چه خبر - 6 نامزد رياست جمهوري چگونه لباس مي پوشند؟
گزارشي که مي خواهد شش نامزد انتخابات رياست جمهوري را از اين حيث مورد ارزيابي قرار دهد و ببيند که حسن روحاني، اسحاق جهانگيري، ابراهيم رئيسي، محمدباقر قاليباف، مصطفي ميرسليم و مصطفي هاشمي طبا چه مي پوشند و حتي از چه انگشترهايي براي زينت دست خود استفاده مي کنند.
مطلب را با حسن روحاني آغاز کرديم. رئيس جمهوري که به لباس هاي آبي تيره و راه راه علاقه دارد و دو انگشتر خاص دارد. حرز جواد براي دفع بلا و دُرّ حسيني که گفته مي شود خاصيت آرامش بخش دارد. او البته گاهي هم يک فيروزه آبي خاص در دست دارد.
بعد از آن لباس ابراهيم رئيسي و تغيير از قبا به لباده را بررسي کرديم و البته عقيق يمن و فيروزه نيشابوري که به دست مي کند : کلاسيک و سنتي.
به اسحاق جهانگيري پرداختيم که کت و شلوار تيره با يقه ديپلمات را امتحان مي کند و يک انگشتر مشکي به نام شبه يا اونيکس براي شهامت و نترسي به دست چپ مي کند و يک عقيق يمن به دست راست.
به قاليباف هم پرداختيم که ديگر از آن شور و شرش براي لباس هاي متفاوت به سبک سال 1384 خبري نيست ولي هنوز تنها کانديدايي است که حلقه ازدواج در دست چپ مي کند و البته يک عقيق به دست راست.
در کنار اينها به کت و شلوار مانويي مصطفي ميرسليم و البته کت و شلوار معمولي هاشمي طبا هم پرداختيم. کانديداهايي که اعتقاد چنداني به انگشتر ندارند.
_ حسن روحاني
منصوره مصطفي زاده مطلfي نوشته در سايت «چي» و چند نکته درباره لباس آقاي رئيس جمهور گفته است. يکي اين که بيشتر سفارش لباس هاي حسن روحاني در مايه هاي آبي، سرمه اي و آبي نفتي است. دوم اين که او لباده هايي که از پارچه راه راه عمودي دوخته شده اند و اتفاقا بين روحانيت هم مد شده اند مي پوشد.
به عقيده نويسنده « اين انتخاب براي دکتر روحاني بسيار مناسب است، چون خيلي نامحسوس اندامش را کشيده تر نشان مي دهد...» از سوي ديگر «رئيس جمهور براي مجالس رسمي و بين المللي بيشتر سراغ رنگ هايي از خانواده خاکستري مي رود. لباده طوسي با عباي مشکي و عمامه اي که فقط سفيد مي تواند باشد، اين جور وقت ها ترکيب رنگ شيک و مناسبي هستند.»
اما نکته جالب ديگري که هم در اين مطلب و هم در مطالب ديگر به آن اشاره شده اين است که روحاني لباده مي پوشد و نه قبا. به نوشته سايت نامه نيوز « قبا و لباده هر دو همان لباس هاي بلندي هستند که روحانيون از زير عبا مي پوشند (اما) فرق لباده و قبا در مدل دوخت آنهاست. اگر دقت کنيد بعضي از اين لباس ها يقه هاي گشادتري دارند که به صورت عدد 7 دوخته شده اند، اينها «قبا» هستند اما بعضي ديگر يقه کيپ تري نسبت به قبا دارند، اينها «لباده»اند.» به تعبير سايت چي و به عبارت ساده تر «لباده شق و رق تر است و يقه اش با يک پله اضافي، گرد است.»
شايد جالب باشد بدانيد که خياط اختصاصي آقاي رئيس جمهور و البته بسياري از روحانيون بلند پايه ديگر همين سال گذشته از دنيا رفت. او ابوالفضل عرب پور بود که مغازه خياطي اش در قم بود. به نوشته سايت چي قيمت هاي عرب پور کمي گران بوده است: «لباده 280 هزار تومان، قبا 160 هزار تومان، جليقه فرم لباده 150 هزار تومان، جليقه 10 هزار تومان، دشداشه 60 هزار تومان، شلوار 40 هزار تومان، پيراهن 30 هزار تومان و آستري 40 هزار تومان.
پيراهن 30 هزار تومان و آستري 40 هزار تومان و قيمت عبا هم از 50 هزار تومان هست تا يک ميليون تومان!» به اين ترتيب « اگر نرخ عبا را حدود 150 هزار تومان بگيريم و لباس روحاني را ترکيبي از لباده، شلوار، پيراهن و عبا بدانيم (بدون عمامه) روحاني مجموعا 500 هزار تومان براي هر دست لباس بايد بدهد که به نسبت يک دست کت و شلوار مج-لسي، خيلي هم ارزان تر تمام مي شود!»
ريش حسن روحاني هم البته به خصوص در ابتداي دولت روحاني مورد بحث بوده است. هفته نامه «تماشاگران امروز» در آن زمان در مصاحبه با حميد جاويد يکي از آرايشگران معروف از او درباره ريش روحاني نظر خواست و اينگونه شنيد: « من آرايشگر آقاي روحاني را نمي شناسم اما اگر به تجربه من احتياج داشته باشند، حتما کمک مي کنم. مشکل اصلي اين است که رنگ ريش ايشان بعضي وقت ها تم آبي دارد.
تا حالا کسي را نديده ام از اين رنگ استفاده کند. اين مشتقات رنگ غيرعادي است. بعضي وقت ها هم رنگ ريش شان زرد مي شود. اکسيده کردن ممکن است اين تاثير را روي رنگ ريشش بگذارد. تلفيق رنگ با شوينده ها يا مواد ديگر هم ممکن است يک واکنش رنگي ديگري بدهد.»
انگشترهاي حسن روحاني هم يکي، حرزجواد است که آن را معمولا در انگشت کوچک دست چپ مي اندازد و يکي هم دُر حسيني با رکاب چهار چنگ نجفي که در دست راست مي اندازد.
_ سيد ابراهيم رئيسي
ابراهيم رئيسي عمامه و معمولا عباي نازک مشکي دارد اما تا پيش از اينکه در سمت آستان قدس رضوي و نيز کانديداتوري رياست جمهوري قرار بگيرد معمولا از قبا استفاده مي کرد ولي مدتي است که او را با لباده مي بينيم. لباده هاي رئيسي معمولا به صورت توأمان با لباس او روشن است اما برخي اوقات مخصوصا در اين اواخر هم او از لباده تيره استفاده مي کند. بنابراين مي توان گفت که رئيسي از وقتي کانديداي رياست جمهوري شده، محکم تر لباس مي پوشد. هم لباس هايش شق و رق تر شده و هم از رنگ هاي تيره استفاده مي کند. رئيسي يک انگشتر عقيق سرخ و يک فيروزه آبي هم دارد که در دست راستش مي اندازد.
_ مصطفي ميرسليم
مصطفي ميرسليم در روز ثبت نام خود با لباسي خاص يعني لباس کارگران ايران خودرو در ستاد انتخابات حاضر شد ولي او همان کسي است که طي سال هاي طولاني لباسي بسيار شبيه لباس مائو رهبر چين کمونيستي را به تن مي کرد. سرويس جهاني بي بي سي در مطلبي درباره اين موضوع نوشته:
روز اول اکتبر 1949 مائو تسه دونگ، در ميدان تيانامن شهر پکن تاسيس جمهوري خلق چين را اعلام کرد. در آن مناسبت تاريخي که زندگي ميليون ها نفر را در دهه هاي بعد تغيير داد، رهبر انقلاب چين يک تونيک گشاد دکمه دار با يقه هاي کشيشي و شلواري گشاد به تن داشت. اين لباس به سرعت در سراسر جهان به «کت مانويي» شهرت پيدا کرد. با عموميت پيدا کردن اين لباس در ميان مقامات حزب کمونيست و بعدها در ميان بخش وسيعي از مردم کشور بر شهرت آن افزوده شد.
اما حقيقت اين است که اين لباس را که در خود چين کت و شلوار «رونگشان» ناميده مي شود، اولين بار سون بات سن، رهبر انقلاب ملي چين، پوشيده و معرفي کرده بود. اين لباس جايگزيني بود در مقابل کت و شلوارهاي فرنگي و لباس هاي عباگونه و بسيار پرتجملي که آخرين امپراتور چين به تن مي کرد. اما کت مائو برخلاف آ«، يک لباس ساده و کاري بود که قصد داشت قدرت جديد چين را به نمايش بگذارد.
با ترکيبي از عناصر غربي و چيني اين لباس در عين حال شکل و شمايل نظامي داشت و معمولا به رنگ خاکستري، سبز و يا آبي کم رنگ بود. عناصري نمادين از فرهنگ باستاني چين در طراحي اين لباس در نظر گرفته شده بود. گفته مي شود که چهار جيب اين کت نماد چهار اصلي ئي چينگ (کتاب دگرگوني ها) است.
يعني مالکيت، عدالت، صداقت و نجابت. در سال 1966 و آغاز دوران فاجعه بار موسوم به انقلاب فرهنگي کت و شلوارهاي به سبک مائو جزو معدود لباس هايي بود که مردم چين اجازه داشتند بپوشند. در اين دوران سبک هاي ديگر لباس به عنوان انحراف هاي بورژوايي محکوم مي شد و اگر کسي آن را مي پوشيد مورد حمله قرار مي گرفت. بنابراين پوشيدن کت مائويي راحت ترين و بي دردسرترين گزينه بود.
_ محمدباقر قاليباف
شهردار تهران در اولين دوره اي که کانديداي انتخابات رياست جمهوري بود، حسابي روي لباسش سرمايه گذاري کرد و رنگ هاي خاص کت و شلوار را امتحان کرد و حتي با لباس يکدست سفيد به وزارت کشور رفت تا در انتخابات ثبت نام کند. اين مسائل البته در آن انتخابات براي او حاشيه ساز هم شد و کار به جايي رسيد که او مجبور شد در مورد لباس هايش توضيح دهد.
اين خبر ايسنا است در 16 خرداد 1384: «محمدباقر قاليباف در جمع دانشجويان دانشگاه باهنر کرمان در پاسخ به سوالي مبني بر اين که به چه دليل شما لباس هاي رنگي مي پوشيد و به چه ميزان خرج لباس هاي خود مي کنيد؟ اظهار داشت: «از ديدگاه من خوش پوشي و تميز بودن اسراف نيست، اسراف اين است که فرد لباس هاي گرانبها بپوشد. کل لباس هاي من هزينه اش 47 هزار تومان است.»
با اين حال در اين دو دوره ظاهرا قاليباف چندان توجهي به لباس هاي خود ندارد. او از کت و شلوارهاي يکسان معمولا سرمه اي با پيراهن آبي استفاده مي کند که حس امنيت و آرامش را به بيننده مي دهد اما در اين ميان نبايد از پيراهن پوشي هاي قاليباف هم غافل شد.
او معمولا در مراسم غير رسمي مثل وقتي که به سفر اربعين رفته بود با حضورش در برخي اردوهاي جهاني يک پيراهن دو جيب مي پوشد و آن را روي شلوار مي اندازد که تيپش را به مدل حزب اللهي هاي دهه شصت نزديک مي کند. قاليباف تنها کانديدايي است که حلقه ازدواج به دست چپ خود مي اندازد و البته يک انگشتر عقيق هم در دست راست خود دارد.
_ جهانگيري و هاشمي طبا
اين دو نفر معمولي ترين لباس ها را مي پوشند. لباس هاي متعادل نرم مسئولين کشور ما. البته هاشمي طبا معمولا کت و شلوارهاي روشن و يقه مردانه مي پوشد و جهانگيري، کت و شلوار تيره با پيراهن سفيد يقه ديپلمات. هاشمي طبا گاهي هم بدون کت و شلوار و با پيراهن در برخي مصاحبه ها حاضر شده است و آن طور که از عکس ها بر مي آيد اهل انگشتر نيست ولي جهانگيري يک شبه يا اونيکس در دست چپ دارد و يک عقيق يمني در دست راست.
منبع : روزنامه هفت صبح