چه خبر - نان و عشق و ما ايراني ها
پوريا عالمي در يادداشتي نوشت: توي نانوايي پرسيدم: ببخشيد صف يه‌دونه‌اي کجاست؟ که ديدم مردم چپ‌چپ نگاهم کردند. باباي سوفيا هم توي صف چندتايي ايستاده بود و نگاه سراپا تحقيري بهم انداخت و گفت: بدبخت بيچاره عقده‌اي... که همه اهالي نانوايي به من خنديدند و اخ و تف انداختند. من گفتم: ببخشيد من سر بدبختي و بيچارگي که گفتيد حرفي ندارم، اما آن «عقده‌اي» که آخرش گفتيد، تهمت و اعتراف و تجاوز به عنف و تشويش اذهان عمومي و سياه‌نمايي و سخنراني در تجمعات به قصد تحريک افکار نانوايي بود. چون من عقده‌اي نيستم. باباي سوفيا گفت: عقده‌اي بدبخت... تو آمدي توي نانوايي و مي‌گويي صف يه‌دونه‌اي کجاست که بگويي ايراني نيستي؟ تو از اصل و نسبت خجالت مي‌کشي؟
مي‌خواهي بگويي فقانسوي (فرانسوي) هستي؟ گفتم: والا من همين الان از خواب بيدار شدم و نمي‌فهمم چرا من را ايستگاه کرديد. باباي سوفيا گفت: «تحقيقات سازمان غذا و دارو نشان مي‌دهد که مصرف سرانه نان در ايران حدود ٣٢٠ گرم در روز؛ يعني معادل ١١٧ کيلوگرم در سال است. و اين مصرف ٢٣٤ درصد بيشتر از کشورهاي اروپايي است. کشورهاي فرانسه، انگليس، ايرلند و آمريکا کمتر از ٥٠ کيلوگرم نان مصرف مي‌کنند». حالا تو هم جاي اينکه مثل يک ايراني اصيل بيايي توي صف چندتايي و ١٠تا بربري بگيري، مي‌خواهي وايسي توي صف يه‌دونه‌اي و آبروي ما را ببري؟ عمرا بهت سوفيا را بدهم. من اصلا به آدم يه‌دونه‌اي دختربده نيستم. وصيت: راستش باباي سوفيا از هر فرصتي استفاده مي‌کند که من را ضايع کند، ولي اينکه ايراني‌ها سالي ١١٧ کيلو نان مي‌خورند و انگليس و آمريکا سالي ٥٠ کيلوگرم نان مي‌خورند هم تقصير من است؟
به نظر ما که با توجه به اينکه عملا احتمال کشف آب در سيارات ديگر و احتمال دست‌يافتن به کشاورزي صنعتي در کشور ما، در يک حد است؛ يعني کاملا محال است و با توجه به اينکه در کشورها چيز خوردني به‌دردبخوري توليد نمي‌شود و چيزهاي به‌دردبخوري هم که هست وارداتي است و چيزهاي وارداتي هم گران است و با توجه به اينکه در اينجا مردم بايد فکر نان کنند که خربزه آب است، طبيعي است که ملت خودشان را با نان سير کنند؛ يعني يا بربري را مي‌گذارند لاي سنگک يا نان تافتون را مي‌چينند دور نان باگت.
بلکه اين‌طوري سير شوند. حالا سوفيا... سوفياي من... به بابات بگو ميدون دوم اگر توي صف يه‌دونه‌اي مي‌ايستد به اين دليل است که دارد يارانه مي‌گيرد و با اين ٥٠، ٦٠ تومن يارانه در ماه، نمي‌شود ولخرجي کرد و دوتا‌دوتا نان خريد. بله. به بابات بگو ميدون دوم، از بس نان خالي سق زده، الان سقف دهان و معده‌اش شبيه چهارپايان شده. سوفيا... ١١٧ کيلو نان در سال، يعني من فقيرم؟ و آيا با اين گرسنگي که من مي‌کشم، تو هنوز معتقدي که من گرسنگي نکشيده‌ام که عاشقي از سرم بپرد؟ نه سوفيا... به آن باباي شيش‌تا شيش‌تا نان‌بخرت هم بگو که من دوستت دارم.
منبع: روزنامه شرق