چه خبر -
آنچه مسلم است تماشاي تلويزيون يعني نگاه مستقيم و مستمر به يک صفحه نوراني که چشمه‌هاي نوراني کوچکي هستند که با شدت‌هاي مختلفي از سطوح روشنايي، در کنار هم تصاوير متحرک را روي صفحه تلويزيون به‌وجود مي‌آورند، در مدت زمان طولاني نه تنها موجب خستگي چشم‌ها مي‌شود، بلکه ممکن است چشم‌هاي کودکان و بزرگسالان را تحت استرس قرار دهد و موجب خشکي و قرمزي چشم شود.
ضعف بينايي به طور اوليه منشا وراثتي دارد و در مقايسه با تاثيرات محيطي، وراثت سهم بسيار بيشتري را در ايجاد عيوب انکساري و ضعف بينايي ايفا مي‌کند.
با آن که تاکنون هيچ تحقيقي تاثير تماشاي طولاني مدت تلويزيون را در ايجاد عيب انکساري يا افت بينايي تاکنون تاييد نکرده است، ولي هرگز نبايد طولاني‌مدت تلويزيون تماشا کرد، چون نه تنها موجب خستگي و استرس‌هاي حاصل از آن، بر چشم‌ها مي‌شود، بلکه ممکن است تاثيراتي روي سلامت سيستميک کودکان داشته باشد، چرا که کودکان در حال رشد بيشتر از همه چيز نياز به تحرک و جنب و جوش دارند تا عضلات و استخوان‌بندي آنها کافي و به‌طور صحيح رشد و نمو داشته باشد.
تماشاي زياد تلويزيون، جداي از زيان بخش بودن يا نبودن آن مانند افراط در هر چيز ديگر مناسب نيست. همچنين از آنجا که بينايي و چشم‌هاي کودکان در حال تکامل هستند، به مراقبت بيشتري نياز دارند و همچنين تاثيرات احتمالي ناشناخته روي سيستم بينايي را نبايد در آنها ناديده گرفت.
فاصله مناسب براي تماشاي تلويزيون، خود سوال ديگري است که اغلب مورد سوال قرار مي‌گيرد. دو برابر سايز تلويزيون، حداقل فاصله مجاز براي تماشاي تلويزيون است. مثلا براي تلويزيون 40 اينچي حداقل فاصله تا تلويزيون 80 اينچ يا دو متر است. نکته مهم ديگر در تماشاي تلويزيون اين است که در صورت وجود عيوب انکساري چشم فرد هنگام تماشا ممکن است دچار سوزش چشم، اشک ريزش يا سردرد شود که خود اين علائم مشخص‌کننده وجود عيوب انکساري چشم است.
دکتر علي ميرزاجاني - دانشيار گروه اپتومتري دانشگاه علوم پزشکي ايران
منبع: jamejamonline.ir