چاپ

چه خبر - از توليد تراکتور تا لامبورگيني

شرکت لامبورگيني در سال 1963 توسط فروچيو لامبورگيني تاسيس شد.فروچيو لامبورگيني،بنيانگذار لامبورگيني،تحصيلاتش را در زمينه طراحي ماشين‌آلات کشاورزي و صنعتي، به پايان رساند، سپس وارد ارتش ايتاليا شد. در جنگ جهاني دوم او به عنوان مکانيک، در يک کارخانه مشغول به کار شد و پس از جنگ، با استفاده از بقاياي تجهيزات نظامي کارخانه موردنظر، به توليد تراکتور پرداخت؛ ولي او عاشق اتومبيل‌هاي سريع بود و همواره روياي سرعت، در سر مي‌پروراند. او در سال 1947 با تقويت موتور يکي از مدل‌هاي فيات، يک اتومبيل مسابقه‌اي فراهم کرد و در سال 1948 با اين اتومبيل، در يک مسابقه محلي شرکت کرد. در سال 1949 فروچيو لامبورگيني کمپاني توليد تراکتور خود را با نام لامبورگيني تراتوري، تاسيس کرد. اين شرکت در اواسط دهه 1950 به بزرگترين توليدکننده ماشين‌آلات کشاورزي ايتاليا تبديل شد. اين شرکت همچنين در زمينه توليد سيستم‌هاي تهويه گرمازا و سرمازا نيز فعاليت مي‌کرد.

چندين دليل متفاوت از چرايي و چگونگي ورود لامبورگيني به دنياي خودروها وجود دارد. يک افسانه حکايت از بحث بين انزو فراري (رييس کارخانه فراري) و فروچيو لامبورگيني دارد، آن هم بر سر اينکه چه کسي مي‌تواند اتومبيل‌هاي بهتري را توليد کند. داستان ديگر بيان مي‌کند که فروچيو به طور مداوم از اتومبيل فراري خود ناراضي بود. به نظر مي‌رسد که واقع بينانه‌ترين استدلال، پس زمينه دانش مکانيکي و کار منحصر به‌فرد فروچيو در حس تجارت باشد.

فروچيو در اوقات فراغت، به پياده‌سازي موتور و ساير قطعات اتومبيل شخصي خود، که در اکثر مواقع فراري يا مازراتي بود، مي‌پرداخت. سپس شاسي، سيستم تعليق، ترمز خودرو و سيستم برق‌کشي آن‌ها را بررسي مي‌کرد. آنچه که او کشف کرد، اين بود که بسياري از قسمت‌هاي وسايل نقليه او در واقع مشابه قسمت‌هاي مورد استفاده در تراکتورهاي توليد شده در کارخانه او بودند، با اين حال قيمت دينام يا تاير ايتاليايي نصب شده در فراري، به سه برابر قيمت معمول مي‌رسيد. بنابراين در واقعيت، چشم انداز کسب و کار اوليه او، خيلي در مورد طراحي لامبورگيني ميورا نبود، بلکه به نوع فرصت کسب‌وکار/درآمد موجود در بازار قطعات مربوط مي‌شد.

در 1962، با اين مفهوم کسب‌وکار مکمل در ذهن لامبورگيني، او شروع به پايه‌ريزي شرکت خود کرد. در ماه مي 1963، او شرکت فروچيو لامبورگيني اتومبيلي را تاسيس کرد و زمين بزرگي را نيز در سن‌آگاتا بولونيز براي راه‌اندازي فروشگاه خود خريداري کرد. فروچيو در آن زمان، طراحي فوق مدرن و تاسيسات ساخت را در کنار فضاي اداري خود در نظر گرفت.

در عرض چند ماه پس از تاسيس فروشگاه خودرو خود در سال 1963، لامبورگيني توانايي‌هاي تيم خود را در معرض آزمايش قرار داد. اين آزمايش در قالب يک طرح مفهومي اتومبيل براي نمايشگاه اتومبيل تورين، در نوامبر همان سال اجرا شد.

با وجود شانس اندک و زمان کم، فرونچيو و تيمش، به نحوي موفق به ادامه کار خود و غلبه بر مشکلات شدند. با توسعهٔ بموقع براي نمايشگاه خودروي تورين 1963، اولين لامبورگيني با نمونه اوليه لامبورگيني 350جي‌تي‌وي شروع به کار کرد. اين مدل در نمايشگاه، نظر منتقدان را به خود جلب کرد. به طور کلي اين خودرو نه تنها به عنوان اولين تلاش فوق‌العادهٔ فروچيو محسوب مي‌شد، بلکه به نوبه خود يک وسيله نقليه عالي نيز محسوب مي‌شد. موتور 360 اسب بخار 12 سيلندر، نيروي لازم براي اين مدل را تامين مي‌کرد، که توسط مهندس سابق فِراري، جيوتو بيتزاريني طراحي شده بود و البته تاثير قابل‌توجهي نيز در پروژه‌هاي آينده لامبورگيني داشته است.

فروچيو علاقه‌مند به طرح‌هاي مفهومي (نمايشي) نبود، او به سادگي مي‌خواست که اتومبيل‌هاي عادي فوق العاده سريع و بي عيب و نقص را توليد کند. دو مهندس باهوش جوان از بولونيا، فرونچيو را درک کردند و بر روي يک طرحي مفهومي در ذهن خود کار کردند. ايده اين بود، که يک ماشين مسابقه‌اي کمي رام‌تر، براي جاده‌ها و قابل استفاده در حومه شهر، طراحي کنند.پروژه آن‌ها، به صورت مخفيانه، با نام تي‌پي 400 و يک طراحي موتور سطح متوسط، با موتور 12 سيلندر 4 ليتري 400جي‌تي که به صورت اريب در پشت کابين نصب شده بود، شروع شد. اين مکان قرارگيري موتور، از خصوصيات منحصر بفرد در اين اتومبيل بود، زيرا تا آن زمان هيچ اتومبيل جاده‌اي اسپرت، موتور خويش را در پشت کابين نصب نکرده بود. شاسي لامبورگيني ميورا از ورق فلزي خم شده و جوش داده ساخته شده بود که باعث کاهش وزن بيشتر و افزايش عملکرد و قابليت هندلينگ مي‌شد. به منظور تامين سابقه‌اي براي بسياري از لامبورگيني‌هاي آينده، نام اين مدل جديد ميورا از گاوهاي مسابقه‌اي اقتباس شد.

پس از موفقيت ميورا، اين کمپاني همچنان به آزمايش و تکامل راه خود ادامه داد. از سال 1967 تا 1971، لامبورگيني انواع مختلفي از خودروها را تجربه کرد اما طرح مفهومي مارزال، شايد يکي از عجيب ترين آن‌ها بود.

دهه 1970 زمان مناسبي براي خودروسازي‌ها نبود و شرکت لامبورگيني خود را براي سه بار بين سال‌هاي 1974 و 1978، در آستانه شکست ديد تا در نهايت در سال 1978 به ورشکستگي رسيد.

در سال 1980، برادران ميمران سوئيسي تصميم به کمک به لامبورگيني گرفتند. در طول دهه 1980 تلاش‌هاي برادران ميمران براي احياي اين کمپاني در نهايت با شکست مواجه شد و برادران ميمران در اواسط دهه 1980 شروع به مذاکره با مديران شرکت خودروسازي کرايسلر نمودند. اين مذاکرات در نهايت در سال 1986 به پيوست شدن لامبورگيني به کرايسلر انجاميد.

در سال 1998 گروه فولکس‌واگن آن را با قيمت 110 ميليون دلار، خريداري کرد، که در ساختار اين گروه خودروسازي آلماني، به‌عنوان زيرمجموعه‌اي از شرکت آئودي قرار گرفت.

دفتر مرکزي اين شرکت در دهکده‌اي کوچک، به نام سن‌آگاتا بولونيز، در نزديکي بولونيا و در کشور ايتاليا قرار دارد. هم‌اکنون شرکت لامبورگيني تحت مديريت آئودي، در خط توليد کارخانجات خود، مدل‌هاي اونتادور، سستو المنتو، اوراکان و لامبورگيني وننو را توليد مي‌کند.

منبع: خبرآنلاين