چاپ

چه خبر - چرا سعيد شهروز کنسرت برگزار نمي کند؟

سعيد شهروز؛ متولد 16 ارديبهشت ماه 1350 در خيابان دامپزشکي تهران به دنيا آمده. اصليت او به شهر نهاوند برمي‌گردد و علت اصلي وجود آهنگ‌هاي لري در آلبوم‌هاي او همين امر است. از همان دوران نوجواني علاقه او به موسيقي باعث شد تا در مقابل مخالفت‌هاي پدرش به اين عرصه قدم بگذارد. شهروز فعاليت رسمي و حرفه‌اي خود را از سال 76 آغاز کرد. سال 78 اولين آلبومش «پسراي مشرقي» را منتشر کرد ولي در سال 79 با ارائه دومين آلبومش يعني «غزلک» توجه همگان را به خود جلب کرد. دومين اثر شهروز با فروش بيش از 4 ميليون نسخه‌اي، يکي از پرفروش‌ترين آلبوم‌هاي بعد از انقلاب لقب گرفت. وجود قطعه «خورشيد خانم» در فروش فوق‌العاده اين آلبوم نقش بسزايي داشت.

«غزلک»، «خورشيد خانم»، «طعنه»، «يادش بخير» و «قسم» موفق‌ترين کارهاي اين آلبوم بودند. شهروز يک‌بار براي هميشه از خواننده مهمان نيز استفاده کرد و او کسي نبود جز زنده‌ياد ناصر عبداللهي که آهنگ «گل يخ» را دو صدايي اجرا کردند. از ديگر آلبوم‌هاي او مي‌توان به «نقره‌داغ»، «معبد»، «بي‌خوابي» و «79» اشاره کرد که آخرين آلبوم او يعني «79» پس از هفت سال منتشر شد. درباره موضوعات مبتلا به امروز موسيقي پاپ با شهروز گفت‌‌وگو کرده‌ايم که در ادامه مي‌خوانيد.

آقاي شهروز از فعاليت‌هاي جديدتان که عرصه موسيقي بگوييد.

در حال‌حاضر درگير آماده کردن دو ويدئو کليپ هستم. يکي از اين ويدئو کليپ‌ها براي يکي از قطعات آلبوم«79» است. با توجه به مشکلات دانلود و کپي‌رايت ديگر به انتشار آلبوم فکر نمي‌کنم. امروزه سليقه‌ها متنوع شده است، مردم ديگر حوصله ندارند کارهاي تکراري گوش کنند؛ چون به‌دنبال تنوع هستند و به‌راحتي مي‌توانند در فضاي مجازي آهنگ مورد نظر خود را دانلود و کپي کنند؛ به‌همين دليل ديگر نياز ندارند که بخواهند با صرف هزينه مجموعه آثار يک خواننده را خريداري کنند؛ براي همين فروش آلبوم پايين آمده و انتشار آلبوم ديگر محلي از اعراب ندارد.

پس با اين شرايط براي فعاليت در زمينه موسيقي چه بايد کرد؟

برخي از خوانندگان با انتشار تک‌آهنگ قصد دارند در عرصه موسيقي بهتر ديده شوند و زودتر در بين مخاطبان موسيقي شناخته شوند تا آن‌که بخواهند آلبوم پرهزينه‌اي را منتشر کنند که مورد استقبال هم قرار نگيرد. بنابراين همين انتشار قطعات تنها راه ماندن در فضاي امروز موسيقي به‌نظر مي‌رسد.

در خصوص برگزاري کنسرت چطور؛ آيا قصد نداريد کنسرت برگزار کنيد؟

از سال گذشته قصد داشتم در سالن ميلاد نمايشگاه کنسرتي را برگزار کنم ولي متاسفانه اين امکان فراهم نشد، چون نمايشگاه با حاشيه‌هاي بسياري مواجه بود. سالن نمايشگاه هميشه در اختيار افراد خاص قرار مي‌گرفت؛ بعد از 17-18 سال کار حرفه‌اي هيچ‌وقت نخواستم به آن‌ها التماس کنم که سالن را در اختيار من هم قرار دهند. متاسفانه اين بي‌‌عدالتي‌ها وجود دارد، اميدوارم مسئولاني که در راس قرار دارند و متولي موسيقي هستند به مسئله پارتي‌بازي سالن‌ها توجه داشته باشند.

در تهران چند فرهنگسرا وجود دارد که سالن‌هاي آن‌ها را به اجراي کنسرت اختصاص داده‌اند ولي متاسفانه هيچ‌کدام چندان به درد برگزاري کنسرت نمي‌خورند، برج ميلاد هم به برگزاري همايش‌ها اختصاص داده شده است؛ تالار وحدت هم براي موسيقي کلاسيک است؛ در نهايت سالن ميلاد نمايشگاه باقي مي‌ماند که آن هم در اختيار خوانندگاني قرار مي‌دهند که مدنظر خودشان است و بايد گفت در اين زمينه سليقه‌اي عمل مي‌شود. اين مسائل خسته‌ام کرده است؛ به همين علت است که ديگر علاقه‌اي به برگزاري کنسرت ندارم.

اين روزها شاهد هستيم که بعضي خوانندگان و موزيسين‌ها به عالم سينما روي آورده‌اند و به بازيگري مي‌پردازند. با توجه به اين‌که شما هم از اين قبيل تجربه‌ها داشته‌ايد، نظرتان در اين‌باره چيست؟

بله؛ قبل از آن‌که وارد عرصه موسيقي شوم، در دو سريال بازي کردم اما با ورود به عرصه موسيقي تصور کردم که صرفا بايد روي اين حوزه تمرکز کنم تا به موفقيت برسم و در حقيقت مسير خودم را در پيش بگيرم. در شرايط کنوني برخي از خوانندگان به چند دليل به سمت سينما مي‌روند؛ نخستين دليلش شايد پول و کسب درآمد باشد، چون همان‌طور که اشاره کردم درآمد چنداني از موسيقي حاصل نمي‌شود. دومين دليل براي رفتن به سمت سينما، عشقي است که در ميان همه مردم به اين هنر وجود دارد و من معتقدم تجربه کردن بد نيست چون با تجربه کردن است که مي‌توان چيزهاي زيادي را به‌دست آورد يا از دست داد. با تجربه است که فرد مسير واقعي خود را به‌دست مي‌آورد و پيدا مي‌کند، اما بايد ديد چه کسي مي‌خواهد چه چيزي را تجربه کند يا به‌دست بياورد؛ اگر خواننده‌اي که موفق است در کاري وارد شود که درآن موفق نباشد، بايد آن را رها کند تا بتواند از قضاوت‌هاي منفي دور بماند و موفقيت در حيطه کاري خودش را هم از دست ندهد.

منبع : روزنامه صبا