چه خبر -
سرماخوردگي معمولي، همه ساله ميليونها نفر را گرفتار مي سازد. با احتساب ويزيتهاي پرداختي به پزشكان، بهاي داروها و از سوي ديگر توقف كار به دليل نياز به استراحت براي هر فرد، شايد بتوان گفت كه سرماخوردگي از پرهزينه ترين بيماري ها است.
علائم سرماخوردگي مي تواند در روابط اجتماعي ما تاثير منفي بگذارد، بطور مثال آبريزش بيني که معمولا با داروهايي نظير آنتي هيستامين مي توان آنها را برطرف کرد. يا يکي ديگر از علائمي که برخي افراد را به شدت در گير مي کند، گرفتگي صدا است.
تارهاي صوتي که در اصل ماهيچه هستند و به شکل چين خوردگي در مسير تنفسي قرار گرفته اند، به کمک دو مفصل حرکت مي کنند. زماني که تارهاي صوتي به هم نزديک شوند و جريان هوا با قدرت مناسب از ميان آنها عبور بکند صدا توليد مي شود . هر عاملي که باعث شود تارهاي صوتي خوب به هم نرسند و يا اينکه ارتعاش آنها نامنظم شود، گرفتگي صدا پديدار مي شود.
در سرماخوردگي تار هاي صوتي متورم مي شوند و بنابراين ارتعاش رينکه رخ نمي دهد. از طرفي هم ممکن است تورم تارهاي صوتي يکنواخت نباشد که اين سطوح مشکل را زيادتر مي کند. تورم و ناصافي هاي ديواره ي حلق نيز بر مشکل مي افزايد.
• لارنژيت عفوني و گرفتگي صدا
چند دليل براي گرفتگي صدا وجود دارد که يکي از آنها سرما خوردگي است که باعث التهاب يا لارنژيت چين هاي صوتي مي شود. معمولا افراد بدون سابقه ي اختلال در صوت، به ندرت به لارنژيت عفوني، بصورت يکي از نشانه هاي سرماخوردگي شديد سر و قفسه ي سينه مبتلا مي شوند. غالبا بيماراني که به لارنژيت عفوني مبتلا هستند، دچار گرفتگي صدا، تب، سردرد، گلودرد و سرفه مي باشند.
از ديدگاه مراقبت از صدا (بهداشت صوت) افراد مبتلا به عفونت حنجره بايد استراحت مطلق صدا داشته باشند، يعني صحبت نکنند، حتي صدا سازي يا پچ پچ هم نکنند، جلوي پچ پچ کردن بايد گرفته شود زيرا بيشتر افرادي که پچ پچ مي کنند، تارهاي صوتي را به يکديگر نزديک مي کنند که اين کار در واقع منجر به توليد صداي آرامي مي شود. بر اثر اين تحريک، تارهاي صوتي متورم، پيوسته به يکديگر نزديک مي شوند و به ارتعاش در مي آيند. چيزي که بيماران مبتلا به لارنژيت عفوني نياز دارند اين است که براي دو الي سه روز استراحت کامل صدا داشته باشند، صداسازي نکنند و مصرف مايعات را افزايش دهند.
موارد پيشنهادي براي درمان لارنژيت عفوني و گرفتگي صدا
- استراحت صدا.
- مرطوب نگه داشتن محيط زندگي.
- افزايش مصرف مايعات.
- کاهش فعاليت جسمي.
- استفاده از مسکن ها.
يوسف فرزانه کاجاني، دانشجوي گفتاردرماني دانشگاه علوم پزشکي ايران
دکتر فرهاد ترابي نژاد، عضو هيئت علمي گروه گفتاردرماني دانشکده ي توانبخشي
منبع:salamatnews.com