چاپ

چه خبر -

سوال کاربر

خانمي 38 ساله و کارمند هستم. دو فرزند 13 و يک ساله دارم. همسرم نيز کارمند است. 17 سال است که ازدواج کرده ام. همسرم از همان ابتداي زندگي، بسيار بداخلاق است و با هر بهانه اي مرا تا حد مرگ کتک مي زند حتي به پسر 13 ساله ام دايم فحش و ناسزا مي گويد و کتکش مي زند. تمام هزينه هاي زندگي و فرزندانم با من است و متاسفانه تمام حقوقش را صرف رابطه با زن هاي ديگر مي کند.

پاسخ کارشناس

مشکلي که مطرح کرده ايد دلايل بسياري مي تواند داشته باشد که متناسب با علت، راهبردهاي درماني آن نيز متفاوت خواهد بود. بنابراين ما فرض هايي را که شايع تر است، در نظر مي گيريم و بر اساس آن ارائه طريق مي کنيم.

وجود اختلالات شخصيتي در همسرتان

شخصيت، مجموعه رفتارها و کنش هاي ذهني رشد يافته و نسبتا پايدار در فرد است که در طول زمان و دوره هاي رشدي از کودکي تا بزرگسالي شکل گرفته اند؛ ولي متاسفانه در برخي افراد به دلايل مختلف اين امر متناسب با سن فرد رشد کافي نداشته که از آن به ناپختگي شخصيت يا اختلال شخصيت ياد مي شود و متاسفانه يکي از شايع ترين اختلالات در سطح جامعه و علل اختلافات زناشويي و بين فردي است؛ براي مثال در اختلال شخصيت نوع خود شيفته مواردي که شما مطرح کرده ايد، تا حدودي بارز است، البته در صورت وجود سابقه اعتياد، بزهکاري و زندان، زد و خورد با ديگران، قانون گريزي و امثال آن هم همسر شما دچار اختلال شخصيت ضد اجتماعي است؛ ولي خودشيفته ها افرادي هستد که دنيا بايد مطابق ميل و انديشه آن ها بچرخد و کوچک ترين مخالفت با راي و نظر آن ها مقاومت و دفاع سختي را در آن ها بر مي انگيزد که معمولا همسر آن ها بعد از مدتي در اصطلاح دچار درماندگي آموخته شده مي شود بدين معنا که نسبت به شرايط بي تفاوت و بي اعتنا مي شود که خود، زمينه ساز ترک رابطه و افسردگي است. درمان اين اختلال بسيار زمان بر است و دو پيش نياز جدي دارد. انگيزه و اشتياق فرد به بهبود که مبتني بر نگرش درست به داشتن نقص در خود است و دوم استفاده از کمک روان درمانگر متبحر و متخصص در درمان اختلال شخصيت.

وجود مشکلات حل نشده در رابطه تان

وجود اختلافات عميق و دراز مدت حل نشده بين زوج ، موجب شکل گيري زمينه منفي بين آن ها شده و موجب مي شود هر مسئله کوچکي آتش مناقشه و جر و بحث را بين آن ها برافروزد؛ براي مثال نبود علاقه مندي زوج نسبت به هم چه يک طرفه و بدتر از آن دو طرفه که مي تواند ريشه در اين موارد داشته باشد: انتخاب ناآگاهانه و هيجان مدارانه، ازدواج از سر ناچاري و حتي اجباري و با فشار والدين، ازدواج به دليل دلسوزي و ترحم، ازدواج در سنين پايين و به عبارتي بدون آمادگي و مهارت هاي کافي که بعد از چندي به پشيماني منجر مي شود و دلايل بسيار ديگري که متناسب با علت آن مسير بهبودي نيز متفاوت خواهد بود. پس توصيه اکيد من به شما اين است که تمام تلاشتان در ابتدا معطوف کشف علت باشد و نه راه حل، آن هم به روش علمي.

شايد مشکل تان نبود مهارت هاي کافي در گفت و گو و تبادل نظر با يکديگر در همه امور ( جنسي و غير جنسي ) است

چند اصل مهم در گفت و گو را ياد آوري مي کنم

الف ) طوري صحبت نکنيد که دفاع همسرتان را برانگيزيد. به اين دو مثال دقت کنيد: 1-ببين تو هميشه اشتباه مي کني اصلا شما خانوادگي دست و پا چلفتي هستين! 2-آدم جايزالخطاست دقت بيشتري بکني مي توني، اگر خواستي منم کمکت مي کنم.

ب ) درباره موضوع صحبت کنيد نه درباره اثبات خودتان يا اين که چه کسي متهم است. يک مثال ديگر: 1- نتيجه بي توجهي توست که بچه افت تحصيلي پيدا کرده! 2- بايد فکر کنيم ببينيم علت افت تحصيليش چيه شما فکر مي کني بايد چه کار بکنيم.

ج ) در صورتي که طرف مقابل اين موارد را رعايت نمي کند شما با حوصله، رفتار کلامي درست را نشان بدهيد و هر بار آن را تکرار کنيد، کار سختي است؛ اما از مقابله به مثل نتيجه خيلي بهتري دارد.

منبع : khorasannews.com