چه خبر - آيا فضاي امن فکري فرهنگي سرلوحه برنامه نامزدهاي رياست‌جمهوري هست؟
حسين هاشم‌پورنوشت: «نسخه تندروها ديگر لو رفته. آنها براي هنرمنداني که دگرانديش مي‌خوانند و زمينه فعاليت‌شان فراتر از مرزها مي‌رود يک پيشنهاد روشن دارند: «مهاجرت از ايران»
يک:
«… نوروز دو سال قبل وسايلم را جمع کرده بودم، حتي چمدانم را بسته بودم و مي‌خواستم بروم…»
اين جملات تلخ اصغر فرهادي است که سيزدهم اسفند در آيين تقديرش به پاس دومين اسکار در موزه سينما گفت و رفت.
کيست که نداند «فرهادي» تنها کسي نيست که زير فشارهاي دلواپسانه و اتهام‌هاي باورنکردني از جنس «ديوث»نويسان به ترک ميهن سوق يافت؛ راهي که «سوسن تسليمي» ، «بهرام بيضايي» و بسياري ديگر به جبري از همين جنس تن دادند.
دو:
فراموش نکرديم روزي که گلشيفته فراهاني براي ايفاي نقش در «مجموعه دروغ‌ها»ي ريدلي اسکات و همبازي شدن با دي‌کاپريو رفت، قصد مهاجرت نداشت. او برگشته بود، بماند. حتي اين حضور سينمايي را رسانه‌اي هم نکرد بلکه مرور زمان سبب شود تنوره آتش داغ بعضي‌ها اندکي سرد شود اما همين تندروها با به جريان انداختن نسخه معمول‌شان، سناريويي را کليد زدند تا خانم فراهاني تاب ماندن در سرزمين مادري نيابد؛ خاطرتان باشد همان روزها چهره‌هاي دلسوزي خواهان تلطيف فضا و امکان بازگشت اين بازيگر شدند اما نقشه تندروها غير اين بود و ابزار تحقق آن را هم داشتند.
سه:
اکنون گويا نوبت به پيمان معادي رسيده است. حمله دوباره رسانه‌هاي تندرو به پيمان معادي اين گمانه را قدرت بخشيده که آنها مي‌خواهند معادي را هم مجبور کنند نوشداروي مهاجرت بنوشد. اين فشار از فيلم «کمپ ايکس ري» آغاز شد و اين روزها به واسطه نقش‌آفريني او در «ساعت 13: سربازان مخفي بنغازي» به اوج خود رسيده است.
چهار:
آيا اين روزها، در يکي از سياسي‌ترين ادوار ايران، سياستمداري هست به چنين چالش‌هاي جامعه هنري بينديشد؟
فرار مغزها در عرصه فرهنگ با شگردهاي ناامن‌سازي فکري هنرمند و ناسزاگويي و تهمت‌افکني خزنده و رونده پيش مي‌رود و يکي مثل فرهادي مي‌گويد: «دعا کنيد خدا تواني به من بدهد که با اين حاشيه‌ها باز برگردم.»
ناگفته هم نماند چنين رويکردي درباره بزرگاني مانند عباس کيارستمي، هوشنگ گلشيري، محمود دولت‌آبادي، آيدين آغداشلو و خيلي‌هاي ديگر هم جواب نداد. آنها ناملايمات و ناسزاها ديدند و شنيدند اما ايستادند و ماندند. البته اين توقعي است که نمي‌توان از همه داشت؛ آن هم در سرزميني که قرار بود هنر قدر ببيند و هنرمند بر صدر نشيند.
حال در چنين هنگامه‌اي اين پرسش بديهي است که آيا فضاي امن فکري فرهنگي سرلوحه برنامه نامزدهاي رياست‌جمهوري هست؟»
منبع: iranart.ir