي براي پايان تمريناتم نداشتم و تنها دليل اين بود که فضا برايم فراهم نبود. اگر کوتاهي نمي‌شد و فضا فراهم بود، مطمئنا با آرامش تمرين مي‌کردم اما همه مي‌دانند که اين اتفاق نيفتاد.
با اين شرايط يعني کيانوش رستمي از ورزش حرفه‌اي خداحافظي کرده و قصد ندارد ادامه دهد؟
من همين حالا هم ورزش را کنار گذاشتم و بعد از المپيک ديگر تمرين نکردم. الان ٧،٨ ماه گذشته و براي تمرين کردن دير شده است. من شنيدم که مي‌گويند خيلي راحت مي‌توانند مثل کيانوش رستمي را زياد بسازند. من که در حدي نيستم که بخواهم بگويم ورزشکار خيلي خاصي‌ام! به‌هرحال ٤ مدال جهاني و ٢ مدال المپيک در کارنامه دارم و دوست داشتم تعداد مدال‌هاي المپيکي‌ام به ٤ برسد اما نشد.
اما به‌عنوان رکورددار جهان مي‌تواني بازهم مدال‌هاي زيادي کسب کني؟
بازهم مي‌گويم اگر شرايط برايم مهيا بود و حداقل رسيدگي ذهني هم به من مي‌شد، باور کنيد تا ٢ المپيک ديگر مي‌توانستم مدال بگيرم. شرايط برايم فراهم نشده و مجبورم ورزش را کنار بگذارم وگرنه من هميشه نوکري مردم را مي‌کنم.
اگر مسئولان فدراسيون براي مسابقات جهاني سراغت بيايند، ديگر حاضر نيستي برگردي؟
مي‌گويند آب که سر بگذرد، چه يک وجب، چه صد وجب! ديگر وقت اين صحبت‌ها گذاشته و نمي‌شود کاري کرد. براي اين‌که يک ورزشکار در المپيک مدال بگيرد، ٤سال او را حمايت مي‌کنند. ٣سال ورزشکار را نابود کنند و بعد بگويند که بيا و به المپيک برو، اگر ميلياردها تومان هم خرج کنند، ديگر آن ورزشکار نمي‌تواند مدال بگيرد.
در چند ماه اخير از سوي فدراسيون کسي سراغي از شما نگرفت؟
واقعا هيچ مسئولي درباره شرايط تمريني از من نپرسيده که اصلا چه کار مي‌کنم. اگر هم موردي بوده، خودم رفتم و پيگيري کردم.
خيلي از پيشکسوتان وزنه برداري ازجمله مدد نصيري‌نيا اعتقاد دارند شخصي تمرين کردن يک قهرمان اتفاق طبيعي در تمام دنياست و چرا فدراسيون نبايد اين موضوع را قبول کند؟
دليلش خيلي واضح است و همه مي‌دانند. فکر مي‌کنم خود مردم مي‌فهمند و باهوش هستند.
شنيده مي‌شد فدراسيون و مربيان گفته‌اند قبل از المپيک هم به خاطر فشار وزارت ورزش حاضر شدند شخصي تمرين کني و در تيم‌ملي باشي؟
پس اينطور مي‌شد که کيانوش را بيرون مي‌کردند و مدال نمي‌گرفتند! ديگر نمي‌خواهم خيلي به گذشته برگردم و درباره اين مسائل صحبت کنم.
با اين وضع به نظر مي‌رسد که تصميمت براي کناره‌گيري خيلي جدي است؟
تصميمم جدي است چون ديگر با اين وضع ادامه دادن فايده‌اي ندارد. من فقط مي‌توانم بگويم که فعلا نيستم و اصلا ورزش نمي‌کنم. وقتي فضا نيست، به نظر شما آدم با خواري و ذليلي برود مدال بگيرد؟ از طرف تمام دنيا من مورد حمايت قرار مي‌گيرم و به‌عنوان برند ورزش وزنه برداري در مسابقات بزرگ از من دعوت مي‌کنند اما در ايران نبايد اصلا ورزش کنم و مي‌گويند ديگر ورزش نکن.
چندي پيش بحث پيشنهادات کشورهاي خارجي مطرح شد. با اين وضع به اين پيشنهادات فکر مي‌کني؟
به اين موضوع تا الان فکر نکردم اما گاهي اوقات به يک نفر آن‌قدر فشار مي‌آيد که سعي مي‌کند به برخي مسائل هم فکر کند. من يک ايراني هستم و دوست دارم هميشه پرچم کشور خودم به اهتزاز دربيايد. هيچ وقت در زندگي‌ام به اين فکر نکردم خدايي ناکرده اتفاقي بيفتد يک روزي پرچم يک کشور ديگر به اهتزاز دربيايد و سرود ملي کشور ديگري جلوي من خوانده شود.
اين اتفاق در رشته‌هاي ديگر ازجمله تکواندو هم قبلا رخ داد و در المپيک ٢٠١٦ ملت و مسئولان فقط حسرت خوردند.
امروز، روزي است که يک ايراني پشت يک ايراني نيست. ما بايد هميشه پشت هم باشيم. وقتي اين اتفاق رخ ندهد، يک نفر مجبور مي‌شود کار ديگري انجام دهد. ديگر نمي‌دانم چه بگويم. ١٠٠سال اولش سخت است و ١٠٠ ديگر صبر کنيم، همه چيز درست مي‌شود!
منبع: روزنامه شهروند