چه خبر - کاشت تراشه براي درمان بيماران قطع نخاعي/احتمال حرکت افراد فلج
پژوهشگران مدرسه پلي‌تکنيک فدرال در لوزان، سوئيس، با انجام دو عمل جراحي، تراشه‌هايي را در مغز دو ميمون ماکاک فلج قرار دادند و يکي از اين دو حيوان پس از شش روز و ديگري ظرف دو هفته قدرت حرکت پاهاي خود را به دست آورد. اين عمل باعث افزايش اميد به درمان بيماران قطع نخاعي شده است.
اعضاي اين گروه پژوهشي در توضيح روش خود گفته‌اند که دو تراشه کامپيوتري به صورت رابط بين مغز و نخاع عمل مي‌کنند. نقش اين دو تراشه فراهم کردن امکان مبادله علايم عصبي بين مغز و نخاع دو حيوان است.
ارتباط بين دو تراشه از طريق يک کامپيوتر صورت مي‌گيرد و به علائم ارسالي از مغز امکان مي‌دهد تا با "جهش" از فراز محل قطع نخاع، کنترل مغز بر اعصاب حرکت دهنده عضلات پا را بار ديگر برقرار سازد.
به اين ترتيب، فرمان ارسالي از مغز بار ديگر از طريق نخاع، اعصاب هدايت کننده عضلات پا را تحريک کرده و اين عضلات را به حرکت وا مي‌دارد.
گرگوار کورتين، استاد مهندسي اعصاب در پلي تکنيک لوزان، گفته است که "راز اصلي اين روش در اين است که ما عضلات مورد نظر حيوان را به نحوي تحريک مي‌کنيم تا بتواند پاهايش را به حرکت در آورد."
![]()
اين گروه تحقيقي در گذشته هم روش مشابهي را بروي موش انجام داده بود. در آن تحقيقات، موش‌هاي فلج قادر شدند حرکت کنند و حتي از پله بالا بروند.
در مورد انسان هم، از الکترودها و درون کاشت‌ها براي بازگرداندن قدرت حرکت به دست و پا استفاده شده اما تفاوت روش گروه سوئيسي با روش‌هاي ديگر در اين است که براي نخستين بار، اين مغز ميمون است که کنترل کامل عضلات را در اختيار مي‌گيرد. و البته به شکل "بي‌سيم (واي فاي)."
فلج اندام‌ها غالبا نتيجه حوادثي است که به قطع نخاع منجر مي‌شود و ارتباط بين مغز و ساير اندام‌ها را قطع مي‌کند. محل قطع نخاع ميزان "فلجي" بيمار را تعيين مي‌کند و هرچه اين محل بالاتر باشد، ميزان فلجي بيشتر است. قطعي ميانه نخاع معمولا باعث فلج پاها و قطعي نخاع در نقطه‌اي بالاتر باعث فلج دست و پا مي‌شود.
در روش جديد، دو تراشه رابط به کار مي‌رود که شامل يک حسگر براي ارسال علائم مغزي و يک محرک عصبي در نخاع است. اين دو تراشه در دو سوي محل قطع نخاع نصب مي‌شود و عملا به صورت پلي براي بين دو طرف عمل مي کند.
درون‌کاشت اول به اندازه يک سکه با قطر حدود دو سانتيمتر است که روي غشاء حرکتي مغز قرار مي‌گيرد و اين همان محل تصميم‌گيري مغز در مورد راه رفتن است. اين درون‌کاشت علايم ارسالي شامل فرمان راه رفتن را دريافت و ارسال مي‌کند. اگرچه ممکن است فردي دچار قطع نخاع باشد، اما مغز او همچنان به راه رفتن و صدور دستور حرکت "فکر مي‌کند" و دستور راه رفتن را مي‌دهد.
![]()
در افراد سالم، اين علائم مغزي با عبور از نخاع، به اعصاب محرکه عضلات پا مي‌رسد و پاها را به حرکت وا مي‌دارد. در روش درماني جديد، اين علايم به صورت بي‌سيم به يک کامپيوتر ارسال مي‌شود و کامپيوتر با تبديل آنها به علايم کامپيوتري، آنها را براي تراشه دوم مي‌فرستد. درون‌کاشت، يا همان تراشه نخاعي، براساس دستور دريافتي، با ارسال چند پالس برقي، عصب مورد نظر را وادار مي‌کند تا عضلات پا را منقبض کرده و باعث حرکت شود.
به گفته گروه تحقيقاتي ناظر در دانشگاه بوردو، ميمون‌هاي درمان شده قادر بودند کمابيش بلافاصله پس از تحريک تراشه مورد نظر راه بروند بي آنکه به آموزش خاص يا درمان فيزيوتراپي نياز داشته باشند. در عين حال، آنان گفته‌اند که کاربرد اين روش در انسان به "تفکر" بيشتري نياز دارد.
منبع: خبرآنلاين